COLUMN
Ze is totaal
overgekwalificeerd,
maar dat vindt
ze niet erg
Monica Lijkt de ideale oppas in huis te hebben
gehaald. Ze kan het niet geloven.
Monica Beek (39) is journalist en woont samen
met haar vriend en hun twee dochters.
magazine 15
monica@persgroep.nl
Perfecte
Maria
Ex-kleuterjuf, ex-au pair, met een voor
liefde voor knutselen. En dun, zie ik
meteen als ik de deur opendoe. Mooi
haar, maar wel een groot hoofd voor
zo'n klein lijfje. Gelukkig, denk ik meteen, want
een oppas kan maar beter niet al te mooi zijn,
je weet maar nooit.
Ze loopt ons leven binnen na een 'match'
op een oppassite en we nemen haar
stante pede aan. Totaal overgekwali-
ficeerd voor het simpele oppaswerk
bij ons thuis, maar dat vindt ze niet
erg, verzekert ze ons minstens drie
keer. Ter compensatie verhogen we
het tarief met een euro, anders voelen
we ons wel heel erge uitbuiters van
deze 30-jarige dame die voor de liefde
naar Nederland is gekomen en de tijd tot
ze hopelijk moeder wordt nuttig wil door
brengen.
Die voorliefde voor knutselen blijkt niet gelo
gen. Na elke oppasdag staan er op de eettafel
nieuwe (half)fabricaten. Een kasteel met
torens gemaakt van wc-rollen (drie oppas-
dagen werk), geverfd in roze. Macramé hart
jes, macramé vlinders, macramé kikkers.
De namen van de kinderen in patchwork
knipwerk op de slaapkamerdeur geplakt. De
karakters uit hun favoriete kinderboek nagete
kend en ingekleurd. Nee, deze dame zit niet
stil, en dan hoor ik van de buurvrouw ook nog
dat ze zo lekker op het pleintje heeft staan
springtouwen. In de zin van: ze deed echt mee
en zat niet op het bankje met die buurvrouw te
kletsen om slechts zo nu en
dan even een blik te werpen
op de buitenspeelprestaties.
De meisjes zijn weg van haar -
hoe kan het ook anders. En dat
maakt haar de zegen voor ons
huishouden. Geen stress meer
over wie wanneer kan opha
len, niet meer moeilijk doen
om de kinderen op tijd op hoc
keytraining te krijgen. Ze blijft
zonder problemen een uurtje
extra zodat ik nog even kan
hardlopen en kijk nou! Ze kan
ook nog koken!
Bij aankomst wordt ze door de
meisjes bestormd en bij het
weggaan krijgt ze uitgebreide
knuffels. Is ze er een paar
dagen niet, dan jengelen ze:
Maria, Maria, wanneer komt
Maria weer?
Ik begrijp het helemaal. Een
volwassene die fulltime met je
speelt, de knutselkoningin is
van het noordelijk halfrond,
altijd energie heeft en nooit
haar geduld verliest, welk
kind wil dat nou niet?
Als ik de deur achter me dicht
trek - ik hoor het welkomst-
gejoel buiten nog - en op de
fiets stap naar werk, ben ik blij
dat we zo'n fijne oppas heb
ben gevonden. Ik meen het, ik
ben heel blij dat de meisjes
zo'n gezellige dag zullen heb
ben. Met perfecte Maria. En al
haar knutselkennis en spring
touwenergie. Daardoor gaan
ze heus niet minder van mij
houden, hoor, echt niet.
