Wie tests over alcohol invult
blijkt al snel een stevige
drinker. Psychiater René
Kahn vindt dat alcohol niet
meer de regel moet zijn,
maar de uitzondering.
Als proef besluit journalist
Gijs van der Sanden eens
een maand niet te drinken.
A pp even als je
veilig thuis bent, we
maken ons zorgen.'
Na een avond drinken
met collega's lees ik de
berichten op mijn telefoon. Het
scherm is gebarsten - geen idee
hoe ik dat voor elkaar heb gekre
gen - en ik heb een hemelter
gende dorst. Wat is er gebeurd?
Ik bekijk de foto's en filmpjes
terug die ik heb gemaakt en lang
zaam ontvouwt zich het mysterie.
Met het schaamrood op mijn
kaken zie ik hoe een onschuldige
lunch met wijn uitmondde in
totale dronkenschap. Het praten
met dubbele tong, mijn ongecon
troleerde lichaamsbewegingen,
de verdwaasde blik in mijn ogen:
ik heb het allemaal vastgelegd.
Ineens herinner ik me het mo
ment waarop ik van een stoel viel
- in het bijzijn van al mijn collega's - om er
meteen daarna weer op te klimmen en door te
gaan met mijn onsamenhangende dronken-
manspraat. Het was vast grappig op dat mo
ment, maar de volgende ochtend, in mijn bed,
kan ik er alleen maar de tragiek van inzien.
Terwijl ik koffie maak om de kater te bezwe
ren, ga ik na hoe vaak ik gedronken heb, afge
lopen tijd. Er was dat etentje met vrienden,
een huwelijk, een aantal festivals, een borrel
na het werk, een nachtelijk glas whiskey. De
keren dat ik beneveld thuiskwam zijn niet op
één hand te tellen.
'Had Gijs weer een emmertje nodig?' vraagt
een vriend in een groepsapp waarin de uit de
hand gelopen lunch wordt geëvalueerd.
Vooral dat woordje 'weer' raakt me. Kennelijk
heb ik de reputatie van iemand die zijn
grenzen niet kent.
Voor alle duidelijkheid: ik heb mijn leven
verder prima op orde. Er gaan genoeg dagen
voorbij waarop ik niet drink, als dat toevallig
zo uitkomt, en ik drink louter uit gezelligheid,
niet uit een psychische noodzaak. Toch zit het
me niet lekker. Waarom ben ik kennelijk keer
op keer niet in staat om het bij een paar
drankjes te houden? Is het gretigheid?
Omdat het zo gezellig is? Waarom drink ik
eigenlijk?
Wat het ook is, ik vind mezelf ineens een
treurig geval: een dertiger die nog
steeds als een bingedrinkende puber
over de straten zwalkt. Aan de keuken
tafel neem ik een beslissing: een maand
niet drinken. Geen druppel. Het lijkt wel
alsof mijn hoofdpijn door het nemen van
het besluit spontaan verdwijnt.
Mijn onthouding komt bovendien op een
goed getimed moment. In zijn boek
Op je gezondheid? - dat deze maand ver
schijnt - bepleit psychiater René
Kahn een samenleving waarin al
cohol niet de regel, maar de uit
zondering is. Blader het door, en
je begint te huiveren. Alcohol is
een sluipmoordenaar, schrijft
Kahn: jaarlijks sterven er wereld
wijd 3,3 miljoen mensen aan de
gevolgen van drank. Dat is één
persoon per tien seconden.
Er zijn veel parallellen te trekken
tussen drank en tabak, vertelt
Kahn als ik hem opbel voor wat
vragen. „Het is nu al bijna niet
meer voor te stellen dat ooit 60
procent van de volwassen bevol
king rookte. Ook voor alcohol is
het tij langzaam
aan het
keren",
magazine 17
DERTIG DAGEN
ZONDER DRANK
Illustraties: Flos Vingerhoets
