r
30
'De Spelen
worden nogal
opgeblazen'
'Soms dacht ik
zoiets als: tsja,
wat moet ik nu?'
'Probeer aandacht
van media beetje
vast te houden'
„Ik zit nog steeds met een dubbel
gevoel. Het ging heel de week
goed, tot de val in de finale. Dat
zal altijd teleurstellend blijven. Bij
terugkomst had ik motivatiepro
blemen, geen zin om te fietsen.
Door middel van leuke trainingen
kreeg ik het plezier terug en in
Amerika heb ik het seizoen goed
afgesloten met wereldbekerwinst.
Ik merkte ditmaal hetzelfde als
vier jaar geleden. De Olympische
Spelen worden nogal opgeblazen.
Heel de wereld kijkt mee, de me
dia duiken erop. Dat heeft mooie
en minder mooie kanten. Ik vind
die aandacht gaaf en het is goed
voor de groei van de BMX. Maar ik
denk ook: jullie vinden ons op de
Spelen zo interessant en spectacu
lair, waarom komen jullie dan
niet de komende vier jaar kijken?
Na Londen, waar ik brons won,
ontstond er een hype rond mijn
sport, maar dat nam daarna toch
weer ietsje af. Ik hoop dat we het
nu wél kunnen vasthouden. Ons
grote probleem is dat we niet veel
op televisie zijn te zien. Dat dit
doorslaggevend is, merk ik ook bij
het zoeken naar sponsoren. Het is
gewoon interessanter als je elke
zondag met je pakje in beeld ver
schijnt. Gelukkig weet de jeugd
ons te vinden via livestreams op
internet. En uiteindelijk doe ik
het natuurlijk niet voor de aan
dacht, maar sport ik voor mezelf.
Aan mijn plezier in het BMX doet
het niets af. Tokio is nog ver weg.
Ergens zitten die Spelen al in
mijn gedachten, maar ik denk
vooral aan de WK volgend jaar."
„Na de Olympische Spelen heb ik
heel veel niets gedaan. Het was
wel even afkicken. Je hebt fysiek
en zeker ook mentaal lang naar
dat piekmoment toegeleefd. Elke
dag heb je een doel gehad. Er wa
ren trainingen, afspraken met de
media, de sponsors of mijn mana
ger. En dan is het ineens helemaal
klaar, op een paar interviews na.
Dat was op sommige momenten
heel vreemd. Soms dacht ik zoiets
als: tsja, wat moet ik nu? Ik heb
van het verleden geleerd dat je na
zo'n toernooi een break moet ne
men. Inmiddels doe ik weer stie
kem elke dag iets. Een beetje hard
lopen, roeien, of kort schermen.
Maar ik denk ook alweer aan To
kio. De wereldkampioen is 42 jaar,
dus ik heb nog even. Op sportief
gebied weten we precies wat er no
dig is. Nu gaat het vooral om het
financiële plaatje. Vanuit de
schermbond ontvang ik al twee
jaar geen enkele ondersteuning. Ik
betaal elke maand netjes mijn con
tributie, zit aan het einde van
mijn spaargeld. Ik ben op zoek
naar sponsoren, maar schermen is
in Nederland niet zo bekend.
Toch was de belangstelling in aan
loop naar de Spelen groot. Dat is
mooi, maar op een gegeven mo
ment zei ik tegen mijn manager
dat het tijd werd voor de focus.
Omdat ik drievoudig olympiër
ben, weten bedrijven mij wel te
vinden voor praatjes en clinics.
Als ik blijf presteren, pak je altijd
aandacht. En weet je? Ik heb al be
wezen dat ik via een moeilijke
weg de Spelen kan halen."
„Ik stond in Rio met een bloed
doorlopen rechteroog op de baan.
Ineens wilden journalisten van
over heel de wereld weten waar
door dat precies kwam. Ergens
maakte mij dat trots, zoveel aan
dacht voor een handboogschutter.
Dat mijn sport het zo ver heeft ge
schopt, vind ik mooi. We zijn er
wel mee bezig zoveel mogelijk te
voorkomen dat het nu ruim drie
jaar wachten is op aandacht. We
moeten iets verzinnen. Ik denk
mee over een interessant wed-
strijdformat en kijk daarbij naar
de dartcompetitie. Dat wil niet
zeggen dat we met z'n allen aan
het bier moeten en dan onze pij
len schieten, maar iets meer show
zou wel mogen. Bepaalde aanpas
singen ook, zodat het eenvoudiger
te volgen wordt voor het publiek.
In 2019 krijgen we de WK in Den
Bosch. Ik wil niets forceren, maar
het zou leuk zijn als die tribunes
daadwerkelijk vol zijn. Ik probeer
de media-aandacht een beetje
vast te houden. Al vond ik het ook
heerlijk om even geen verplichtin
gen meer te hebben. Zo'n 'wel
kom thuis-dingetje' is achteraf
goed dat ik daar bij was, maar dat
zijn wel de momenten dat je het
gevoel hebt dat je een pion bent
in iemand zijn spelletje. Na Rio
ben ik ingestort, zo vermoeid was
ik. Het woordje 'moeten' probeer
ik nu te vermijden, maar soms jeu
ken mijn vingers alweer om een
pijltje te schieten. In Tokio ben ik
er weer bij, en door mijn vierde
plaats weet ik dat ik thuishoor in
de wereldtop."
donderdag 27 oktober 2016
Terug naar
een plekje in
de schaduw
Laura Smulders (22), BMX
Bas Verwijlen (33), schermen
Rond de Olympische Spelen
worden alle sporten groot ge
maakt. Na Rio is er voor veel
sporters weer een plaats in
de luwte. Handboogschutter
Van de Berg, schermer Verwij
len en BMX'ster Smulders
over de belangstelling op én
na de Spelen.
Pim Bijl
Sjef van den Berg (21), handboog
