NIEUWS 7
Duitse schrijver houdt Nederlanders een spiegel voor
wl
De Duitse journalist Tilmann Bünz
schreef een boek over Nederland. Het
blijkt een land waarvan hij houdt, maar
niet altijd even goed begrijpt.
Hij herinnert zich
nog goed hoe het
hem plotseling
overviel, zijn 'eer
ste portie ongefil
terde Duitserhaat'.
Het was ergens in
de jaren tachtig, en Tilmann Bünz
was in een Golfje met Duits kente
ken op weg naar het strand van Zand-
voort. „Rotmof!" klonk het, en hup,
daar kwam ook een middelvinger.
Hij snapte er niks van. „Ik reed niet
te snel", schrijft hij in zijn boek Fünf
Meter unter dem Meer (Vijf meter onder
de zee), „was niet voorgedrongen,
had geen fort op het strand gebouwd
en al helemaal niemand in het Duits
aangesproken."
En dat terwijl hij zo dol was op Ne
derland. In 1973, hij was toen zestien,
was hij met een vriendje afgekomen
op 'de lucht van grotere vrijheid', na
tuurlijk vooral in Amsterdam. Dat
eerste bezoek stelde niet teleur, hij
kwam terug, bleef wat langer en zo
begon een relatie die al bijna 45 jaar
duurt.
Hij leerde alle clichés kennen: over
gestolen fietsen, de Hollandse gezel
ligheid, onze zuinigheid (die dunne
plakjes vlees op het brood en dat ene
koekje bij de koffie). Hij verbaasde
zich over rare woorden en uitdruk
kingen als 'uitsmijter', 'hockeymeis-
jes' en 'voor het zingen de kerk uit'.
En hij ondervond daar bij Zandvoort
aan den lijve hoe ingewikkeld de ver
houding tussen de grote en de klei
ne buur soms kan zijn.
Maar de tijden zijn veranderd, con
stateert hij nu, thuis in Hamburg.
„Duitsland is in Nederland geliefder
dan ooit. De oude vooroordelen gel
den niet meer. Jullie zien natuurlijk
ook dat Duitsland al drie generaties
lang een fatsoenlijke democratie is.
We zijn niet voor niets jullie favorie
te vakantiebestemming. En hoe po
pulair zijn Oktoberfeste en Weizen-
bier wel niet in Nederland?"
Bünz werkte jarenlang voor de televi
siezender ARD, voor de nieuwspro
gramma's Tagesschau en Tagesthe-
men; aanvankelijk als bureauredac
teur, later als verslaggever en corres
pondent in Scandinavië. De liefde
voor Nederland bleef al die tijd bran
den. Hij maakte een documentaire
over ons land, komt nog steeds vaak
deze kant op en schreef zijn boek, in
eerste instantie voor zijn landgeno
ten, maar het houdt ook ons Neder
landers een spiegel voor.
Zo bezag hij als betrokken buiten
staander met verbazing hoe ons land
de laatste twintig jaar is veranderd.
Hij zag hoe Pim Fortuyn opkwam en
werd vermoord, hoe Theo van Gogh
zijn einde vond in een Amsterdamse
straat en hoe Geert Wilders een poli
tieke speler van belang werd. „De
dood van Fortuyn en Van Gogh
heeft veel Nederlanders uit het lood
geslagen. Daardoor is alles anders ge
worden."
Hij zegt het niet graag, maar hij
vindt de Nederlander over het alge
meen niet meer zo hoffelijk. Vroeger
gold juist de Duitser als arrogant en
luidruchtig, maar nu is het anders
om. „Ik snap niet hoe een volk dat zó
lang heeft geprofiteerd van de we
reldhandel en van tolerantie, zo mas
saal achter Geert Wilders aanloopt.
En ik ben ook geschrokken van wat
hij allemaal mag roepen over minder
Dan zet hij een
duur biertje op
tafel met de
mededeling
dat het een
aanbieding
was in de
supermarkt.
Zo zonde!
Maak je niet
zo klein, denk
ik dan. Geniet
toch gewoon
Marokkanen en islamitische testoste-
ronbommen. Poeh..."
Maar, zegt hij, „die beweging heeft
ook mensen doen opstaan die ze in
Duitsland graag zouden verwelko
men. „Ahmed Aboutaleb, zo sterk,
zo welbespraakt, zo moedig ook. Hij
zegt tegen moslims wat veel andere
politici niet durven. Of Ahmed Mar-
couch (PvdA-Kamerlid, red.), dat is
ook iemand die erg opvalt bij ons."
Tilmann Bünz is kritisch over Ne
derland, maar neemt nog altijd met
een warm hart de trein naar het wes
ten. „Als ik dan zo'n conducteur alle
dames, heren en kinderen hoor ver
welkomen, dan ben ik blij dat ik
weer terug ben. En de schoonheid
van het Friese landschap, die blijft
me verwonderen. Ik vind sowieso
dat de helft van het land net een
schilderij is, met die prachtige oude
huizen, de molens, de weilanden, de
luchten. En ja, ik vind jullie ook erg
gastvrij. Altijd als ik bij iemand op
bezoek ben, zijn de glazen gevuld en
staat de tafel vol lekkers. Maar eh, als
ik nog één ding mag zeggen? Vaak
komt de gastheer aanzetten met zo'n
heerlijk duur biertje. Speciaal ge
kocht, hartstikke leuk. En dan zet hij
het op tafel met de mededeling dat
het een aanbieding was in de super
markt. Zo zonde! Maak je niet zo
klein, denk ik dan. Geniet toch ge
woon."
donderdag 20 oktober 2016
Waarom zijn jullie zo
druc
Mark van Assen
Hamburg
De Duitse auteur Til
mann Bünz schreef
een boek waarin hij
zijn geliefde Neder
land met verbazing be
kijkt.
