Het is het geniale
stelsel van kerken,
kapellen, graven,
gangen, tunnels en
nissen dat verbaast
Hosselen
stoffig Afrikaans stadje verborgen ligt, maakt
het er alleen maar spannender op. Het con
trast onderstreept de grootsheid van ooit.
Vergeet niet ook even door 'oud Lalibela'
te lopen, de wijk die het dichtst tegen het
kerkencomplex aan ligt en ook tot het wereld
erfgoed hoort. Hier zijn alle illegale bouwsels
weggehaald en de originele ronde hutten,
tukuls, gerenoveerd. De meeste werden hon
derden jaren geleden opgetrokken uit de
stenen die bij de bouw van de rotskerken zijn
uitgehakt. Een praktische vorm van recycling.
Lampenolie en kaarsvet
Hoewel de kerken op de Werelderfgoedlij st
staan, is het binnen de muren van het com
plex doorgaans erg rustig. Alleen als er toeval
lig net een toerbus is gearriveerd, of tijdens
kerkelijke feestdagen, kan het er druk zijn.
Maar meestal dwaal je er rond als een ontdek
kingsreiziger, te gast op een droomplek met
enkel locals om je heen.
Hoe vroeger je gaat of hoe langer je blijft,
des te mooier het wordt. Of je nou de uitbun
dig gedecoreerde Bet Maryam bezoekt, de
grote Bet Medhane Alem of de Bet Giyorgis
met een dak in de vorm van een kruis. In rust
en stilte dwalen nonnen, monniken, pelgrims
en kerkgangers door de donkere gangen, waar
het ruikt naar lampenolie en kaarsvet.
Springt er één locatie uit? Niet echt. Het is
vooral het geniale stelsel van kerken, kapellen,
graven, gangen, tunnels, bruggen, nissen en
trappen dat verbaast. En dat alles met de
hand gemaakt, zonder hulp van geavanceerde
meetinstrumenten. Als je er met je vingers
langs de muren gaat, voel je de groeven van
de beitel, de kracht waarmee een van de ar
beiders zich achthonderd jaar geleden een
weg door het gesteente heeft gehamerd.
Tientallen verhalen en legendes echoën in
stilte door het werelderfgoed. De plek waar de
koning begraven zou zijn, een kapel die zo ge
heim is dat niemand de locatie nog kent, het
huis van de vijftig vermoorde nonnen en Sint
Georgius die hoogstpersoonlijk om zijn eigen
kerk is komen vragen. Wat er precies van
waar is, doet er niet zoveel toe. In Lalibela
hebben historie, mystiek en magie een ver
bond gesloten dat die vraag overstijgt.
Zittend op een bankje in de Bet Maryam
weet je dat dit vooral zo moet blijven.
Het is Leuk om niet alleen
het kerkencomplex, maar
ook Lalibela zelf te ont
dekken. Helaas kun je dat
alleen 's ochtends vroeg
ongestoord doen. Op andere
momenten raak je als be
zoeker in de war. Je ontmoet
vriendelijke mensen die je
welgemeend 'welkom in
Lalibela' toewensen en
anderen die vooral geld
aan je willen verdienen. De
jongste tactiek is dat je een
cadeautje krijgt in de vorm
van een armbandje of een
kaart. En dat de gever in ruil
daarvoor je e-mailadres wil.
Na verloop van tijd
veranderen de gezellige
berichten uit Lalibela
in bedelbrieven. Over de
omgang met deze hosse
laars lopen de meningen
uiteen. Maar als je er
ontspannen mee omgaat
en geen e-mailadres achter
laat, valt de overlast mee.
Rotsvast
De Bet Giyorgis
heeft een dak
in de vorm van
een kruis.
48 zaterdag 5 november 2016
WG
