Als je de drank zelf
even laat staan, valt
pas op hoeveel er
in je omgeving
gedronken wordt
aldus Kahn. „Er wordt steeds
meer bekend over de negatieve
gezondheidseffecten van alcohol."
Zie de nieuwe richtlijnen die de
Gezondheidsraad - het onafhan
kelijk wetenschappelijk adviesor
gaan van de overheid - in een
rapport naar buiten bracht: geen
druppel is het nieuwe advies, en
als we het dan toch doen, dan in
elk geval niet meer dan één glas
per dag. „Lange tijd werd gezegd
dat het nuttigen van kleine hoe
veelheden alcohol de gezondheid
zou bevorderen, maar die kennis
is achterhaald: elk glas alcohol is
er een te veel", aldus Kahn. „Alco
hol verhoogt het risico op beroer
tes en allerlei soorten kanker
aanzienlijk. Neem borstkanker:
elk glas alcohol per dag verhoogt
de kans daarop met tien procent."
Mijn gesprek met Kahn motiveert
me nog meer om de drank (de ko
mende maand, in elk geval) aan
de wilgen te hangen. Maar als ik
even later mijn agenda erbij pak
krijg ik het benauwd. Ik heb de
komende weken nogal wat bor
rel- en eetafspraken staan. Even
overweeg ik om ze allemaal te
verplaatsen - dan kom ik tenmin
ste niet in de verleiding - maar,
toegegeven, dat zou nogal makke
lijk zijn. Het experiment (laten
we het zo maar noemen) wordt
pas echt interessant als ik pro
beer zoveel mogelijk mijn leven
te leiden zoals ik altijd al doe,
maar dan zonder glas bier, wijn
of gin-tonic in mijn hand.
Met lichte tegenzin stap ik de vol
gende avond op de fiets voor een
afspraak met een vriendin die ik
al maanden niet heb gezien. Ik
had er wel degelijk zin in, maar
hoe treurig het ook klinkt: zonder
de belofte van een paar glazen
wijn zie ik er ineens tegenop. Het
is vrijdag, de stad is rumoerig en
uit de cafés klinkt het gelach van
mensen die zin hebben in het
weekend. Zij wel, denk ik niet
zonder zelfmedelijden.
Idioot natuurlijk, ik besef het
terdege. Alsof die fles sauvignon
een garantie zou zijn voor een
leuke avond. Rationeel gezien
Mijn vriendin toont compassie: ook zij laat de
drank vanavond staan. Met een kop thee in
onze hand doen we wat we altijd doen: we
praten bij, we lachen, we maken plannen. „Er
waren misschien wel twee flessen doorheen
gegaan als we hadden gedronken", zegt ze aan
het einde van de avond. Ik vrees dat ze gelijk
heeft. Nu hebben we het bij drie kopjes thee
gelaten. Kennelijk is de behoefte om veel te
drinken minder groot als er geen alcohol in zit.
In het kader van zelfonderzoek besluit ik de
volgende dag een zogenoemde 'signalerings
test' te doen op de website van verslavings
kliniek Jellinek, om te kijken hoe het met
mijn drankgebruik is
gesteld. Hoewel ik op
veel vragen vol
mondig 'nooit'
kan antwoor
den (Hoe
vaak had
u in de
ochtend
alcohol
nodig
om aan
de dag
te begin
nen?
Bent u of
iemand
anders
recentelijk
gewond geraakt
wegens uw alcohol
gebruik?), scoor ik
toch tien punten, wat betekent
dat ik mezelf tot de risicogroep mag rekenen.
Ik behoor kennelijk tot de mensen die door
hun drinkgedrag in de problemen kunnen
komen. Niet een profiel waar ik me nou di
reet in herken, maar als ik naar de
nog altijd kapotte telefoon
kijk die naast mijn laptop ligt,
begin ik te twijfelen.
Nu zitje al snel in de gevaren
zone. Volgens het Centraal Bu
reau voor de Statistiek ben je als
man een zware drinker als je
minstens één keer per week zes
glazen op één dag drinkt; een
vrouw is al een zware drinker bij
vier glazen. In mijn geval bete
kent dat dat het merendeel van
mijn vrienden, kennissen en col
lega's een zware drinker is.
Het is verleidelijk en gemakke
lijk om al dat gedrink te relative
ren: zolang we niet ergens
dakloos en verloren onder een
brug in het park liggen te bedelen
wéét ik dat het onzin is. Maar toch: zo voelt
het niet. Fietsend door de stad, kijkend naar
die vrolijke, in een roes rakende massa, voelt
het alsof ik naar een spannende wedstrijd kijk
terwijl ik op het strafbankje moet zitten.
;:7
18 zaterdag 15 oktober 2016
