COLUMN MONICA
'Je weet datje er altijd over
mag praten, hè, mama en papa
houden heel veel van jullie'
Tijdens het Luizen kammen probeert
Monica Het Onderwerp bij haar dochters
aan te kaarten.
Monica Beek is journalist
en heeft twee dochters.
magazine 15
0 REAGEREN?
monica@persgroep.nl
Vragen
Geen luizenplaag op school die aan
ons voorbijgaat. Na de herfst
vakantie waren ze er weer. Bij
Oudste dochter, Jongste dochter
en mijzelf - alleen Man blijft gek genoeg
meestal gevrijwaard, geen lekker luizen-
hoofd blijkbaar.
Luizen zijn de hel. Dure shampoo, toch
lichte schaamte ook al weet je dat je er niks
aan kunt doen en uren en uren kamtijd.
Maar precies in dat kammen zit zowaar een
pluspuntje verstopt, al is dat het enige
voordeel aan die beesten dat bestaat. Dat
kammen is namelijk de afwas van deze tijd.
Je bent samen een klusje aan het doen,
hoeft elkaar niet per se aan te kijken en
hebt ruimte voor een goed gesprek. Dus als
Oudste Dochter en ik daar weer staan, in de
douche - water netjes uit hoor - met
crèmespoeling en ijzeren kam in de weer,
begin ik veilig. 'Hoe was het op school?'
Daar krijg ik het standaardantwoord op:
'Leuk'. Maar na wat aanmoediging komt de
stroom op gang. Over welk vriendinnetje
stom deed. Dat een jongen(!) haar had
gekozen om het verjaardagsliedje voor
hem uit te kiezen in de klas. En dat ze een
toets heeft voor geschiedenis: over jagers
en verzamelaars.
Dat wil ik allemaal weten natuurlijk - we
mogen als ouders niet eens meer mee naar
de klas lopen, dus ik snak naar informatie -
maar ik probeer vooral een goed moment
te vinden voor de vragen die al dagen door
m'n hoofd spoken: gaat het wel goed met
mijn meisjes nu ze weten
dat papa en mama niet meer
verliefd op elkaar zijn? Ook
al merk ik niks aan Oudste
Dochter, misschien denkt
ze er wel veel aan? Wil ze
erover praten? Is ze ver
drietig?
Ik probeer zo neutraal
mogelijk over te stappen op
Het Onderwerp. 'Heb je nog
nagedacht over wat papa en
mama je hebben verteld?'
Nee hoor, zegt ze luchtig. En
begint meteen over de plan
nen voor haar verjaardags
feestje, deze keer wil ze echt
die speurtocht.
'Dat we niet meer verliefd
zijn, bedoel ik.'
'Hmm', zegt ze. Maar nog
even over die speurtocht.
Laatste poging: 'Je weet dat
je er altijd over mag praten
hè, mama en papa houden
heel veel van jullie, dat ver
andert nooit.' Geen sjoege.
Ik schat in dat ze denkt: het
zal allemaal wel wat die
ouders van mij zeggen, ze
wonen hier nog allebei, ik
merk niks, en verder wil ik
het niet weten ook.
Volgende luizenplaag weer
een kans.
