Het natuurkamp is terug SCHOUWEN-DUIVELAND 7 Schouwen-Du ivelands hospice Kaaskenshuis bestaat 10 jaar Johannes van de Velde uit Bruinisse kan het wel van de daken schreeuwen. Zó enthousiast is hij over hospice Kaaskenshuis. Ondanks zijn verdriet om het recente verlies van zijn vrouw. ijn verdriet is groot en heel vers. Maar over zijn ervaringen met het hospice Kaaskens huis in Zierikzee is Jo hannes van de Velde (Jewannes de Kapper) uit Bruinisse nu al stellig. „Ik kan het wel van de daken schreeuwen. Het is hier geweldig." Het hospice bestaat tien jaar. Dat wordt, hoe gek het ook klinkt, met een 'feestweek' gevierd. Van de Velde kwam samen met zijn vrouw Rika vijf weken geleden in het hospice terecht. Op aandrin gen van zijn vrouw, die na een week overleed. Maar Johannes (84) snapt Rika inmiddels volkomen. „Het is allemaal liefde dat hier heerst. Ze weten niet wat ze moe ten doen om het je zo lief en zo goed mogelijk te maken." Die 'ze' zijn de vrijwilligers. Een stuk of vijfenveertig mensen zet ten zich dagelijks (vier tweetallen per dag) in voor de bewoners van Kaaskenshuis. „Er zijn. Met je han den op je rug er zijn. En aanvoelen wat er gewenst wordt", omschrijft voorzitter Lianne Holty de taak van de vrijwilligers. Zorgen dat het niemand aan comfort ontbreekt en gastvrouw of-heer zijn als er men sen op bezoek komen. Van de Velde's schoondochter Greta en kleindochter Jeanine we- ten er alles van. Temeer omdat Gre ta's moeder vier jaar eerder ook in het hospice is gestorven. „Je wordt vertroeteld, als bewoner én als fami lie. Je kunt het niet beter hebben. En omdat er voor alles gezorgd wordt, kun je ook echt de tijd ne men voor elkaar", ervaart Greta. „Kinderen kunnen weer even kind zijn bij hun ouder en een part ner kan weer even partner zijn. Thuis moet je nog zoveel andere dingen doen", zegt ook bestuurslid Jaap Schoof. Speciaal voor het tien jarig bestaan wordt het boek Een huis vol verhalen uitgebracht. Daar in blikt initiatiefnemer Laura van der Voorde terug op de ontstaansge schiedenis van de Schouwen-Dui- velandse voorziening. Schoof vulde de teksten aan met verhalen van na bestaanden, bewoners en vrijwilli- We zijn dankbaar. Omdat we ons gedragen voelen door het eiland gers. Alleen al door deze verhalen wordt duidelijk dat Kaaskenshuis geen triest tranendal is. Wie de drempel overstapt, krijgt dat beves tigd. Het is licht en fleurig in het huis aan de Mauritslaan. Ja natuur lijk wordt er gehuild, zegt Johannes van der Velde openhartig. „Vanmor gen nog. Maar gelachen wordt er ook." Holty: „Er is veel humor. Het zijn tijden van een lach en een traan." En nu, na tien jaar, ook tijd voor een 'feestje'. „Uit dankbaar heid. Omdat we ons gedragen voe len door het eiland." Gedragen door de mensen die hun dierbaren toevertrouwen aan het hospice, de vrijwilligers en alle kerken, service clubs en particulieren die jaarlijks de benodigde 50.000 euro bij el kaar sprokkelen. „Dit wordt zo breed gedragen", weet Schoof. Hol ty: „Ik zeg altijd: dit is mijn best be taalde baan. Ik krijg er geen geld voor, maar wel waardering, levens wijsheid en dankbaarheid." Niks boven de boeken hangen, maar beestjes kijken en chips van brandnetels maken. Na vijf jaar stilte was de Stichting Veldstudie Hei- en Boeicop deze zomer terug met een weekje natuurkamp in kamphuis De Schelphoek bij Serooskerke. „Volgend jaar willen we eigenlijk wel drie weken vol. Daar gaan we voor", zegt Ann-Ka- thrin Helming enthousiast. Niet dat het in het natuurgebied verscholen gelegen centrum al die tijd heeft leeggestaan. Scholen, do centenopleidingen en bijvoor beeld duikclubs weten het kamp gebouw (ooit bijhuis van een boer derij) prima te vinden. Inclusief de educatieve programma's die de Stichting Veldstudie verzorgt. Het was met die intentie dat Geert van Griethuysen, destijds docent aan de Hogeschool van Amster dam, de stichting oprichtte en -naast een centrum in Hei- en Boeicop- 23 jaar geleden ook neer streek in Zeeland. „Mensen dich ter bij de natuur brengen, door veldwerk." Dat kan heel gespeciali seerd voor bijvoorbeeld biologie- docenten, maar het kan ook op speelse wijze. En dat laatste is het geval bij de natuurkampen van de stichting. „Geen beestjes afvinken maar lekker buiten spelen in de natuur en daar ondertussen iets van oppikken. Je wordt aan het einde niet getest", lachen Ann-Ka- thrin en collega Torsten Knorpp. Mensen bekendmaken met het bestaan van de zomerkampen van de stichting Veldstudie is nog de grootste hobbel. Als de kinderen er eenmaal zijn, is het alleen maar leuk. Ook voor de medewerkers. „Ik heb weieens gelezen dat elk kind een topervaring in de natuur moet hebben om ervoor te gaan. En die ervaring hebben ze hier." donderdag 15 september 2016 Er 'met je handen op je rug' zijn voor de bewoners van hospice Esme Soesman Zierikzee Jewannes de Kapper ofwel Johannes van de Velde met vrijwilliger Liset Padmos, beiden uit Bruinisse, in de woonkamer van het hospice- Op de achtergrond schoondochter Greta, kleindochter Jeanine en de achterkleinkinderen van Van de Velde, foto dirk-jan gjeltema —Lianne Holty Zaterdag 1 oktober: boekpre sentatie tijdens een speciaal pro gramma in de Nieuwe Kerk in Zie rikzee van 13.45-16.10 uur. Gratis aanmelden: toegangskaartjes.nu. Een week later, 8 oktober: open huis bij het hospice 11.00-15.00 uur. Esme Soesman Serooskerke Informatie: natuurkampen.nl A Ann-Katrin Helming uit Bergen op Zoom en Torsten Knorpp uit Oost- kapelle zijn in de weer met een sleepnet, foto dirk jan gjeltema

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2016 | | pagina 67