WEER EVEN THUIS
19
Op Sirjansland had je niet veel, maar voor Nannie Dorst voelde het goed en veilig. Dat gold
ook toen ze in 1990 met haar jonge gezinnetje weer even aanmeerde bij haar ouderlijk huis.
Wij moesten
's avonds het lege
fust in kratten
zetten. En het
was toch koud
in die schuur
Als mijn oma's in
het verenigings
gebouw aan het
sjoelen waren,
zwaaiden we even
Het was een warm nest
waarin Nannie Dorst op
groeide. In een ruim
huis. En dan ook nog
eens gelegen op een pri
ma plek. Want Sirjansland is voor
Nannie dat dorp uit het bekende lied
van Wim Sonneveld. „Ik ben van
1959 dus groeide op in Sir in de jaren
zestig. Een dorpje met tweehonderd
mensen. Alles was er klein. Mijn
ouders hadden een groentenwinkel,
er was nog een bakker en zelfs een
winkel met fournituren. En veel
landbouwers natuurlijk. Om twaalf
uur 's middags kwamen mensen
met de trekker naar huis om te
eten."
Pa en ma Dorst kochten het huis
aan de Dorpsstraat net na de Waters
noodramp. Inclusief de ernaast gele
gen - toen groene - schuur, waar
voorheen een wagenmakerij was ge
vestigd. Het huis stamt oorspronke-
lijk uit de negentiende eeuw maar
werd door de ouders van Nannie he
lemaal opnieuw opgetrokken. Pand
jes met geschiedenis. „Tijdens de
ramp is de schuur als botenhuis ge
bruikt, vertelde mijn moeder eens."
Via de aan de achterkant van de pan
den - veel lager gelegen - Lageweg
voeren bootjes het dorp destijds in
en uit.
Spannend
Haar ouders maakten, nadat ze de
twee panden hadden gekocht, van
de voorkant van de schuur een groen
tewinkel. Pa trok - eerst nog met een
hitje met kar, later met een Opel
Blitz - beurtelings naar Dreischor en
Nieuwerkerk om zijn groenten te
venten. „En als hij dan thuis kwam
moesten wij 's avonds het lege fust
in kratten zetten. En het was toch
koud in die schuur!" Maar op een be
paalde manier ook spannend. „De
schuur was best heel groot en op zol
der hing een mysterieus sfeertje. Het
rook er naar hout, waarschijnlijk nog
van de wagenmakerij. En in een
hoekje onder een laken stond mijn
oude kinderwagen. Ik liep daar wei
eens naar toe en dacht altijd: zou
hier nou nergens een schat liggen of-
zo? Er hing een beetje geheimzinni
ge sfeer. Als uit een boek."
Het huis zelf, daar was niets myste-
rieus aan. Hooguit hip, althans haar
eigen meisjeskamer. Met retrobe-
hang ('Met van die oranje retroba-
nen') op de muren. Oranje gordijnen
en paarse vitrages. Helemaal van die
tijd.
Bovenverdieping
Met haar anderhalf jaar jongere zus
Joke had Nannie op de bovenverdie
ping het rijk alleen. Hun ouders slie
pen beneden en hadden daar de bad
kamer. Boven hadden de meiden
hun kamer en eigen sanitair.
Dat kwam jaren later prima van
pas, toen Nannie met haar jonge ge
zinnetje weer een half jaar in haar
ouderlijk huis trok. Onderweg van
een huurhuis in Oosterland naar een
koopwoning in Dreischor. Tijdens
de bouw van dat huis in 1990 meer
de ze, met haar achtjarige dochter
Sylvia en haar pasgeboren dochter
Melanie, weer even aan in dat pand
aan de Sirse Dorpsstraat. Haar vader
overleed al jong, op 50-jarige leeftijd.
Maar moeder ontving het gezin met
open armen. „Bij haar kon altijd al
les, nog steeds."
Het retrobehang zat er nog, maar
aan de groentenwinkel kwam na het
overlijden van haar vader een einde.
„Een jaar of negentien geleden heeft
mijn moeder het huis verkocht."
Nannie wijst nog weieens op het
raam van haar oude slaapkamer, als
ze als provinciaal WV-gids een
rondtoer op Schouwen-Duiveland
verzorgt.
Langs natuurreservaat Dijkwater,
sporen van de Watersnood en 'hé,
kijk, mijn oude slaapkamer'. Ze heeft
er een goede jeugd beleefd.
„Het voelde alle-
m a a 1
zo vei
lig. Te
genover
woonde
mijn ene
oma en
een straat
verderop
mijn andere
oma. Achter
ons huis lag
het verenigings
gebouw. Als
mijn oma's daar
sjoelden, zwaai
den we even. Er
was eigenlijk niks,
maar toch was het
leuk."
zaterdag 5 november 2016
Zo'n dorp als uit dat liedje
Esme Soesman
Nannie Dorst bij de schuur waarin vroeger de groen
tenwinkel van haar ouders zat. Links de doorgang naar
het woonhuis. Haar moeder verkocht het pand een jaar
of negentien geleden, foto dirk-jan gjeltema
Heeft u herinneringen aan uw ouderlijke huis die u
wilt delen en wilt u weer even terug? U kunt uw verhaal
doen in 'Weer Even Thuis'. U kunt contact opnemen met
Ab van der Sluis: 08801-30203, chefnieuws@pzc.nl.
