16 ZEELAND
„Als ik niet meer kan dromen over ideeën, niet meer ontroerd raak, ga ik een
beetje dood." Het leven van Karin Wouters-Kleinepier kent een aantal keerpunten.
Ze vertelt; over leven en dood, politiek, verlies, klein geluk en dromen.
PORTRET KARIN WOUTERS-KLEINEPIER
Mijn man heeft me
altijd gesteund. Hij
vindt niet snel iets
gek. Ik ben een
bevoorrecht mens
Ik zocht iemand
die geloofde in de
filosofie van m'n
bedrijf. Maar geen
kloon van mezelf
ijn hele leven
komen er din
gen op mijn
pad. Heel veel
goede dingen,
maar ook ver
drietige. Ja, ik
ben een gelukkig mens."
„Ik geniet volop van het leven. Van
onverwachte ontmoetingen, van ge
sprekken. Dat zijn de kleine feestjes
die ik dagelijks nodig heb. Je moet
mij niet in een café zetten om daar
de boel aan het lachen te maken.
Kleine dingen kleuren mijn leven."
„Toen ik een jaar of acht was ver
huisden we van Breda naar Zoutelan-
de. Mijn vader, moeder, m'n zus en
ik. Mijn ouders zijn trouwens wel
Zeeuws. Mijn vader was militair/
musicus. Door gezondheidsproble
men en reorganisatie bij het leger be
sloten mijn ouders terug te gaan
naar Zoutelande. Mijn opa had daar
een camping en had gezegd 'komen
jullie maar terug naar Zeeland om de
camping over te nemen. En zo ge
schiedde."
Onderneming
„Ik was nog jong toen mijn vader
overleed. Begin twintig. Mijn moe
der, zus en ik stonden toen op een
kruispunt. Wat doen we met de cam
ping? Samen met mijn moeder heb
ik die een paar seizoenen gedraaid.
Op mijn 25ste heb ik camping en
woonhuis gekocht. Heel jong ja. Ge
lukkig had ik twee mensen die on
voorwaardelijk in mij geloofden. De
notaris en de bankdirecteur. Nee, dat
was niet alleen praktisch hoor. Zij
hebben me enorm gestimuleerd en
gesteund. Dat had ik ook nodig als
jonge ondernemer. In die tijd was
het ook een heel ingewikkeld gedoe.
Den Haag bepaalde de verkaveling
van de plaatsen. De gemeente had
daar destijds geen hand in."
Liefde
„Toen ik mijn man leerde kennen,
had ik bedrijf en huis al. Tja, er wa
ren voor hem weinig opties. Mij met
alles erbij, of niets. We zijn nu dertig
jaar getrouwd. Ik heb soms een
hoofd vol wilde plannen en ideeën.
Mijn man heeft me altijd gesteund
in alle zaken die ik bedacht of onder
nam. Hij vindt niet snel iets gek. Ik
deed elk jaar wel wat aan opleiding
of scholing; van computercursus,
boekhouden tot Duits bijschaven.
Wilde gewoon bijleren, maar had
ook behoefte aan ontmoetingen met
andere mensen."
Politiek
„Vroeger hadden we thuis aan de
keukentafel veel gesprekken en dis
cussies. Mijn vader was politiek zeer
geïnteresseerd. Bij verkiezingen bij
voorbeeld kwam alles voorbij. De
voors en tegens; de wat oudere visie
van mijn vader naast de jongere visie
van ons. Mijn vader vond onze me
ning altijd heel interessant. Hij pe
perde ons wel in dat we zuinig moes
ten zijn op onze democratie. Een ver
worvenheid waar we verantwoorde
lijkheid voor moesten nemen. Een
vorm van rentmeesterschap. En dat
je als vrouw zeker een eigen mening
moet hebben. Mijn vader was de
zachtaardigste man die ik me kan
voorstellen. Hij wist wat hij wilde,
maar hij was wel van de dialoog."
„Ik heb dat ook. Ik hou van duide
lijkheid. In een warrige omgeving ge
dij ik niet. Ik heb geen geduld met ge
zeur. Duidelijkheid houdt het over
zichtelijk. Dan kun je stappen zet
ten, beslissingen nemen. Ik weeg din
gen goed af, maar kan ook snel beslis
sen. Ook intuïtief hoor. Mijn onder-
buikgevoel weegt altijd wel mee. Als
daar de weegschaal naar doorslaat,
laat ik dat beslissen. Daar vertrouw
ik ook op."
„Ik was achter in de twintig toen
ik de politiek inging. Als CD A-raads
lid, in Valkenisse. Ik moest mezelf
daar helemaal uitvinden, het politiek
debat doorgronden. In het begin
snapte ik er weinig van. Het was een
harde leerschool. Met een soms niet
al te vriendelijke burgemeester
Plomp. Die kon rustig tijdens de ver
gadering zeggen, 'mevrouw Wou
ters, u heeft het niet begrepen'. Ik
durfde gelukkig wel te zeggen 'ja bur
gemeester, daar heeft u helemaal ge-
PASPOORT
lijk in. Maar misschien zou het fijn
zijn als nieuwe raadsleden een beet
je de weg gewezen krijgen?' Ik legde
die bal wel terug."
CDA
„Eind vorig jaar ben ik gestopt als
fractievoorzitter van het CDA in de
Veerse gemeenteraad. Het CDA
geeft een identiteit waar ik achter
kan staan. Een bepaald gedachte
goed. Christelijke politiek, met alle
respect hoor, vind ik niet bestaan.
Wat is christelijke politiek? Je werkt
toch vanuit een gedachtegoed. In
mijn geval zijn dat christelijke nor
men en waarden. Zo wil ik leven. De
dingen bekijken, zaken besluiten.
Het CDA is voor mij een brede par
tij. Met ruimte voor zowel linksden
kenden als wat meer rechtsdenken-
den. Die echt met elkaar in debat
gaan. Niet gekleurd naar één hoek.
Die brede discussie moet er zijn. Dat
heeft me altijd aangetrokken. Ik heb
me nooit afgevraagd 'is dit nog wel
mijn partij'. Ik ben het landelijk lang
niet altijd met ze eens, maar ik ben
geen wegloper. Ga toch liever de dis
cussie aan. Misschien hoop ik er op
mijn bescheiden manier nog een
draaitje aan te kunnen geven."
Dood
„Het verlies van mijn vader was een
keerpunt in mijn leven. De onver
wachte dood van de partner van
mijn oudste zoon in 2014, door een
auto-ongeluk, was dat ook. Dan staat
het leven van je kind op z'n kop. Als
ouders voel je je dan zo machteloos.
Van het ene op het andere moment
verandert alles. Ze was bijna 27. Zij
stonden ook op een kruispunt in
hun leven. Ze zouden samen verhui
zen naar Breda. Hij is een dapper
mens. Probeert zijn leven weer kleur
en glans te geven. Maar het is vrese
lijk triest als er zo abrupt een einde
komt aan het leven van je geliefde."
„In die periode was ik bezig met
de verkoop van mijn bedrijf. Ik had
geen haast, er zat geen druk achter.
Ik heb het kunnen verkopen aan een
jonge man. Dat was ook mijn groot
ste wens; het doorgeven aan jonge ge
neratie. Hij kwam op m'n pad."
„In dat jaar overleed ook een goede
vriend van ons. Samen met zijn
buurvrouw heb ik zijn uitvaart mo
gen begeleiden. Die samenwerking
voelde toen zo goed dat we in mei
2015 uiteindelijk onze eigen uitvaart
onderneming zijn begonnen. Acht
tien jaar geleden had ik de opleiding
al gedaan. Het mysterieuze van het
leven en de dood boeide me toen al.
Ik vind het heel erg jammer hoe wij
daar in onze westerse maatschappij
soms mee omgaan. Een aantal jaren
geleden bezocht ik mijn oudste zoon
in Ghana. Daar maakten wij een
feest mee, tenminste dat dachten we.
Het bleek een begrafenis te zijn.
Toen dacht ik, zij begrijpen het. Ze
nemen afscheid van hun geliefde en
blijven daarna een week bij elkaar. Ik
geloof dat een dode ook moet losko
men van alles. In veel religies staat
niet voor niets geschreven dat na en
kele dagen het zilveren koord verbro
ken zal worden. Dan is het fijn als je
mensen daarin kunt helpen. Zet die
eerste dagen de dood niet buiten de
deur. Vier het leven ook. Wees dank
baar. Natuurlijk is er in ons gezin
ook af en toe de waarom-vraag. Maar
het is voor ons duidelijk dat we ver
der moeten. Verder met leven. Waar
in de vriendin van mijn oudste zoon
altijd een plaats blijft houden. Ge
woon om wie ze was. De lieve, spran
kelende vrouw, die in haar korte le
ven toch zo veel mocht geven."
Natuur
„Ik heb met de kinderen gesproken
over mijn uitvaart. Tips opgeschre
ven voor muziek en zo. En daarbij ge
zegd, zo zou het kunnen. Maar als jul
lie het anders willen, voel je vrij. Jul
lie nemen afscheid. Ik niet."
„Het liefst wil ik begraven worden.
Op een natuurbegraafplaats. Dat is
mijn missie. Een natuurbegraaf
plaats op Walcheren; daar ben ik
mee bezig met een groepje mensen.
Een aanvulling op onze mooie be
graafplaatsen op de Veerse dorpen.
Hoe mooi is het dat je, zonder belas
ting voor het milieu, wordt terugge-
gevenaan de natuur. Een prachtige
landschapsinvulling, waar ook begra
ven mag worden. Niet andersom."
zaterdag 15 oktober 2016
Geboeid door mysterie
van leven en dood
Annemarie Zevenbergen
Karin Wouters-Klei
nepier
Geboren 8 novem
ber 1959 in Breda
Gehuwd met Wil
Wouters, samen drie
kinderen.
Van 1984 tot 2014 ei
genaar van camping
Weltevreden Zoutelan
de
Tussen 1990 en
1997 in raad Valkenis
se.
Tot eind 2015
CDA-raadslid Veere,
waarvan 13,5 jaar frac
tievoorzitter
Sinds 2015 uitvaart
ondernemer bij Com
passie Uitvaartzorg
Bestuurslid Stich
ting Delta Cultureel
