Paul de Leeuw
17
haar de bek niet open over 'de onge
vraagde gasten', zoals ze asielzoekers
noemt. „Ze maken lawaai, je ziet ze
overal rondhangen, helaas ook met
Duitse meisjes. Ja, ik ben bang voor ze,
bijna intuïtief. Ik wil het gewoon niet,
ik wil ze hier niet hebben. Maar toch
zijn ze hier. En weet je wat me zo woe
dend maakt? Mij is totaal niks gevraagd.
Niks! Ik kreeg een briefin de bus en dat
was het."
Ze is lang niet de enige die bang en
boos is, zegt ze. Het broeit. Sommigen
slaan er op los, dat zag je aankomen, al
een halfjaar, maar de grote meerder
heid houdt zich nog stil. „De fout van
Angela Merkel is geweest dat ze voor de
troepen uit is gelopen. Hoezo 'Wir
schaffen das?' We hebben het hier zelf
al heel erg moeilijk, maar plotseling is
er geld genoeg voor 'de gasten'. Dat
klopt niet. Ik vind dat Frau Doktor Mer
kel ter verantwoording moet worden ge
roepen. Dit is een misdaad."
Dat van dat geld, dat steekt meer men
sen. Harald Prause-Kosubek (45) is een
vurig en overtuigd sociaal-democraat
van de regionale SPD, maar ook hij ziet
dat een kapster hier de hele dag hard
moet werken voor bijna niks, terwijl
een asielzoeker niks doet en toch be
taald krijgt. „Dat wordt niet uitgelegd."
Net als zijn politieke tegenpool Ni
cholson ziet hij de problemen in Baut
zen niet als typisch voor hier. „De men
sen zijn gesloten en op zichzelf, maar
daarmee nog geen racisten." Het neemt
niet weg dat het hier, net als in grote de
len van de voormalige DDR, nog steeds
niet echt goed gaat. Er is geen geld,
geen werk, en de politieke opvoeding,
het onderwijs, laat veel te wensen over.
„Jongeren hebben niet geleerd met hun
geschiedenis om te gaan. Daarom heb
ben we hier 18-jarigen die niet aarzelen
om erop te slaan."
En nu hij het er toch over heeft: de
meeste jongeren die in Bautzen komen
rellen, die zijn niet van hier. Ze komen
uit de wijde omgeving, zelfs uit andere
bondsstaten. „Ze hebben geroken dat ze
hier een podium hebben. En hoe meer
er komen, hoe meer camera's erboven
op duiken. Zo gaat het maar door. De
De moraal is
weg. De
spanning loopt
op en het kan
niemand wat
schelen
media doen dit niet goed."
Prause-Kosubek steekt ook de hand
in eigen boezem: de politiek staat veel
te ver van de burgers af. Als je het hebt
over een kloof, dan ben je in Duitsland,
of in elk geval in Sachsen, aan het juiste
adres. Het goede nieuws is dat er wel
wat aan gedaan wordt. Bij de AfD word
je uitgenodigd om met je politicus te
gaan eten, terwijl de SPD-voorzitter
van Sachsen rondreist met zijn eigen
keukentafel voor goede gesprekken met
de kiezer.
Wilders
Terug naar de Kornmarkt, waar dezer
dagen elke avond groepjes jongeren sa
menklonteren, met harde ogen, zwarte
shirts, tatoeages en bier uit blik. Ze
doen vanavond niks, maar echt ontspan
nen is het niet. Ze draaien muziek van
Nordfront, een zogenaamde 'Rechts-
rock-band' met teksten tegen buitenlan
ders en linksradicalen. Het geluid staat
hard. „Ik ken Geert Wilders persoon
lijk!" roept een wat oudere man tegen
het Nederlandse bezoek. „Hij zegt goe
de dingen." Zijn vriendin komt er bij
staan. „Merkel is een hoer", zegt ze. En
ja, de twee komen gewoon uit Bautzen.
Twintig meter verderop staat Johan
nes Weizen. De jongeren lachen hem
uit, maar dat heeft hij niet in de gaten.
Elke maandag steekt hij hier kaarsen
aan voor 'de vrede, de mensen en het le
ven'. Hij is een ontwikkeld man, die
binnen tien minuten Nietzsche, Gand
hi en Socrates heeft geciteerd. Hij is ook
teleurgesteld en treurig. „De moraal is
weg", sipt hij. „De spanning loopt op
tussen links en rechts, en het kan nie
mand wat schelen."
Een dag later is hij hier weer te vin
den, nu in een beter humeur. Hij staat
's avonds in een lange rij mensen die al
lemaal een kaars vasthouden, van de
Kornmarkt helemaal naar de
Friedensbrücke. Hij steekt zijn duim
op. Het is een stil verzet tegen het ge
weld, maar ook tegen het duistere ima
go van de stad. „We verdienen dit niet",
zegt Thomas Lukoschek. „Kijk maar
eens om je heen. Dit is óók Bautzen."
Het lijkt wel alsof er tranen opwellen.
Net na de week dat
onderzoek aantoont
dat wij zeer zwak
zaad produceren en
Liesl, de oudste
dochter van de familie Von
Trapp uit de Sound of Music is
overleden, vieren wij vandaag
Burendag. Samen koffieleuten
zonder te zeuren over de boom
die de zon wegneemt in je tuin.
Als iemand mijn buurvrouw
mag zijn, is het wel Maria, met
de rest van de familie Von Trapp.
Oké, Liesl had haar oogje laten
vallen op SS-postbesteller Rolf
wiens zaad werd vergeleken met
kanonnenvuur. Maar de familie
Von Trapp zingt alle foutjes weg.
„Is het zwaar?"
„Nee! Ik kan het ook aan mijn
kinderen vragen, maar dat is dan
weer zo iets..."
„Gaat het verder een beetje?
De seizoenen, hè?"
Volgens mij een tip van Dok
ter Phil of Dokter Tinus of Dok
ter Deen of een hit van Frans
Bauer. Het verdriet moet de vier
seizoenen hebben doorgemaakt
om weer te verzachten.
„Ja, het gaat wel. Alleen thuis
komen valt me niet mee, maar
mijn zoon gaat lampen op de
tijd aansluiten. Als ik bijvoor
beeld om half zeven thuiskom,
zorgt hij dat de lichten om kwart
over zes aanfloepen. Dan kom je
Dat zingen kunnen we in onze
buurt wel gebruiken, want de
tijd van de bladblazers is weer
aangebroken. Hoe compenseer je
zwak zaad? Met de aanschaf van
een Green Egg of een bladblazer.
Het Gooi heeft de Green Egg voor
de herfst in het schuurtje gepar
keerd en de bladblazer eruit ge
haald. Je weet nooit waar de te-
ringherrie precies vandaan komt.
Zo veel bladblazers in zo veel tui
nen!
Het begint vroeg in de mor
gen. Elke keer als je denkt: 'nu is
het bladblazen voorbij', ronkt
het er weer vrolijk op los.
„Welke idioten zouden het
toch zijn?"
„Maak je niet druk", zegt mijn
allessie.
Het blijkt om de driehuizen-
verderopbuurvrouw te gaan. Er
op af.
„Goedemorgen", schreeuw ik
zo hard mogelijk. Ze kijkt vrien
delijk op en stopt gelijk met blad-
blazen. „Goedemorgen!"
„U bent er al vroeg bij!"
„Janormaal deed mijn man
dit altijd." De driehuizenverder
opbuurman is afgelopen lente
plots overleden en nu wordt
zij gedwongen dit soort kar
weitjes te doen.
Je weet nooit waar
de teringherrie
precies vandaan
komt
niet thuis in een donker huis."
„Maak ik lawaai met de blad
blazer?" vraagt ze.
„Nee, niet echt"
„Ja, ik zou het liever wat later
op de dag doen, maar ik ga zo
naar mijn jongste kleinzoon. Die
is gisteren geboren."
Even zwijg ik. Ze kijkt mij aan
alsof ze m'n gedachten kan ra
den. Ze straalt: „Ook al ben ik
net weduwe, dan kan ik nog
steeds oma worden. Mooi hè?"
Ze buigt zich over de bladbla
zer en de herrie steekt weer op.
Ik ben ons huis binnen
gegaan, om naar de Al
gemene Beschou
wingen te kijken.
Net als bladblazen,
een zaaddodend
tijdverdrijf.
zaterdag 24 september 2016
Inwoners
protesteren
tegen ge
weld in Baut
zen. foto epa
racisten
—Johannes Weizen,
inwoner Bautzen
Bladblazer
„Mooi!"
