fcft
ZEELAND 21
Sommige
mensen zeggen:
het is jouw keuze
geweest. Maar
dat is dus niet zo
Ook wij voetballen
op 8 oktober 2016 I
met regenboogballen!
schien nog wel het zwaarste. Of ik
nu een relatie heb? Nee. Ik heb
twee keer een relatie gehad, maar
dat heeft maar een jaar geduurd.
Dan heb je het nog niet over het
adopteren van kinderen. Dan
moet je een stevigere basis heb
ben."
Sinds 1992 woont Ad Schipper
net buiten Zeeland. Waar precies,
dat hoeft niet in het verhaal.
„Want er zijn mensen in mijn
buurt die het niet weten. Ik ben
erg voorzichtig." Hij woont lekker
centraal, niet ver van Zeeland, van
België en van Breda, waar hij
werkt. „Ik kom nog vrij veel in
Borssele om op bezoek te gaan bij
familie. Ik kom veel bij mijn jong
ste zus. Ze heeft jonge kinderen
en dat vind ik heel gezellig. Mijn
moeder woont een eindje verder
op. Ze heeft altijd achter me ge
staan. Ik heb ook veel steun gehad
aan de huisarts in Driewegen."
We springen even terug naar
het voetbal. Heeft hij, omdat hij
homo is, wel eens vreemde din
gen meegemaakt op of rond het
voetbalveld? Ad Schipper: „Nee,
niet echt. Het woord homo wordt
op en rond het veld wel vaak als
scheldwoord gebruikt. Ik vind het
niet zo'n prettig woord. In het be
gin was het wel benauwend voor
me als ik het hoorde. Maar je raakt
eraan gewend."
Toernooi in Berlijn
Ad Schipper heeft altijd veel aan
zijn sport gehad, vertelt hij. Pas op
zijn 37ste zet de aanvallende mid
denvelder er een punt achter bij
Borssele. Zijn trainer heeft het
niet zo op oudere spelers en zin
om in het tweede te spelen heeft
Schipper niet. Enkele jaren eerder
heeft hij al aansluiting gevonden
bij een paar homoseksuele voetbal
lers in Eindhoven. „Ze wilden in
1994 een team opzetten en gingen
trainen voor een toernooi voor
gays in Berlijn. We trainden in
een zaaltje in Eindhoven, maar
een heel elftal kregen we niet bij
elkaar. Ik weet nog wel dat er een
donkere profvoetballer was, die
ook één keer meetrainde. We gin
gen uiteindelijk maar met een
man of vier naar Berlijn en kwa
men in een team met mensen uit
allerlei landen terecht. Dat was
hartstikke leuk."
„Het tweede toernooi was in
1997 in Parijs. En een jaar later
had je de Gay Games in Amster
dam, met duizenden sporters. De
openings- en sluitingsceremonie
waren in de Amsterdam Arena.
Het was een heel circus. Toen
kwam ik in contact met een Am
sterdams team. Ik heb een jaar
lang wedstrijden met ze gespeeld.
Dat was niet iedere week, maar
dat team heeft wel gewoon compe
titie gespeeld. Al hebben ze dat
niet zo heel lang volgehouden, ge
loof ik."
In 2003 komt hij via internet bij
een Belgisch team terecht: De
Pink Devils. Schipper: „Ze voetbal
den eerst samen met vrouwen.
Dat was in Antwerpen maar dat
vond ik helemaal niks. Toen ze in
Mechelen gingen voetballen ben
ik daar gaan spelen. Dat was een
verademing. Je bent met lotgeno
ten, die allemaal hetzelfde vrij hef
tige proces hebben doorgemaakt.
Je kon er met elkaar over praten.
Ik reed iedere week naar Meche
len om te trainen en we speelden
één of twee keer per maand een
wedstrijd. In Mechelen voelde ik
me op mijn plek, je had een ge
meenschappelijke liefde, het voet
bal. In België vielen zaken op hun
plek, ik voelde me daar prettig.
Dat we ieder jaar naar een toer
nooi in het buitenland gingen, gaf
een extra dimensie aan het ge
heel."
Martina Navratilova
Als hij bij de Pink Devils aan
sluit, is het team net naar een
groot toernooi in Sydney geweest.
„Daarna hebben we verschillende
toernooien in Duitsland gespeeld
en in 2005 speelden we in
Utrecht, op de Euro Games. In
2006 zijn we vervolgens naar Ca-
nada geweest, naar Montreal. Dat
was een geweldige reis. Daar heb
ik ook Martina Navratilova ont
moet en gesproken. We zijn met
ons team ook nog in Milaan, Barce
lona en Parijs geweest. Dat zijn
stuk voor stuk mooie herinnerin
gen."
Twee jaar geleden is hij gestopt.
„Ik had last van mijn knie en en
kel." Nu begint het toch weer te
kriebelen. „Ze mailen ook steeds
of ik weer wil komen. Ik moet
eerst gaan hardlopen en voelen
dat het goed zit, daarna ga ik dan
misschien weer eens voetballen."
Zijn verhaal van de laatste jaren
omschrijft Ad Schipper als 'leuk'.
„Maar ik weet nu wel dat je een
sterk karakter moet hebben, wil je
alles naast je neer kunnen leggen.
Het is een worsteling. In het begin
heb ik wel eens gedacht: van mij
mag het morgen klaar zijn. Achter
af gezien ben ik blij dat dat niet is
gebeurd. Ik haal nu bijvoorbeeld
veel plezier uit dingen onderne
men met familieleden en vrien-
den.Ik ben niet zo lang geleden
gaan kanoën met mijn neefje, dat
was super. En ik heb veel vrien
den overgehouden aan mijn voet
balperiode in België."
Wat vindt hij eigenlijk van het
initiatief om te voetballen met re
genboogballen? „Het is op zich
wel een goede zaak om het be
spreekbaar te maken. Dan moet je
bij de jeugd beginnen. Toch is het
heel moeilijk. Je doet het min of
meer voor een onzichtbare doel
groep. Toch? Zeker in het voetbal
is dat zo. Ik weet ook niet of veel
jongens er straks voor uit durven
komen dat ze homoseksueel zijn.
In het profvoetbal is er ook vrij
wel niemand die er voor uitkomt
homoseksueel te zijn. Terwijl ze
er toch wel moeten zijn."
zaterdag 8 oktober 2016
heel zachtjes: Dat klopt
In Montreal ontmoette Ad Schipper (links) tien jaar geleden de lesbische oud-tennisster Martina Navratilova. „Daarna zijn we met ons
team ook nog in Milaan, Barcelona en Parijs geweest. Stuk voor stuk mooie herinneringen."
—Ad Schipper
Als je naar aanleiding van dit ver
haal vragen hebt of in contact wilt
komen met Ad Schipper, stuur
dan een e-mail naar sport@pzc.nl
Wij brengen je dan met hem in
contact.
