3
Ict'er gesandwicht tussen vrachtwagens, maar heeft slechts schrammetje
Kort geding in Arnhem om elkaar te mogen zien
Hebben twee getrouwde tbs'ers
van de longstayafdeling het recht
om bij elkaar te zijn? „Ze zien het als
een laatste kans op geluk."
Er is voor hen
geen perspectief.
Hun relatie is
alles wat ze
hebben
Het was zo romantisch als een hu
welijk in een tbs-kliniek kan zijn.
Een bescheiden ceremonie in se
lect gezelschap, maar tóch feeste
lijk. John en Marcel beloven elkaar
eeuwige trouw op 7 december
2015. Nog dezelfde dag volgt het af
scheid. Sindsdien hebben ze el
kaar niet meer gezien.
„Mijn cliënt John verblijft op de
longstayafdeling in Vught, zijn
echtgenoot op de longstay in het
dorpje Zeeland", vertelt advocaat
Jos Willemsen.
Beide locaties vallen onder de
Pompestichting, die ook een regu
liere tbs-kliniek in Nijmegen
heeft. Binnen de Pompe is veel te
doen over de vraag of deze twee
tbs-patiënten het recht hebben
om elkaar te zien, zegt de advo
caat. „Zelf beschouwen beide part
ners het als hun laatste kans op le
vensgeluk. Ze weten dat ze waar
schijnlijk nooit meer buiten ko
men. Ze worden niet behandeld,
althans niet met het oog op terug
keer in de samenleving. Er is voor
hen geen perspectief. Hun relatie
is alles wat ze hebben. Maar kun
je een relatie in stand houden als
je geen omgang mag hebben?"
John en Marcel (nu 47 en 45
jaar) leerden elkaar in 2006 in Zee
land kennen. Van 2011 tot 2013 ver
bleven ze samen in Vught. De
Pompestichting heeft toestem
ming gegeven voor hun huwelijk,
vorig jaar, nadat was vastgesteld
dat beide partners wilsbekwaam
zijn. Willemsen: „Dat huwelijk
was geen bevlieging, maar een
diep gekoesterde wens die na ja
ren in vervulling is gegaan."
Het probleem: de echtelieden
zijn uit elkaar geplaatst, maar ver
lof- om elkaar te kunnen bezoe
ken - is nauwelijks mogelijk voor
tbs'ers op de longstay. „Boven
dien", zegt Willemsen, „gaat de
Pompe zelf geen vervoer regelen.
Dat vindt men te duur."
Even leek de oplossing nabij. De
longstayafdeling in Vught gaat gro
tendeels sluiten. Acht van de zes
tien bewoners op Johns afdeling
verhuizen binnenkort naar Zee
land, waar Marcel verblijft. Maar
John, zo heeft de Pompestichting
besloten, verhuist naar de tbs-kli
niek in Nijmegen. Daar wordt een
nieuwe, kleine longstayafdeling
geopend.
„Het is duidelijk dat dit echtpaar
herenigd moet worden", zegt de
advocaat, die niks kwijt wil over
de delicten die zijn cliënt (sinds
1992 in de tbs en sinds 2004 op de
longstay) heeft gepleegd. „Deze
twee mensen met hun niet alle
daagse levens in een niet alledaag
se setting willen - zo goed en zo
kwaad als dat kan - een privéle-
ven opbouwen in de kliniek. Tijd
doorbrengen met elkaar. De nor
male dingen doen die bij een rela
tie horen."
Willemsen kiest een bijzondere
weg. Een kort geding. Om te eisen
dat John alsnog naar Zeeland mag,
zo dicht mogelijk bij zijn echtge
noot. „Wij eisen niet dat ze op de
zelfde afdeling komen. Maar wél
op dezelfde locatie, in Zeeland. Zo
dat een bezoekregeling veel een
voudiger wordt."
De raadsman doet een beroep
op artikel 8 van het Europees Ver
drag voor de Rechten van de
Mens. Daarin is het onwrikbare
recht op family life vastgelegd. For
meel: 'Een ieder heeft het recht op
respect voor zijn privéleven, zijn
familie- en gezinsleven'.
„Dat recht geldt óók voor gedeti
neerden. Daar is volop jurispru
dentie over. Iedereen heeft recht
op kwaliteit van leven. Daar zou
het juist in de longstay over moe
ten gaan."
De Pompestichting onthoudt
zich van commentaar en laat we
ten het kort geding, morgenmid
dag voor de rechtbank in Arnhem,
af te wachten.
woensdag 19 oktober 2016
I00NSTRA
GOUDA Een godswonder, zo omschrijft Willem (30)
uit Utrecht het feit dat hij gister op de A12 een zwaar
ongeluk overleefde. Tijdens de ochtendspits werd zijn
Renault Kadjar gesandwicht tussen twee vrachtwa
gens. De leasewagen werd platgedrukt, maar de
iet-manager kwam er vanaf met een stijve nek en een
schaafwondje op zijn been. „Ik moet een engeltje op
mijn schouder hebben gehad." Bij de A12 ter hoogte
van Gouda moest hij invoegen richting A20. Zijn auto
schoof door nog onbekende oorzaak onder de achter
kant van een vrachtwagen vóór hem. Op datzelfde mo
ment botste er een truck tegen zijn achterkant. „Mijn
wagen werd als een harmonica in elkaar gevouwen."
Veel weet hij er niet meer van. „Ik kwam weer bij tus
sen airbags en glassplinters", vertelt hij. Zijn been zat
klem. In afwachting van hulpdiensten belde hij zijn
vriendin, ,,'lk heb een ernstig ongeluk gehad', zei ik.
'Maak je geen zorgen, ik mankeer niks'." Eenmaal be
vrijd werd Willem voor controle naar het ziekenhuis ge
bracht. „Ik weet dat ik dood had kunnen zijn. Maar ik
heb de boel overleefd. Willem is er nog." foto as media
Tralies dwarsbomen de liefde
tussen tbs'ers Marcel en John
Harm Graat
Nijmegen/Vught
—Jos Willemsen, advocaat John
