BUITEN Vlissingse skeletten ZEELAND 11 'JiS Een wandeling door de polders rond Wolphaartsdijk waar de akkers snakken naar regenwater en het altijd lijkt te waaien. Op weg naar het Veerse Meer over en langs namen als Aardebolleweg en Leuterweg. Het is borreltijd, geen wandeltijd", roept mijn vader me na terwijl ik de deur van mijn ouderlijk huis aan de Hoofdstraat in Wol phaartsdijk achter me dicht trek. Uitgerust met wandelschoenen, een blocnote én een dosis frisse moed begin ik aan mijn wande ling. Met de pas er flink in pas seer ik het stuk grond waarop mijn ouders sinds kort een huis laten bouwen. Het ligt er wat droevig bij zo met die heipalen die half uit de grond steken. Ik realiseer me dat we nooit meer een oktobermaand beleven in het huis waar ik opgroeide. Ik zet koers naar de Noorddijk. Daar waait het. Niks nieuws. Het lijkt er bijna altijd te waaien. Weet ik nog uit de tijd dat ik re gelmatig een rondje hard liep door deze polder. Zette ik in de winter, voor dat gewaai op de Noorddijk, zo'n belachelijke muts op mijn hoofd, dat naarmate de route vorderde en het gehobbel toenam stukje bij beetje naar bo ven schoof en uiteindelijk de hoe danigheid kreeg van een smurfen- hoed. Je weet wel, met zo'n punt je erop. Ook nu hoor je hier, be halve het gekwetter van wat vo gels, niets anders dan het ruisen van de wind in je oren. Heerlijk! Zeker als je even je kop leeg wilt maken. De akkers aan weerszij den van de dijk liggen er gort droog bij. Je hoort ze bijna schreeuwen om regenwater. Halverwege de dijk buig ik links af naar beneden de Kosters- weg in. Daar komt een hardloper me tegemoet sjokken. Ronald Kloet (vandaag 56 geworden) trakteert zichzelf op een verjaar- A De wandeling dagshardlooprondje. „Ik ben toe vallig vandaag weer begonnen", hijgt hij terwijl hij zweetdrup pels van zijn voorhoofd veegt. Dat uitgerekend op zijn verjaar dag. Tja, waarom deze route? „Het is een rondje dat je makke lijk uit kunt breiden. Afhankelijk van je je gesteldheid kun je er een stukje aan vast plakken." Ik hou hem niet langer op. Voor Ro nald is het zo borreltijd. Proost! Onze wegen scheiden zich. Uitgerekend mijn lievelingsweggetje. De reden daarvoor laat zich raden. Die naam! De Leuterweg De Kosterweg biedt een weids uitzicht op de polders van Wol phaartsdijk. De weg eindigt in een T-splitsing. Ik stop. Mijn ge dachten dwalen weer even af. Zou Ronald al aan zijn verjaar dagspilsje zitten? Wat eet ik van avond? Links of rechts de Aarde bolleweg in? Het wordt links. Ik laat de Lievaartboerderij rechts van me liggen en zet koers naar het Veerse Meer. Halverwege een levensgroot Playmobilhoofd van een politieagent. Geplaatst in de strijd tegen de verkeersoverlast. In de verte wordt de lucht don ker. Oei, even doorlopen. Geen zin in een nat pak. Ik besluit mijn route te verkorten. Jammer. Dat betekent dat ik de Leuterweg niet in mijn wandeling op kan ne men. Uitgerekend mijn lievelings weggetje. De reden daarvoor laat zich raden. Die naam! Hilarisch. Niet voor niets opgenomen in de top tien van de gekste straatna men van Zeeland. De eerste regendruppels vallen. Hoor ik daar nou de akkers zuch ten van opluchting? Of was ik het zelf uit ergernis? Vlug maak ik me uit de voeten en kies de kort ste route; het Nazareth. Als ik die uitloop ben ik terug bij af: mijn ouderlijk huis. Borreltijd! Uit de Zeeuwse klei Hoe oud werden mensen in de middeleeuwen of in de Gouden Eeuw? Opgravin gen van honderden graven in Vlis- singen lijken hierop een plaatse lijk antwoord te geven. De begra vingen stammen uit de late mid deleeuwen (Oude Markt), uit de zeventiende en achttiende eeuw (Waalse en Engelse kerk) en van het kerkhof uit het Scheldekwar- tier. Een steekproef van tweehon derd skeletten is nader onder zocht en geeft een opvallend beeld. De middeleeuwse mannen zijn gemiddeld niet ouder dan 38 jaar geworden! Een enkeling werd ouder en bereikte soms de leeftijd van 70, maar de meeste mannen vonden hun dood tussen een leef tijd tussen 20 en 29 jaar. Hangt dit misschien samen met het zware vissersbestaan in deze havenstad? Elders in Nederland lag de gemid delde sterfteleeftijd namelijk vier tot acht jaar hoger. De onderzoch te mannen uit de zeventiende en achttiende eeuw werden gemid deld iets ouder, namelijk 43 jaar, al stierf het leeuwendeel van deze mannen ook in deze periode vóór het 29e levensjaar. De rijke manne lijke Vlissingers, begraven in de kerk, werden gemiddeld zeven jaar ouder dan de mannen die op het kerkhof waren begraven. De middeleeuwse vrouwen stierven gemiddeld rond het 39ste jaar. Een sterftepiek ligt tussen 30 en 39 jaar. Vrijwel zeker zal de dood in het kraambed bij een 'vrouw op leeftijd' hierbij een gro te rol hebben gespeeld. Het beeld uit de zeventiende en achttiende eeuw lijkt voor de vrouwen niet veel anders uit te pakken, al zien we ook hier een verschil tussen de bereikte leeftijd van vrouwen be graven in de kerken en die van de vrouwen op het kerkhof. De Vlis singse steekproef is statistisch be perkt betrouwbaar. Maar hij toont wel het grote verschil met van daag de dag, waar de levensver wachting bij mannen rond 79 en vrouwen rond 83 jaar ligt. l0bilhooldvan een politieagent SÏfi woensdag 5 oktober 2016 Rondje door polder Winnie de Witte-van Dam Een wekelijkse wandeling door Zeeland. Vandaag: De polders rond Wol phaartsdijk. Tweewekelijkse rubriek over archeologische vondsten in Zeeland door Stichting Cultu reel Ergoed Zeeland (SCEZ). Bernard Meijlink Bernard Meijlink werkt bij de Walcherse Archeologische Dienst. Een schedel, afkomstig van de Oude Markt. Een levensgroot Playm< n de Aardebolleweg. AFSTAND: 4,6 KILOMETER Aardebolleweg Hoofdstraat Nazareth Noorddijk

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2016 | | pagina 58