MODE&TREND! 5
rond in priestergewaden en tutu's of in een seven-
ties-jurk met enorme boots eronder."
Lachend: „Nee, ik stond daarboven. Tuurlijk, men
sen keken om als ik de pizzeria inliep in m'n
blauwe tutu. Maar ik keek ook naar hen: jullie
snappen het gewoon niet. Je kunt je eigen stijl ont
wikkelen, spelen met identiteit. Op de kunstaca
demie zei ik al: ik zal nóóit een jeans aandoen. Ik
heb nu één jeans thuis. Ik vind het kleding waar
mee je totaal geen uitspraak doet. Maar goed, ach
teraf begrijp ik wel dat mensen me destijds raar
vonden."
„Als kind liep ik al in de rode laklaarzen van m'n
ma. Ze had zo'n grote schuifkledingkast, ik was
gefascineerd door kleren en kleur." Lachend: „Ze
had een leuke smaak in de jaren 70."
„Rood haar, redelijk stevig - laten we zeggen dik.
Ik was homo, dat was ook heel jong al duidelijk.
Dus ja. Ik heb het vrij snel in een soort van voor
deel kunnen omzetten. Op de lagere school had ik
veel vriendjes hoor, dat ging goed. Maar ik had ook
een rood bloempotkapsel. Als ik naar school liep,
riepen ze me na. Op de middelbare school dacht ik:
weet je, ik ben ook niet zoals die jongens die op
hockey zitten in hun mooie sweatshirts. Ik heb een
ander ding te doen in deze wereld. Ik zag er echt
anders uit. Ik droeg een felgroene wijde broek met
een zwart-wit gestreept coltruitje van Mac Mag
gie - echt te hip voor mijn leeftijd op die christe
lijke school. Iedereen keek om. Ik dacht: ja, jullie
vinden me toch al anders, dus ik ga gewoon doen
wat ik wil. Ik heb schijt aan jullie, ik hoef ook geen
vrienden van iedereen te zijn."
„Ja, en dat is altijd zo. Op het moment dat je niet
bij een groep hoort, kun je heel erg je best gaan
doen om erbij te horen. Of je kunt geloven in wie
jij bent en wat je kunt. Dat kan je kracht worden.
Daar heb ik altijd in geloofd. Ik ben niet gemaakt
om thuis te zitten, getrouwd met kinderen. Ik wist
ook al heel vroeg dat ik naar het buitenland zou
gaan. Ik kom uit Soest, fantastisch om op te
groeien, maar ik wist dat m'n toekomst er niet lag."
„Ik vind dat ik heel veel verschillende kanten heb
en die ook mag laten zien. In m'n werk kan ik dat
minder, er zijn nou eenmaal normen waaraan ik
moet voldoen. Al ben ik op een set doorgaans nog
steeds de kleurrijkste. Maar daar is het vooral fijn
als ik goed kan bewegen in wat ik aanheb. Ik draag
vaak een legerbroek met grote zakken waar ik veel
in kwijt kan. Ik werk in het hoge segment, dus als
ik naar een meeting ga, zorg ik er wel voor dat m'n
T-shirt net even dat extra dingetje heeft dat het
speciaal maakt."
„Energie hoop ik. Als ik iemand een glimlach kan
bezorgen, al is het maar met hoe ik er zelf uitzie,
dan heb ik toch wel wat bereikt. Dat vind ik be
langrijk. Ik houd van variatie en ik houd zelf ook
van mensen die grenzen durven overschrijden.
Daartoe voelt niet iedereen zich geroepen en ook
dat is diversiteit. We zijn niet allemaal hetzelfde en
juist dat maakt het leven interessant. De man in
het donkerblauwe kostuum is net zo hard nodig
als ik in m'n roze netpak."
zaterdag 17 september 2016
PZ
Pop-upshop Manish Arora
januari 1973 (43 jaar)
Kunsten Utrecht
(HKU), afgestudeerd
aan de afdeling mode.
het Institute Frangais
de la Mode (IFM).
van de creative direc
tor bij magazine View
on Colour en als art
director bij Studio
Edelkoort van Lidewij
Edelkoort, wereldbe
roemd Nederlands
trend forecaster.
Amica
Rode laarsjes, voor de
regen... De giraffe had
de hoofdrol in een
etalage van Hermès.
Voor het gere
nommeerde
modeblad
Vogue stylede
Van Doorn de
cover (I) en
een juwelen-
presentatie (r),
FOTO VINCENT GAPAILLARD
Dikkertje Pap
Vogue Gioiello
Wat zul jij gepest zijn.
Wanneer trok je je eerste tutu aan?
Was je een buitenbeentje als kind?
Jouw anders-zijn schiep vrijheid?
Werk van
Marcel van
Doorn: de in
richting van
topmode
zaken, foto
decors voor
advertenties,
magazine
covers,
decors voor
shows, en
advertenties
en etalages
van de grote
merken.
Anders-zijn is een vrijheid die niet veel mensen
zich durven toe-eigenen?
Probeer je iets uit te zenden met wat je draagt?