N
9
4
Gezond blijven, opvoeden: we zijn er elke dag mee
bezig. Welke lessen leerde jij in het leven en zou je
aan anderen willen overdragen? Vandaag: Lisette
Schellekens (54) uit Vogelwaarde.
Werken kan veel
voldoening geven
Lisette: „Ik verhuisde in 1991 van
Breda naar Terneuzen, omdat ik bij
De Sterre ging werken met kinderen
met een verstandelijke beperking. De
overgang was groot, het was een cul
tuurshock. Breda is gemoedelijker.
Bij ons thuis was het altijd: 'Kom
binnen, drink of eet wat mee!' Dat
was hier toch anders. De mensen zijn
hier iets stugger. Daar is niets mis
mee hoor, maar ik was het anders ge
wend. Ik heb dan ook vaak overwo
gen om terug te gaan, maar ben uit
eindelijk toch gebleven. Het scheelde
dat mijn werk erg leuk was. Mijn job
was erg belangrijk voor mij, maar he
laas ben ik sinds drie jaar arbeidson
geschikt vanwege een kapotte enkel.
Ik mis het werken, de kinderen en de
collega's. Ik werkte in een heel leuk
team. Mijn werk was mijn lust en
mijn leven, mijn hobby. Je komt in
een isolement terecht als dat ineens
wegvalt. Maar ik doe nu één middag
in de week vrijwilligerswerk bij het
Leger des Heils en dat vind ik heel
leuk om te doen. Je bent onder de
mensen en je betekent weer iets voor
een ander."
Jezelf nuttig voelen
is belangrijk
„Het is voor mij belangrijk om nuttig
te zijn. Ik wist als kind al dat ik men
sen wilde helpen, vooral kinderen. Ik
heb voor een gevangenis gewerkt,
een kinderdagverblijf, een huis van
bewaring en verschillende instellin
gen voor mensen met een verstande
lijke beperking. Dat je respect moet
hebben voor anderen, heb ik van
thuis meegekregen. Je moet mensen
nemen zoals ze zijn en geen vooroor
delen hebben. Ik heb thuis ook altijd
de handen uit de mouwen moeten
steken. Mijn ouders hadden een café
en ik moest daar vaak helpen. Dus
hard werken zit in me. Nu heb ik daar
soms last van en kom ik mezelf vaak
tegen, omdat ik niet meer kan wer
ken. Terwijl ik niet iemand ben die
stil blijft zitten, ik moet bezig zijn.
Gelukkig heb ik twee hondjes waar
ik nu voor kan zorgen, daar ben ik
veel mee bezig. Maar ik hoop dat ik in
de toekomst toch ook weer kan wer
ken.
Hoe ouder je wordt,
hoe meer waarde je
hecht aan familie
„Mijn ouders leven allebei niet meer,
dus dan sta ja ineens dichter bij je
broer en zus. Ik vind het heel belang
rijk dat ik weet hoe het met ze gaat.
Mijn broer woont in Brabant en mijn
zus in België. Ik zie ze weliswaar re
gelmatig, maar niet iedere maand.
Mijn zus en ik bellen elkaar wel vaak.
Ik heb een goede band met mijn
broer en zus, dat verbetert als je wat
ouder wordt."
Ik heb zelf nooit
problemen gehad met
mijn geaardheid, maar
thuis is daar toch heel
wat over te doen
geweest
WIE?
Accepteer de ander
zoals hij is, dan
accepteert hij jou ook
„Mensen moeten kunnen zijn wie ze
zijn, dat vind ik belangrijk. Ik heb zelf
nooit problemen gehad met mijn ge
aardheid, maar thuis is daar heel wat
over te doen geweest. Ik was ook nog
maar zeventien toen ik ervoor uit
kwam. Ik ben thuis de oudste. De tijd
was toen anders. Maar ik ben nooit
uitgescholden en op het werk heb ik
er ook nooit problemen mee gehad.
Als er een nieuwe collega was, zeiden
de kinderen meteen: 'Oh ja, Lisette
valt op vrouwen.' Geweldig, kinde
ren zijn zo eerlijk! Misschien dat er
achter mijn rug wel wat over werd
gezegd, maar dan hoorde ik het toch
niet."
„Ik vind het belangrijk dat mensen
elkaar respecteren en laat mijn me
ning niet beïnvloeden door wat er
gebeurt in de wereld. Maar ik begrijp
wel dat mensen die iets meegemaakt
hebben, zoals een aanslag of een be
dreiging, wantrouwiger worden. Ik
heb veel mensenkennis, weet
meestal snel met wie ik te maken
heb. Dat kan ook weieens tegen je
werken natuurlijk, maar daar leer je
dan weer van. Als iedereen elkaar ge
woon met rust laat, zou er veel min
der haat en nijd zijn. Als jij mensen
dinsdag 4 oktober 2016
'ledereen
heeft een
taak in deze
wereld'
Gertie de Boey
44
—Lisette Schellekens
Lisette Schellekens
(54) uit Breda, woont
in Vogelwaarde.
Werkte met kinderen
met een verstande
lijke beperking, doet
nu vrijwilligerswerk bij
het Leger des Heils.
Houdt van wandelen
met haar honden,
biljarten, fietsen en
tuinieren.
Lisette Schellekens:
„Als ik ga wandelen
met de honden laat ik
mijn telefoon thuis.
Vroeger was je toch
ook niet constant be
reikbaar?"
FOTO'S PETER NICOLAI
