KRONIEK MIJN MA
Wekelijks schrijft Hugo Borst over zijn
moeder, die aan alzheimer Lijdt. Deze week
Legt hij haar uit waarom hij al een tijdje niet
Langs is geweest.
Ik ben al zes dagen niet bij je langs
geweest. Dat is, op de zomervakanties
na, niet eerder gebeurd. Ik heb het een
beetje te druk.
Mede omdat je andere zoon vanwege een
rotblessure ook een tijdje niet langs kan
komen, knaagt het. Bij Laurens en bij mij.
Het knaagt omdat je bijna altijd laat blij
ken dat je blij bent als ik langskom. Je heft
je handen op, zo van: oh, wat een verras
sing. Of er gaat een hand naar je mond. Of
er breekt een lach door. Ik knuffel je en
bijna altijd knuffel je blij terug.
Het gekke is dat ik niet weet of je mijn
afwezigheid wel beseft. Door de dementie
ben je je besef van tijd en ruimte goeddeels
kwijt. Je slaapt veel, maar als je op bent,
wat denk je dan allemaal? Denk je: waar
zijn mijn zonen nou? Of ben je op zoek
naar je moeder, zoals laatst. Je vroeg een
verzorgster of ze wist waar je moeder was.
Ik heb de brief als stijlmiddel gekozen
vandaag. Wie een brief schrijft is ver weg.
Hemelsbreed is dat helemaal niet zo, ik
woon op 6 kilometer afstand. Maar ik
dacht: ik moet maar eens uitleggen aan ma
waarom ze me minder ziet.
In plaats van naar jou, rijd ik naar Den
Haag, Amsterdam of Hilversum. Ik heb een
manifest geschreven voor betere verpleeg
huiszorg in Nederland. Samen met mijn
maatje Carin Gaemers, die in het Verpleeg
huis lid is van de Cliëntenraad. Heel, heel
veel mensen zijn het met ons eens. Vooral
zorgmedewerkers en mantelzorgers onder
tekenen ons manifest, maar ook wild
vreemden, mensen die vinden dat
het idioot is dat er humanitaire rechten
worden geschonden in een beschaafd land
als Nederland.
Weetje dat jij aan de wieg staat van dit
initiatief? Als jij niet dement was gewor
den, had scherpopouderenzorg.nl niet be
staan. Al denk ik wel dat iemand anders
de handschoen had opgepakt. Want je
hoeft heus niet zo heel erg geëngageerd te
zijn om op te komen voor kwetsbare oude
ren. Dan had het wijeisengoedeverpleeg-
huiszorg.nl geheten of stopisolatiefolter-
bijouderen.nl.
Jouw fascinatie voor alzheimer is de
mijne geworden. Ik vertel in alzheimer-
cafés en bibliotheken hoe goed je hebt
gezorgd voor je vader, je schoonmoeder
en vier van je zussen. Allemaal werden ze
dement. Ik ben tot de conclusie gekomen
dat zonder dat je de ziekte had, dementie
al diep in je was geworteld. Ik ben er ook
door gepakt, ik wil er alles van weten. We
zijn onze hersenen, dus als het daar mis
gaat, zijn we niet meer wie we waren.
Ik vind het angstaanjagend, maar ook
intrigerend.
Dat manifest. Daardoor doe ik je nu even
tekort. Er komt een hoop bij kijken, ma.
Carin en ik bezochten verpleeghuizen en
het Binnenhof in Den Haag. We hebben
tientallen mensen gesproken en weet je,
ma: de verstandigste dingen worden
gezegd door wat ik altijd 'de meiden van
de werkvloer' noem. Zij weten exact wat
er mis is en ze maken het ook niet zo
complex.
Ik laat je niet in de steek, ik ben er over
morgen weer. Ik hoop dat je dan je hand
opsteekt en dat er een lach bij je door
breekt.
Je liefhebbende zoon Hugo
Lieve ma,
22 zaterdag 5 november 2016
WG
