V»
7
Arts traint net als piloot
in een simulator
Sensors die je
ouders volgen
Dure artsen
hoeven minder
vaak voor de klas
te staan
OEFENEN
Minder vaak in de ambulance
dinsdag 18 oktober 2016
GO
Zijn demente stiefvader Bob
Prins (82) was al enkele malen
gevallen. Het is een schrik
beeld voor Peter Heeren:
„Straks neemt hij mijn 87-jarige
mantelzorgende moeder nog
mee in zijn val."
Zijn ouders wonen zelfstandig
en krijgen thuiszorg. „Maar nu
hun geheugen en mobiliteit ach
teruitgaan, geeft dat mij meer
zorg. Mijn zus en ik belden al da
gelijks meermalen om te horen
hoe het gaat. Maar vaak verga
ten ze hun mobiele telefoon mee
te nemen of zetten die niet aan."
Het was voor de volwassen kin
deren reden om anderhalf jaar
geleden onopvallende, intelli
gente sensoren in het apparte
ment te plaatsen, onder meer op
de koelkastdeur en de buiten
deur en in de badkamer en
woonkamer. Niet alleen ter ge
ruststelling van Peter en zijn zus,
maar ook om moeder meer lucht
en bewegingsvrijheid te geven.
„De sensoren zijn van het bedrijf
Sensara. Ze zijn onderdeel van
een systeem dat op afstand in
formatie geeft over leefpatro
nen, denk aan voeding, slaap en
activiteit. Beelden worden er niet
gemaakt, dat is niet eerlijk in dit
stadium. Maar worden ze niet
wakker? Verlaten ze op een och
tend het huis niet, volgen ze hun
ritueel niet om hun krantje te
kopen? Het systeem constateert
dat, analyseert dit en geeft ons
een signaal via een duidelijke
app. Dan bel ik mijn ouders op.
Als het nodig is, kan ik dankzij
gps snel bij ze zijn."
A Joop Premier heeft een longziekte en kan altijd
beeldbellen met verpleegkundigen als er een lon-
gaanval dreigt, foto koen verheijden
Om piloot te kunnen wor
den, breng je verplicht
stressvolle trainingsuren
door in een vluchtsimula
tor. Waarom traint de medi
sche wereld alle studenten
en artsen niet op dezelfde
wijze, vroeg Stephanie Klein
Nagelvoort Schuit zich af.
Zij is afdelingshoofd spoed
eisende hulp in het Erasmus
MC in Rotterdam. Zij ziet
startende artsen in een
acute situatie staan. Hun
opleiding was lang en goed.
„De werkelijke spanning van
'behandeluur U' ontbreekt.
Daar moet toch meer mee
te doen zijn?"
Maar hoe creëer je die
spanning wél in trainings
sessies? Klein Nagelvoort
Schuit liet de zogeheten se
rious game 'abcdeSIM' ont
wikkelen die zich baseert
op een wiskundig model van
de mens.
„Wanneer geef je als arts
extra adrenaline aan een
hevig bloedende patiënt?
Na één minuut, na tien? En
in welke dosis? Hoe emotio
neel reageer je dan als een
patiënt opeens begint te
schuimbekken en de rust
gevende piep op de hart-
monitor verandert?"
Het spel traint niet alleen
artsen in het Erasmus MC,
maar ook (huis)artsen en
verpleegkundigen in ruim
50 ziekenhuizen in binnen-
en buitenland. Van studen
ten tot ervaren specialisten.
In een muisklik tovert de si
mulator iemand met bijvoor
beeld brandwonden tevoor
schijn. „Zo dalen de trai-
ningskosten. Dure artsen
hoeven minder vaak voor de
klas te staan. Zij kunnen
hun kostbare tijd aan pa
tiënten besteden."
—Stephanie Klein
Nagelvoort Schuit
Al zo'n 30 jaar heeft Gerry Hij
mans (63) artrose. „Door slijtage
aan mijn gewrichten ben ik vaak
geopereerd. In de brochures las
ik wat me te wachten stond. Nut
tige informatie. Maar als ik iets
specifieks wilde weten, moest ik
flink bladeren en zoeken."
Dat dit effectiever kan, weten in
middels 28 zorgcentra in ons land.
Hun patiënten gebruiken de 'Pa
tient Journey'-app die hen op het
juiste moment informeert over een
logische volgende stap in het be-
handelproces. Elke organisatie
geeft aan de app overigens zijn
eigen naam en logo.
Eerder dit jaar werd Gerry Hijmans
in orthopedisch centrum ViaSana
in Mill geopereerd aan een teen en
schouder. Ze downloadde 'Viasana
Voorlichter' en ontving de stan
daardinformatie die haar naar de
volgende stap in het proces bege
leidde.
„Moest ik over een dag naar het
ziekenhuis? Dan werd me dat ge
meld. Had ik behoefte aan een aan
vullend instructiefilmpje? Ik vond
het in een mum van tijd. Ook mijn
echtgenoot had de app ge-
download."
Binnenkort kunnen de patiënten
persoonlijke gegevens uitwisselen
met hun zorgverleners en mantel-
zorgers. Zijn er twijfels over een
hechting of de genezing van de
wond? Even een foto opladen en
binnen een uur zal de zorgverlener
een kundige reactie geven.
Joop Premier (64)
heeft sinds zes jaar
zeer ernstige COPD,
een longziekte met
een groot risico op
onverwachte aanval
len. „Al vaker bracht
een ambulance me
acuut naar het Slin-
geland Ziekenhuis in
Doetinchem."
De specialisten vroe
gen zich af: kunnen
we onze patiënten
niet anders en vooral
eerder hulp bieden,
om achteruitgang en
zware ongemakken te
voorkomen?
Het bedrijf FocusCura
en thuiszorgorganisa
tie Sensire bedachten
de inzet van een app:
ThuisMeten COPD.
Sinds 2013 vult Pre
mier twee keer per
week via internet vra
gen in over emoties,
lichamelijke klachten
en conditie: hoe vaak
voelde u zich in de af
gelopen week korta
demig gedurende li
chamelijke oefening?
Het Medisch Service
Centrum van Sensire
verwerkt de scores.
Verpleegkundigen en
ook verzorgenden be
waken de patiënten
thuis en houden hen
zo uit het ziekenhuis.
Premier: „Een afwij
kende score kan een
signaal zijn van een
aanstaande longaan-
val. Een verpleegkun
dige zal dan snel met
me beeldbellen. Ze
ziet hoe ik me ge
draag en vraagt door.
Een blauwige huids
kleur kan duiden op
weinig zuurstof in het
bloed. Is er meer aan
de hand, dan heb ik
binnen het uur beeld
contact met de des
kundige in het zieken
huis."
De aanpak leidt tot
een kwart minder
spoedeisende bezoe
ken en een dalend
aantal ligdagen in zie
kenhuizen. Ook Joop
en zijn vrouw voelen
zich geruster. „Ik weet
nu beter hoe ik met
COPD moet omgaan.
Omdat ik in de gaten
word gehouden, weet
ik dat koorts me waar
schuwt voor een na
derende aanval."
