Tips
aangescherpt. Geen blote lichaamsdelen,
geen bikinifoto's, ook niet als dat een
vakantiekiekje is, en geen make-up. Die
duckfaces neem ik dan op de koop toe,
al vind ik het vreselijk. Het ziet er niet
uit, hun hele gezicht vervormt. Maar als
ik dat zeg rollen ze met hun ogen."
Marit Velser liep ook achter de feiten
aan. Haar dochter van toen 13 zette
meerdere malen per dag een foto op
Snapchat. „Ik heb geteld, van de vijftien
foto's die ze op een dag postte trok ze op
dertien een duckface. Ze krijgt een alien-
achtige blik, helemaal als ze er een filter
overheen doet waardoor haar gezicht
wordt uitgelicht. Toen ik dat tegen haar
zei, kon ze maar niet begrijpen dat ik dat
zo zag. Ze vond juist haar gezicht heel
mooi. Ingevallen wangen, dikke lippen,
ze vond echt dat ze er als een model
uitzag."
Het lijkt psycholoog Irene Verweij
vanuit psychologisch oogpunt voor jonge
meisjes geen goed idee om een voorbeeld
nemen aan iemand als Kim Kardashian.
„Het gaat in mijn ogen om respect.
Willen we jonge meisjes leren dat ze hun
lichaam op zo'n manier moeten tonen
aan de buitenwereld? Het zelfbeeld van
een kind ontstaat op basis van impliciete
en expliciete feedback van anderen. Hoe
zorgvuldiger en positiever we reageren
op onze kinderen, hoe positiever het
zelfbeeld wordt. Een kind heeft vaak
geen idee wat er wordt bedoeld met dit
soort poses en enige uitleg om deze on
schuld weg te nemen kan geen kwaad.
Maak het een gesprek over respect voor
het vrouwelijk lichaam, en respect voor
de vrouw in het algemeen. Dat is zeker
niet ouderwets!"
Reality-tv
Justine Pardoen van Bureau Jeugd en
Media noemt het 'heel normaal gedrag'.
„Jongeren kopiëren gedrag van volwasse
nen in hun omgeving: zo leren ze hoe de
wereld in elkaar zit, en met name hoe je
je gedraagt in de wereld die ze leren ken
nen. Media hebben daar altijd een grote
rol in gespeeld. Van verhalen tot films, en
nu ook internet en reality-tv. Dat kinde
ren zich hieraan spiegelen zegt dat ze ge
zond in elkaar zitten."
Berit Kamps heeft een dochter van 10
die op een dag een foto op Snapchat
plaatste waarop ze achterstevoren op een
stoel zit en uitdagend de lens inkijkt.
„Toen ik haar ernaar vroeg zei ze dat ze
dat had gezien op het Instagram-:
van Nicky Minaj." Dochterlief snapte ook
in dit geval niet dat haar moeder die foto
verafschuwde. „Ik vond hem verschrikke
lijk. Niet eens zo zeer om die pose en het
schalks in de lens kijken, maar vooral
omdat het mijn dochter niet was. Ik keek
naar een plaatje van een meisje van 10
dat een 20-jarige rapster probeerde te
zijn. Dat is eerder lachwekkend dan ver
leidelijk, want het is niks meer dan een
klein meisje dat een raar gezicht trekt.
Zie dat maar eens uit te leggen. Zij vond
het haar beste foto. Het gaat me te ver
haar te verbieden om dit soort foto's te
plaatsen. Ik ben er niet blij mee, verre
van, maar weet ook dat het pas echt inte
ressant wordt als het niet meer mag."
Moet je het verbieden? Er iets van zeg
gen? Je mond houden? Pardoen: „Als op
voeders kun je je kind echt wel laten
merken watje daarvan vindt. Commen
taar is een natuurlijk onderdeel van het
socialisatieproces. Als kinderen mensen
nadoen, of gedrag van mensen, en je
vindt dat niet oké, dan moetje dat ge
woon zeggen. Zo wordt het gedrag van
kinderen bijgeschaafd. Ook al doet je
kind er ogenschijnlijk niks mee, hij of zij
luistert echt wel."
Spreek over social media met je zoon of doch
ter. Plaatst hij of zij selfies? Wat kan wel en
wat niet? Zijn er regels?
Geef het goede voorbeeld.
Het is goed als kinderen zich goed voelen over
zichzelf, maar laat hen weten dat ze prima
zijn zoals ze zijn. Niet beter of slechter en ook
niet mooier of lelijker dan andere kinderen.
Het uiterlijk is niet alles. Leg uit dat er andere
aspecten zijn waarmee je kunt laten zien wie
je bent: met het maken van tekeningen of mu
ziek bijvoorbeeld.
Vertel dat er een verschil is tussen wat de
buitenwereld van je vindt en wie je in werke
lijkheid bent.
18 zaterdag 5 november 2016
