'Ze betrapte
zichzelf op
de gedachte:
godzijdank
komt hij
vanavond
niet thuis'
geloof in de vooruitgang. Ik heb weieens
gewanhoopt, maar niet op zondagoch
tend als Maurice de Hond zijn peilingen
publiceerde. Ik herinner me een stuka
door, een kerel van 150 kilo, die in 2008
werkloos was geworden en dat was hij
in 2014 nog steeds. Hij stond met tranen
in zijn ogen voor me. Ik kon deze man
niets meer vertellen wat hem hoop gaf.
Ik dacht: jeetje, misschien moet ik straks
terug naar de kiezer: 'stem maar op een
ander, want mij lukt het niet'."
„Ik heb het altijd gehad. Mijn levens
motto is: het kan wel! Ik wilde heel
graag zwemkampioen worden. Ik heb
veel getraind, want falen vond ik geen
optie. Maar ik had niet genoeg talent om
door te kunnen breken. Daarna ging ik
natuurkunde studeren. Die studie doet
er alles aan om je weg te jagen. Dat lukte
bij de helft van de studenten, maar ik
dacht nee, dit maak ik af. Dat is mijn
calvinistische inborst."
„Nee, maar er zijn momenten geweest
dat ik dacht: als het nog een tijdje zó
doorgaat... Ook aan mijn fysiek komt op
een gegeven moment een eind. Ik ben
geen bionisch mens. De spanning is dan
zó groot, dat je een staaf in je rug voelt.
Het is een extreme spanning. Daar word
je geen leuker mens van en ook geen
beter politicus. Maar als ik kijk naar
mijn Duitse en Franse collega's dan denk
ik: Samsom, niet piepen hè. Die mannen
hebben het veel zwaarder."
„Ja. De toestand was niet zo dat ik een
politiek testament schreef, maar we heb
ben er weieens over gesproken met Hans
Spekman, Jeroen Dijsselbloem, Lodewijk
Asscher en ik. Het was kort na de ge
meenteraadsverkiezingen van 2014. Stel
dat er een politiek ongeluk gebeurt, hoe
moetje dan de continuïteit waarborgen?
Als het mij zou gebeuren, zou het logisch
zijn als Lodewijk het dan had overgeno
men. Het was een ongeschreven af
spraak. Nogmaals, als ieder mens heb
ik weieens gedacht: hoe lang houd ik
dit vol? Maar dat was zo kortstondig,
dat het nooit serieus is geworden."
„Humor is een geweldige manier om te
ontsnappen aan de werkelijkheid. Ik zei
op een gegeven moment: 'Wie krijgt dat
nou, iedere week een 9 of een 10?' Peilin
gen zijn een merkwaardig fenomeen. Ze
bepalen mede het humeur. Elke politicus
die zegt dat het niet zo is, geloof ik niet.
Maar ze mogen niet de politiek gaan be
palen. Iedere zondagochtend - dat plant
De Hond wel weer goed - ben ik met
mijn dochter paardrijden en moet mijn
zoontje tennissen. Ik ben bezig met een
logistieke krachttoer die ochtend. Ik heb
geen tijd om weg te zakken in zelfbeklag."
„Dat is toch het gevoel hebben dat als jij
aan de knoppen kunt zitten, dat het dan
beter gaat. Een politicus moet aan een
zekere vorm van zelfoverschatting lijden.
Daar hoort ook een goede dosis relative
ringsvermogen bij, anders loopt je karak
ter uit het spoor. Je moet het wel in
balans weten te houden. De afgelopen
vier jaar hebben we bijna alles gedaan
wat we wilden doen. Niet altijd foutloos,
soms onbeholpen of niet goed gepland.
In grote lijnen is gebeurd wat we voor
ogen hadden. Afgelopen vier jaar was
reparatiewerk. Maar het echt richting
geven aan Nederland, dat begint nu. De
auto is gerepareerd en kan gaan rijden.
Nu kunnen we richting die economie
waarin er voor iedereen plek is, de zorg
zame samenleving waarin iedereen zich
zelf kan zijn en veilig voelt."
„Ik ben tegenover hem open geweest
magazine 11
Opgeven is niet zo uw ding. Waar komt
dat vandaan?
Is de wanhoop de afgelopen vier jaar zo
groot geweest dat u aan stoppen hebt
gedacht?
Vice-premier Lodewijk Asscher heeft
er rekening mee gehouden dat hij in het
kabinet het stokje van u als politiek leider
moest overnemen.
De opiniepeilingen als wekelijkse zweep
slag, daar werd u melig van.
Wat is uw drive, waar doet u het voor?
Hoe hebt u Asscher zo ver gekregen dat
hij tegen u in het strijdperk treedt?
