8
Voor Tom
Leezer is
WK bijna
sprookje
9
Dat Sagan
wereldkampioen
is, maakt het
zilver draaglijker
besefte dat ze als Nederlands snel
ste sprintster dé kans van haar
carrière had laten liggen. Zo vaak
zijn WK-parkoersen immers niet
afgestemd op rappe anti-klim
mers. „Voor mij was dit echt de
allergrootste kans om wereldkam
pioen te worden. Waarschijnlijk
zelfs de laatste. En dat is het zil
ver...", treurde Wild.
Rotgevoel
„Die lange oranje trein voor m'n
neus de laatste kilometers, met al
die kleppers erin. Dat was zo kick
en. Dan heb je ook het gevoel dat
je het hier af moét maken. En dat
maakt het extra balen. Als je in
een groepje wegrijdt en je wordt
tweede, dan win je nog zilver."
Daar was nu geen sprake van. „Ik
heb het gevoel dat ik goud heb
verloren. Ik was zo dichtbij. Kon
het goud echt zien liggen. Dat
geeft zó'n rotgevoel."
Een jump van Niki Terpstra was
verwacht. Een sprintende Dylan
Groenewegen, die de eerste
waaier miste, ook. Maar niet Tom
Leezer. Al negen seizoenen een ui
terst betrouwbare knecht bij Lot
to-Jumbo en daarvoor Rabobank,
maar ook een onzichtbare. Een
renner die geen Twitter heeft. En
een erelijst die stopt bij een ritje
in de Ronde van Langkawi.
„Ik had vanochtend ook niet ge
dacht dat ik zo dicht bij de regen
boogtrui zou komen", sprak de
30-jarige Leezer, die met nog 300
meter te gaan dan toch nog ingere-
lk ben gegaan met
alles wat ik nog
had, niet om de
televisie te halen
kend werd door het aanstormen
de peloton. „Mijn eerste WK bij
de profs en dan meteen in de spot
lights van de wereld. Een heel
mooi sprookje."
Mogelijk gemaakt door zijn
scherpte bij het keerpunt, na 80 ki
lometer koers. „Heel de week zei
Niki al dat het daar ging gebeur
den. Dan duik je als zesde die
bocht in, komt Niki er daarna zelf
ook nog bij en dan rijd je samen
zo naar dat circuit hier in Doha."
Daar wilden Engeland, België
en Australië het op een sprint aan
laten komen. „Maar wij wilden
niet voor een tiende plek rijden.
We wilden alles-of-niks spelen,
maar Niki kwam nauwelijks weg
met Greg van Avermaet die zo'n
beetje op zijn wiel gelijmd zat.
Dat creëerde voor mij op twee ki
lometer het ideale scenario. Ik ben
gegaan met alles wat ik nog had,
niet om de televisie te halen."
Even begon hij in zijn kansen te
geloven. „Je denkt: het zal toch
niet waar zijn? Tot ik op 500 me
ter omkeek, toen was het klaar."
Uiteindelijk werd Leezer 27ste,
Terpstra negende. Een top-ro klas
sering waar de beoogde kopman
niet voor naar Qatar kwam. „Maar
dat heb je soms, als de koers uit
eindelijk niet in je straatje past",
klonk het. „De woestijn was leuk,
daarna was het de rondjes aftellen
en uitzitten. Heel saai."
De duivelse uitbraak van Leezer
had Terpstra wel kunnen boeien.
„Die Tom... Die heeft z'n selectie
hier wel waargemaakt."
konden wel leven met het feit dat
de Slowaakse wielerkoning op
zijn troon mag blijven zitten.
„Dat Peter nog een jaartje wereld
kampioen is, maakt m'n verdriet
om het zilver toch een stukje
draaglijker", meende Cavendish,
die de winnaar meteen een hand
gaf.
Wind
En ook Niki Terpstra (negende)
was complimenteus. „Met Peter
hebben we sowieso een kam
pioen die z'n regenboog zal laten
zien. Dat heeft-ie wel bewezen."
En dat op een slotdag die al eer
der aantoonde dat Qatar de koers
echt wel wat te bieden heeft. Ech
ter niet in het poenerige Doha,
maar in de lege woestijn, waar
het zowaar even koers was. Door,
o heerlijke ironie, het enige wat
het emiraat niet aan kon laten
rukken met oliedollars: wind.
„Die ene bocht naar rechts,
daar behaalde ik mijn eerste over
winning van de dag", sprak Sa-
gan. Hij liet zich niet verrassen
door de Vlaamse hogesnelheids
trein die bij het noordelijke keer
punt driekwart van het peloton
aan gort reed door een waaier te
vormen.
Zes Belgen denderden aan kop
van een groep van slechts zo'n 25
coureurs met daarin ook Tom
Leezer en Niki Terpstra terug
naar Doha en geen renner die
nog terugkeerde op de zeven
rondjes over The Pearl.
Sagan liet zich meezuigen.
„Ik had niets te verliezen. Ik
dacht: dan maar sprinten.
Altijd een loterij, maar
blijkbaar had ik geluk. Ik
legde al die snelle mannen
erop. Cav, Boonen, maar ook Kris-
toff, Matthews, Nizzolo. Heel
vreemd. Ik snap eigenlijk niet
hoe ik dat flikte."
Te meer omdat hij nauwelijks
werk had gemaakt van het WK.
Eerst twijfelde hij of hij wel
moest gaan. Die twijfel voorbij,
sloeg hij het advies van de UCI
om zeker tien dagen te wennen
aan de hitte in de wind. De we
reldkampioen van 2025
vloog woensdag pas in.
„Had het wat veran
derd als ik eerder was
gekomen?", vroeg hij
zich hardop af. „Ik ben
lekker thuis in Monaco blijven
trainen, daar scheen ook de zon.
Bovendien, het parkoers was hier
ook zo zwaar niet, hè. Er zat geen
klim in. Niet lossen en af en toe
een bidonnetje over je hoofd
gooien. Dan ga je niet zo snel ka
pot, hoor."
Zo simpel was dit WK dus
voor Sagan. De kampioen die tij
dens de laatste meters in zijn
hoofd de klanken van Star Wars
('Je weet wel: Taa-Ta...Ta-Ta
-Ta-Taaa-Taa') hoorde.
Smullen
Dat soort hilarisch ontboezemin
gen. Die eeuwige grapjes. De ma
nier waarop hij voortdurend wie-
lerwetten tart en alles op een
fiets er zo eenvoudig uit laat zien.
De wielerwereld smulde er heel
20t6 van.
Geen wereldkampioen die de
regenboogtrui zo lekker past als
Sagan. En dat zal niet anders zijn
bij zijn nieuwe Duitse werkgever
Bora. „Maar voor nu ben ik blij
dat het seizoen erop zit", besloot
hij. „Het heeft lang genoeg ge
duurd."
maandag 17 oktober 2016
gouden cadeautje niet uit
De teleurstelling druipt van het gezicht van Kirsten Wild die het goud nét misloopt, fotocor vos
Het was de meest bezocht web
site in Qatar: de Wikipedia-pagi-
na van Tom Leezer. Met twee
kilometer te gaan leek hij op
weg naar de wereldtitel, maar
geen mens die wist wie hij was.
Arjan Schouten
Doha
—Tom Leezer
Mark Cavendish
Sagan blijkt, net
als in 2015, de
sterkste tijdens
het WK. FOTO BELGA
