'Vluchtelingen mishandeld in opvang Italië'
U
10 NI
Pauline de Bok beschrijft in
haar boek Buit een jaar uit haar
leven in het lege oosten van
Duitsland. Met haar geweer.
Want: „Ik ben een jager."
Tatort-feest
Als het dier
dood is, dan
ben ik
ermee
verzoend.
Ik zorg ook
dat ik alles
gebruik
Een jachtjaar
ze een geschoten zwijntje ontweidt,
net een jaar oud en het blijkt zwan
ger te zijn, snijdt ze de baarmoeder
open om de foetussen eruit te halen.
Het kost haar moeite, maar ze doet
het toch. „Ik wil alles zelf doen",
zegt ze. „Alles zelf kunnen. En ik doe
graag dingen die ik niet durf."
Later vraagt ze zich af waarom ze
de levertjes van de foetussen er ei
genlijk niet heeft uitgesneden: „Ze
zijn vast heel zacht en mals." Ze
schrikt er zelf van.
Vos schieten
Hoewel ze niet zo veel schiet, zegt
ze, is ze toch een jager, er is geen ont
komen aan. „Als ik op mijn plek zit,
aan de rand van het veld, mijn ge
weer klaarzet en een stuk wild dat ik
mag schieten precies goed in mijn vi
zier krijg, dan is er geen enkele re-
den om niet de trekker over te halen.
Als het dier dood is, en goed geraakt,
dan ben ik ermee verzoend. Dan ga
ik ermee aan de slag. Ik zorg ook dat
ik alles gebruik. Ik wil niks weg
gooien."
Binnenkort gaat ze weer naar de
boerderij. Ze is graag in de stad, en
ze vindt het altijd fijn om haar vrien
den weer te zien, maar 'het gevoel
dat ik daar moet zijn, wordt steeds
sterker'. „Gewoon buiten rondbanje-
ren, niks nodig hebben... Het is een
ander leven, heel sober. En ik wil
nog een vos schieten, een mooie
vacht prepareren, worst maken. Er is
nog zo veel te doen."
zwijnen op de grond na een druk-
jacht, of een damkalf levenloos op
zijn zij met ernaast een paar drup
pels licht bloed, en zijzelf tijdens hi
ontweiden met haar handen in een
gevild dier dat aan zijn achterpoten
in de schuur hangt.
Hertjes
Mensen snappen het niet, schrijft
ze in haar nieuwe boek Buit. Hoe
kun je nou zomaar dieren dood
schieten? En al helemaal zoiets
liefs als hertjes. „Mensen worden
steeds sentimenteler over die
ren. Als iets klein is, of zielig,
dan komt dat knuffelhormoon
vrij, hoe heet het, oxytocine.
Kom je aan zo'n beestje, dan
worden ze fel. Maar ik kan er
niet tegen als er woorden ge
bruikt worden als 'bloedsport' of
'plezierjacht'. Het is geen plezier!
Het gaat om het ecologisch even
wicht, maar dat wil niemand horer
Hoe kunnen we op een natuurlijke
manier het evenwicht herstellen?
Dat is het allerbelangrijkste, en daa
weten we nog heel weinig van. On;
kennis over dieren is sowieso heel
pover."
Het klinkt zakelijk, maar tegelijkei-
tijd worstelt ze zelf ook met haar ge
voelens voor dieren. Ze is de dochter
van een dierenarts, een man die bees
ten beter maakte. Ze merkt het als ze
een reebokje schiet. Uit Buit: 'Alles
klopte, ik kon hem niet missen of
ziek schieten', maar toch voelt het
niet goed. Op andere momenten
gaat het weer vanzelf. Ze ziet een
bokje, 'een en al gratie, met een
schattig vorkgeweitje in de bast, het
was een mooie zonnige avond in
mei en het leven glansde hem tege
moet'. En toen zat daar een jager. En
haalde trekker over. Alles kapot. In
de alinea erna: 'De volgende dag sis
sen de glanzende plakjes reeënlever
in de roomboter, heel even maar,
met wat zout en peper. Ze smelten
op mijn tong.'
Als het dier vlees wordt, verandert
haar blik. Schieten, buitmaken, eten,
het hoort bij elkaar, schrijft ze. Als
Dit zijn dus de handen
van een jager, een vil
ler, een slachter. Slanke,
een beetje ruwe vin
gers; de nagels zijn kort
en roodgelakt. Ze rusten nu op tafel,
maar met deze handen laadt Pauline
de Bok haar Mauser M98, haar rech
terwijsvinger haalt de trekker over,
waardoor de kogel met 77 meter per
seconde naar het wild suist, een
zwijn, hert of ree, 'Boem. Dood'.
Dan 'keel opensnijden boven het
strottenhoofd, een rechte snee be
hoorlijk diep', daarna de buik: 'Huid
opensnijden, het buikvlies, voorzich
tig, niet de darmen raken.'
Ze is een vrouw van contrasten.
Vol liefde schrijft ze over haar oude
boerderij in Mecklenburg-Vorpom-
mern, in het noordoosten van Duits
land, waar ze al zestien jaar af en aan
woont. Over het zwaluwnest net on
der het dak, de marter op de hooizol
der, de muizen in de keuken, 'de me
zen, zangertjes en fluitertjes in de
tuin', en het prachtige licht, de luch
ten en de wisselende seizoenen. Ze
laat op haar laptop wat foto's zien,
met veel groen en leegte.
„Als ik daar ben, wil ik naar buiten
lopen, ruiken, kijken, voelen", zegt
de schrijfster in de woonkamer van
haar andere huis, in Amsterdam. Ze
is soms hier, vaker daar, en de mees
te tijd in haar eentje. „Ik ben geen
kluizenaar, eerder een buitenstaan
der. En ik kan heel goed alleen zijn."
In haar computer zit ook een 'jacht-
mapje'. „Wil je die foto's ook zien?
Kun je daar tegen?" Daar liggen dode
De ARD zendt 13 november
de duizendste aflevering van
de krimiserie Tatort uit. In de
aflevering, getiteld Taxi naar
Leipzig, worden twee commis
sarissen 46 jaar nadat de serie
begon met dezelfde titel, op
een horrortocht gestuurd. In
de jubileumeditie spelen ook
gastacteurs uit eerdere Ta-
torts mee. Er zijn in al die af
leveringen 2.280 lijken geteld.
Dat concludeert Amnesty Interna
tional. Volgens de mensenrech
tenorganisatie is er sprake van
mishandelingen, opsluitingen en
van onrechtmatige uitzettingen.
In een gisteren verschenen rap
port staat dat het compleet ver
keerd gaat in de door de EU opge
zette registratiecentra waar de
vluchtelingen worden geïdentifi
ceerd met vingerafdrukken. Am-
nesty-medewerkers spraken mi
granten die waren afgeranseld,
stroomstoten kregen toegediend
of werden geknepen in hun testi
kels om hen te dwingen vingeraf
drukken af te geven. Ook stuurt
Italië mensen terug naar hun
thuislanden, waar hen mogelijk
het ergste wacht, aldus Amnesty.
De registratiecentra zijn in
2015 opgezet om de behandeling
van vluchtelingen en migranten
op het punt van aankomst makke
lijker te maken.
Volgens Amnesty heeft de orga
nisatie 'herhaaldelijk verduidelij
king gevraagd en voorgesteld de
problemen te bespreken met de
Italiaanse minister van Binnen
landse Zaken'. Amnesty kreeg tot
dusver geen antwoord, aldus het
rapport, dat is gebaseerd op inter
views met vluchtelingen.
In Griekenland zitten ondertus
sen duizenden erkende vluchte
lingen klaar om door Europese
lidstaten te worden opgenomen.
Begin vorige maand ging het om
6.800 vluchtelingen die wachtten
op een vlucht naar het land waar
ze zullen worden opgevangen.
De vluchtelingenkampen in Grie
kenland zijn overvol. Amnesty be
rekende dat relocatie van al deze
mensen in het huidige tempo
nog achttien jaar gaat duren.
vrijdag 4 november 2016
PAUClNÈ
DE pok
Pauline de Bok schreef een boek
over jagen in Duitsland.
FOTO MARCO OKHUIZEN
'Mensen worder
steeds sentimentelei
over dieren
Mark van Assen
Amsterdam
Pauline de Bok,
auteur Buit
AMSTERDAM Druk van de EU
op Italië om streng te zijn tegen
vluchtelingen heeft geleid tot
mensenrechtenschendingen.