Wees zelf de
persoon die je
het liefste zou
ontmoeten
DAVID ARJAN
O
Het gaat niet om
grote dingen. Het
gaat om aandacht
David en Arjan hebben één doel: Nederland
het gelukkigste land van de wereld maken.
Op het moment dat Jaap Bressers die
grote golf in duikt, aan de Portugese
kust op een prachtige onschuldige
zomermiddag, hoort hij 'krak' en
weet hij dat het mis is. Onder water
ligt een hoge zandbank en Jaap breekt door
een onhandige pech zijn nek. Meteen voelt hij
dat het foute boel is. Hij ligt met zijn gezicht
naar beneden, onder water en ziet een arm
voorbijdrijven. Het duurt even voordat hij
snapt dat het zijn eigen arm is. Alle controle
over zijn lijf is weg. Dan heeft hij door dat hij
geen adem kan halen en langzaam realiseert
hij zich dat dit het wel eens geweest zou kun
nen zijn: hij gaat sterven. Net op tijd wordt
hij door een nieuwe golf omgedraaid en kan
hij een hap lucht nemen. In de war spoelt hij
aan op het strand.
Jaap heeft een hoge dwarslaesie en kan zich
vanaf zijn borst niet meer bewegen. In het zie
kenhuis slaat de paniek toe. Stel je voor: daar
lig je dan. In een vreemd land, met een
vreemde taal, in een vreemd lichaam. Hele
maal alleen. Jaap schreeuwt het uit, van wan
hoop, van verdriet en angst. Niemand komt.
Dus Jaap schreeuwt harder - ze kunnen hem
door het hele ziekenhuis horen. De deur gaat
open en een verpleegster loopt naar zijn mo
nitor. Ze checkt de grafiekjes, draait aan een
knop en verdwijnt weer. Er komen hier elke
dag duikslachtoffers. Dat
weten ze nu wel. Jaap is ein
deloos alleen.
Die nacht, tijdens een nieuwe
paniekaanval, is daar opeens
broeder Carlos. Hij heeft Jaap
nog niet eerder gezien, maar
doet iets dat tot nu toe nog
niemand deed: hij leeft zich
in. Carlos kijkt naar Jaap en
ziet hem ook echt, met al zijn
angst en onzekerheid. Hij legt
zijn hand op Jaaps schouder
en zegt: „It's okay."
Voor Jaap is het een verschil
tussen leven en dood.
Iemand die ziet dat hij
er is. Iemand voor
wie hij er toe doet
Carlos heeft niet
eens in de gaten
hoe bijzonder het
is wat hij doet: hij
doet gewoon z'n
werk. Maar voor
Jaap heeft hij
iets groots
gedaan: hij gaf
hem precies de
goede aandacht,
toen hij die het
hardste nodig had.
Het is nu ruim tien
jaar na dat duikonge
luk en Jaap vertelde
laatst tijdens ons
seminar over zijn
attente verpleger. Hij noemde
het bijzondere moment van die
hand op zijn schouder een
'carlos-momentje' en hij zei:
'iedereen kan een Carlos zijn
voor een ander. Het gaat niet
om grote dingen. Het gaat om
aandacht. Inlevingsvermogen.
Er echt even zijn voor elkaar.'
Want juist in die kleine momen
ten, zit het allergrootste.
iUil
magazine@persgroep.nl
62 zaterdag 5 november 2016
WG
