Halina
Optimize
13
OnlineOptimize helpt je.
Een mobielvriendelijke
website binnen een maand
v.a. 99,- p/m
www.onlineoptimize.ni
Online
Kan jouw online
aanpak beter?
Als actrice krijg je vaak de
vraag: welke rol zou je
nog graag spelen, wat is
je droompersonage, je ultieme
uitdaging? Ik vind dat een lastige
vraag, want vaak zijn de rollen
waar ik het minste zin in had de
meest interessante gebleken en
degene waar ik me jarenlang op
verheugde het slechtst gelukt. Ik
geloof niet zo in het plannen en
uitstippelen van ambities en ver
langens, ik heb alles altijd intuï
tief gedaan. Wat betreft mijn to
neelwerk heeft mijn intuïtie me
altijd de juiste weg doen inslaan.
Bovendien zijn het natuurlijk
vooral het toneelstuk zelf, de re
gisseur, zijn idee plus het decor,
de kostuums en de collega's die
bepalen of een project al dan
niet slaagt. Alle rollen die ik
hoopte te vertolken - Katharina
in Het temmen van de feeks, Ophe
lia in Hamlet, Lulu van Wede-
kind, Ibsens Hedda Gabler en No-
ra en het poppenhuis - heb ik
kunnen spelen. Maar er is één ka
rakter uit het beroemde stuk
Who's Afraid of Virginia Woolf
van de onlangs overleden, genia
le schrijver Edward Albee, waar
ik nog over dagdroom.
Richard Burton in een regie van
Mike Nichols. De acteurs, die in
die tijd ook in het echte leven sa
men waren, triomfeerden op het
witte doek. De extreme, krachti-
Vaak zijn
de rollen
ge manier waarop een huwelijk
in beeld werd gebracht, sprak
me toen al enorm aan. Terwijl
ik, los van de hand van de stoere,
Groningse Tjalling die ik op het
schoolplein soms een paar mi
nuutjes mocht vasthouden, na
tuurlijk nog geen idee had wat
romantiek precies inhield. Toch
was er iets woest aantrekkelijks,
bevrijdends en geestigs aan de
manier waarop Martha en Ge
orge elkaar mentaal probeerden
af te slachten ten overstaan van
de pure hoop en onschuld die, in
de vorm van een bevriend, jon
ger stel, op de bank van de huis
kamer van de hoofdpersonages
zat. Op de toneelschool analy
seerden wij Who's Afraid of Virgi
nia Woolf urenlang tijdens de
dramaturgieles. In het eerste jaar
maakte ik ijverig een werkstuk
over schrijver Albee, en was voor
goed fan.
Nu ik ouder word, dragen
mijn eigen ervaringen op het
slagveld van de liefde ertoe bij
dat de ontroering nog doordrin
gender is.
In mijn optiek is dit het ultieme
relatiedrama. Met een tijdloze
virtuositeit toont Albee de onmo
gelijkheid van twee mensen om
een leven met elkaar te delen.
De dialogen zijn scherp, rauw en
geloofwaardig. Twee individuen
die niets schuwen om elkaar te
raken, die met humor, manipula
tie, liefde, woede, fantasie en ge
weld tot elkaar door willen drin
gen, is (helaas) herkenbaar.
Of ik de rol ooit zal spelen, is
in die zin niet van belang, als het
stuk maar opgevoerd blijft wor
den en de film vertoond.
Als kunst bedoeld is om te con
fronteren, aan het denken te zet
ten en te ontroeren, dan is Albee
daar glansrijk in geslaagd.
waar ik
het minste
zin in had het
interessantst
gebleken
Daar staat ze dan. Een meisje van
14. Blauwe rok, wit hempje, blon
de pijpenkrullen en een elektri
sche gitaar in haar handen. Ze
speelt het laatste nummer mee
met A Strange Cure, de band van
haar overleden vader Marcel van
der Louw. Baroeg veert als één
man op en moedigt haar luidkeels
aan. In die kreten klinkt verdriet
en blijdschap. Verdriet om het ver
lies van Marcel en zijn vrouw Nan
cy Alkemade, maar ook blijdschap
om het stoere eerbetoon van Zoë
aan haar overleden ouders.
Nu ruim een jaar geleden, op 1
augustus 2015, vertrekt het gezin
's ochtends vroeg uit Koudekerk
aan den Rijn. Op de Belgische
snelweg botst hun auto achterop
een stilstaande vrachtwagen. Mar
cel en Nancy zijn op slag dood, Ki
ki en Zoë op de achterbank overle
ven wonderwel. Iedereen in de
zaal weet wat Zoë en haar zusje
het afgelopen jaar hebben moeten
doorstaan. Iedereen gunt haar dit
moment.
Gitarist Sander Verschuur
hangt Zoë zijn instrument om.
Met alle ogen op haar gericht oogt
ze wat nerveus, maar zeker niet ti
mide. Zanger Hans Deiner van
The Essence, de favoriete Neder
landse band van haar ouders,
neemt vanavond de zang voor zijn
rekening. Hij spreekt het meisje
nog even bemoedigend toe voor
hij naar zijn microfoon loopt. Dan
is Zoë er klaar voor. Wat onwen
nig slaat ze de eerste akkoorden
aan, maar de aanwezigen herken
nen de melodie gelijk. Tot hun gro
te vreugde begint de band aan een
van de grootste hits van The Cure,
A Forest.
Voor de bandleden van A Stran
ge Cure, door Marcel opgericht, is
het een emotionele avond. Drum
mer Tonny Engelman is te aange
slagen om de hele set mee te spe
len. Voor A Forest heeft hij zich
toch op het podium gemeld. Sa
men met Zoë geeft de band voor
de laatste maal alles.
Na de laatste noten krijg het
meisje een daverend applaus. Met
een vertederende glimlach neemt
ze het in ontvangst.
Wist je dat 73% van
internet gebruikers
mobiel zoekt,
Is jouw website
goed leesbaar op
mobiele apparaten?
maandag 3 oktober 2016
Droomrol
Muzikaal eerbetoon
omgekomen ouders
Een jaar geleden werden Zoë
(14) en haar zusje Kiki (6) uit
Koudekerk aan den Rijn in één
klap wees toen hun ouders om
kwamen bij een dramatisch ver
keersongeval in België. Zater
dag bracht Zoë een muzikaal
eerbetoon aan haar ouders op
het Rotterdamse rockpodium
Baroeg.
Priscilla van Agteren
Rotterdam
Onderdeel van de Persgroep Nederland
Als jong meisje zag ik de verfil
ming met Elizabeth Taylor en
Hans Diener van de band The Essence klapt voor Zoë tijdens het
nummer 'A Forest' van The Cure, foto marcel wagenmr
nrfi
OnlineOptimize is het online marketing (service) platform voor bedrijven in de regio! Bel: 088 0130484
