Het natuurkamp is terug
SCHOUWEN-DUIVELAND 7
Schouwen-Du ivelands hospice Kaaskenshuis bestaat 10 jaar
Johannes van de
Velde uit Bruinisse kan
het wel van de daken
schreeuwen. Zó
enthousiast is hij
over hospice
Kaaskenshuis.
Ondanks zijn verdriet
om het recente verlies
van zijn vrouw.
ijn verdriet is groot en
heel vers. Maar over
zijn ervaringen met
het hospice Kaaskens
huis in Zierikzee is Jo
hannes van de Velde (Jewannes de
Kapper) uit Bruinisse nu al stellig.
„Ik kan het wel van de daken
schreeuwen. Het is hier geweldig."
Het hospice bestaat tien jaar. Dat
wordt, hoe gek het ook klinkt, met
een 'feestweek' gevierd.
Van de Velde kwam samen met
zijn vrouw Rika vijf weken geleden
in het hospice terecht. Op aandrin
gen van zijn vrouw, die na een
week overleed. Maar Johannes (84)
snapt Rika inmiddels volkomen.
„Het is allemaal liefde dat hier
heerst. Ze weten niet wat ze moe
ten doen om het je zo lief en zo
goed mogelijk te maken."
Die 'ze' zijn de vrijwilligers. Een
stuk of vijfenveertig mensen zet
ten zich dagelijks (vier tweetallen
per dag) in voor de bewoners van
Kaaskenshuis. „Er zijn. Met je han
den op je rug er zijn. En aanvoelen
wat er gewenst wordt", omschrijft
voorzitter Lianne Holty de taak
van de vrijwilligers. Zorgen dat het
niemand aan comfort ontbreekt en
gastvrouw of-heer zijn als er men
sen op bezoek komen.
Van de Velde's schoondochter
Greta en kleindochter Jeanine we-
ten er alles van. Temeer omdat Gre
ta's moeder vier jaar eerder ook in
het hospice is gestorven. „Je wordt
vertroeteld, als bewoner én als fami
lie. Je kunt het niet beter hebben.
En omdat er voor alles gezorgd
wordt, kun je ook echt de tijd ne
men voor elkaar", ervaart Greta.
„Kinderen kunnen weer even
kind zijn bij hun ouder en een part
ner kan weer even partner zijn.
Thuis moet je nog zoveel andere
dingen doen", zegt ook bestuurslid
Jaap Schoof. Speciaal voor het tien
jarig bestaan wordt het boek Een
huis vol verhalen uitgebracht. Daar
in blikt initiatiefnemer Laura van
der Voorde terug op de ontstaansge
schiedenis van de Schouwen-Dui-
velandse voorziening. Schoof vulde
de teksten aan met verhalen van na
bestaanden, bewoners en vrijwilli-
We zijn dankbaar.
Omdat we ons
gedragen voelen
door het eiland
gers. Alleen al door deze verhalen
wordt duidelijk dat Kaaskenshuis
geen triest tranendal is. Wie de
drempel overstapt, krijgt dat beves
tigd. Het is licht en fleurig in het
huis aan de Mauritslaan. Ja natuur
lijk wordt er gehuild, zegt Johannes
van der Velde openhartig. „Vanmor
gen nog. Maar gelachen wordt er
ook." Holty: „Er is veel humor. Het
zijn tijden van een lach en een
traan." En nu, na tien jaar, ook tijd
voor een 'feestje'. „Uit dankbaar
heid. Omdat we ons gedragen voe
len door het eiland." Gedragen
door de mensen die hun dierbaren
toevertrouwen aan het hospice, de
vrijwilligers en alle kerken, service
clubs en particulieren die jaarlijks
de benodigde 50.000 euro bij el
kaar sprokkelen. „Dit wordt zo
breed gedragen", weet Schoof. Hol
ty: „Ik zeg altijd: dit is mijn best be
taalde baan. Ik krijg er geen geld
voor, maar wel waardering, levens
wijsheid en dankbaarheid."
Niks boven de boeken hangen,
maar beestjes kijken en chips van
brandnetels maken. Na vijf jaar
stilte was de Stichting Veldstudie
Hei- en Boeicop deze zomer terug
met een weekje natuurkamp in
kamphuis De Schelphoek bij
Serooskerke. „Volgend jaar willen
we eigenlijk wel drie weken vol.
Daar gaan we voor", zegt Ann-Ka-
thrin Helming enthousiast.
Niet dat het in het natuurgebied
verscholen gelegen centrum al die
tijd heeft leeggestaan. Scholen, do
centenopleidingen en bijvoor
beeld duikclubs weten het kamp
gebouw (ooit bijhuis van een boer
derij) prima te vinden. Inclusief
de educatieve programma's die de
Stichting Veldstudie verzorgt. Het
was met die intentie dat Geert
van Griethuysen, destijds docent
aan de Hogeschool van Amster
dam, de stichting oprichtte en
-naast een centrum in Hei- en
Boeicop- 23 jaar geleden ook neer
streek in Zeeland. „Mensen dich
ter bij de natuur brengen, door
veldwerk." Dat kan heel gespeciali
seerd voor bijvoorbeeld biologie-
docenten, maar het kan ook op
speelse wijze. En dat laatste is het
geval bij de natuurkampen van de
stichting. „Geen beestjes afvinken
maar lekker buiten spelen in de
natuur en daar ondertussen iets
van oppikken. Je wordt aan het
einde niet getest", lachen Ann-Ka-
thrin en collega Torsten Knorpp.
Mensen bekendmaken met het
bestaan van de zomerkampen van
de stichting Veldstudie is nog de
grootste hobbel. Als de kinderen
er eenmaal zijn, is het alleen maar
leuk. Ook voor de medewerkers.
„Ik heb weieens gelezen dat elk
kind een topervaring in de natuur
moet hebben om ervoor te gaan.
En die ervaring hebben ze hier."
donderdag 15 september 2016
Er 'met je handen op je rug' zijn
voor de bewoners van hospice
Esme Soesman
Zierikzee
Jewannes de Kapper ofwel Johannes van de Velde met vrijwilliger Liset Padmos, beiden uit Bruinisse, in de woonkamer van het hospice-
Op de achtergrond schoondochter Greta, kleindochter Jeanine en de achterkleinkinderen van Van de Velde, foto dirk-jan gjeltema
—Lianne Holty
Zaterdag 1 oktober: boekpre
sentatie tijdens een speciaal pro
gramma in de Nieuwe Kerk in Zie
rikzee van 13.45-16.10 uur. Gratis
aanmelden: toegangskaartjes.nu.
Een week later, 8 oktober: open
huis bij het hospice 11.00-15.00 uur.
Esme Soesman
Serooskerke
Informatie: natuurkampen.nl
A Ann-Katrin Helming uit Bergen op Zoom en Torsten Knorpp uit Oost-
kapelle zijn in de weer met een sleepnet, foto dirk jan gjeltema