44
8
Infectie
aan oor
komt ook
via dna
Dankzij nieuwe methode kan slijtage in botjes van de duim worden verholpen
Een kind met broertjes
en zusjes. Of het speelt
met leeftijdsgenootjes
op een kinderdagver
blijf. Het zijn dit soort
weinig verrassende
omgevingsfactoren die
de kans op een ontste
king met een loo
poor kunnen
vergroten.
De ontwik
keling van
die infectie
ziekte kan
echter ook er
felijk worden
bepaald. Dat ont
dekten onderzoekers
van het Erasmus MC in
Rotterdam samen met
collega's van het Ame
rikaanse Center for
Applied Genomics.
Ze bestudeerden dna
van 13.000 kinderen
met en zonder ooront
stekingen. Hieruit
bleek dat kinderen met
een bepaalde variant
van het gen FNDCi ge
voeliger voor de ontste
king zijn dan leeftijds
genootjes zonder deze
dna-variatie. FNDCi is
een stofje dat een rol
speelt in ontstekingen
opruimen.
Invloed
„Een oorontsteking is
een van de meest voor
komende infectieziek
ten bij kinderen", zegt
onderzoeker en kno-
arts in opleiding Gijs
van Ingen.
„Dankzij deze nieuwe
kennis hopen we in de
toekomst sneller en
misschien anders te
kunnen behandelen.
Verder willen we leren
begrijpen in hoeverre
omgevingsfactoren en
dna elkaar beïnvloe
den." Arnoud Kluiters
Gerrit Jacobusse (62)
werkte tientallen jaren
als huisschilder en
glaszetter, tot hij in de
WW belandde. Nu steekt
hij zijn energie in bijen,
in zijn imkerij.
en echt natuurmens ben ik.
Ongetwijfeld heeft dat te ma-
I ken met de omgeving waarin
ik opgroeide. Kort na mijn geboorte,
in De Groe, tussen Goes en 's-Gra-
venpolder, verhuisden we naar Kloe-
tinge. Mijn vader was boerenknecht
en ons huis stond midden tussen de
boerderijen. Ik heb er een geweldige
jeugd gehad. Altijd was ik op sjouw,
alleen of met vriendjes en vriendin
netjes. Eindeloos zwierf ik over de
velden en akkers, en altijd was er wel
iets om van te genieten en me over te
verbazen. Hazen, konijnen, fazanten,
vlinders, vogels, hermelijnen - ik
kwam ze allemaal tegen op mijn ont
dekkingstochten door wat toen nog
niet zo'n aangeharkt agrarisch gebied
was als nu. Wat was het leven heer
lijk zorgeloos. Ik tekende graag en
meestal was de natuur mijn inspira
tiebron."
Goede boterham
„Nu zou ik misschien kiezen voor het
kunstenaarschap, maar destijds, in de
jaren 60, had een goede boterham
verdienen prioriteit. Automonteur
vond ik wel een goed beroep, want
steeds meer mensen kregen een auto.
Mijn ouders vonden dat zonde; was
huisschilder, gezien mijn tekentalent,
niet een veel betere keuze? Zo werd ik
huisschilder en, later, glaszetter."
„Tot drie jaar geleden; het bedrijf
waar ik werkte, moest inkrimpen en
voor ik het wist, stond ik op straat en
ging ik de WW in. Het was een
dreun waarvan ik echt heb moeten
bijkomen. Gelukkig had ik mijn dui
ven, in een groot hok achter mijn
huis. Bij hen kon ik mijn ei kwijt."
„Mijn vrouw Margaret - die be
halve van de natuur ook van shoppen
houdt en daarom liever in de stad
woont - en ik maakten ons zorgen
over de massale bijensterfte in de
wereld: zonder bijen geen gewasbe-
stuiving en dus ook geen appels, pe
ren enzovoort. Om Moeder Natuur
een handje te helpen en de vrijetijd
die me onverhoopt in de schoot was
geworpen op een nuttige manier te
besteden, volgde ik met onze dochter
Tamara een cursus bijenhouden. We
waren wild enthousiast en gingen
zelf aan de slag, met twee bijenvol
ken in zelfgemaakte bijenkasten. In
middels zijn dat er acht."
„Met onze bijdrage aan de natuur
zit het wel snor: onze bijen zijn zo
gezond als een vis en doen goed hun
best in de fruitboomgaard waar we
Onze bijen zijn
zo gezond als
een vis en
doen goed hun
best in de
boomgaard
de kasten hebben neergezet. Deze
zomer haalden we de eerste oogst
binnen. Een feest! Met een honings
linger zwierden we de honing uit de
ramen, die elk minstens twee kilo
wogen. Zesenzestig potten verrukke
lijke bloemenhoning, een oogst waar
we alleen maar van konden dromen.
Binnen de kortste keren waren alle
potten verkocht, onder andere aan
een bakker. De vraag naar onze ho
ning bleek groter dan ons aanbod en
daarom gaan we uitbreiden. De ko
mende maanden besteed ik aan
nieuwe bijenkasten timmeren. Als in
april het nieuwe bijenseizoen begint,
zijn wij er klaar voor. Ik kan niet
wachten."
ARTROSE
Pennen
dinsdag 18 oktober 2016
PZ
Kinderen lopen niet
alleen kans op een
oorontsteking door
invloeden uit de di
recte omgeving. Ook
genetische aanleg
speelt een rol.
Gerrit helpt moeder
natuur een handje
Paula Koster
;e:
—Gerrit Jacobusse
Er is een nieuwe
techniek ontwik
keld om artrose in
de duim te behan
delen. De eerste
resultaten zijn
hoopgevend. De
patiënt moet wel
met een frame
rondlopen.
Mensen met
artrose aan de
onderzijde
van de duim kunnen
hun handen niet of met
moeite gebruiken. Da
gelijks kampen ze met
een zeurende pijn als ze
ergens in moeten knij
pen of willen schrijven.
Dat komt door slijtage
in het gewricht aan de
onderkant van de duim,
gelegen tussen het mid-
denhandsbeentje en
een handwortelbeentje.
Artsen behandelen de
aandoening met rust,
spalken en pijnstilling.
Brengt dit geen verlich
ting, dan kan worden
gekozen om er via een
operatie een kunstge
wricht in te plaatsen of
het handwortelbeentje
te verwijderen. Maar de
resultaten hiervan zijn
wisselend.
Handchirurgen van het
St. Antonius Ziekenhuis
Nieuwegein/Utrecht
hebben een methode
ontwikkeld waarbij het
duimgewricht intact
blijft. Anne Spaans, or
thopedisch chirurg in
opleiding: „Boven en
onder het duimbasisge-
wricht boren we kleine
pennen in het bot. In
acht weken tijd trekt
een uitwendig frame het
gewricht iets uit elkaar.
In die periode draagt de
patiënt een brace om
het frame te bescher
men. Zo krijgt het ge
wrichtskraakbeen de
kans zich te herstellen."
In de Nieuwegeinse
pilot is de techniek bij
vijf patiënten toegepast.
Omdat zij een jaar na de
ingreep minder pijn en
een verbeterde hand
functie hebben, wordt
de behandeling voort
gezet. - Arnoud Kluiters
A De nieuwe me
thode.
Gerrit
■4 De 66
potten
verrukke
lijke ho
ning had
Gerrit
Jaco
busse in
een mum
van tijd
gesleten.
FOTO
MECHTELD
JANSEN
