'Dat
bli f ik alti d houden'
SHOW CULTUUR 25
Voor het vijfde jaar presenteert Dennis
Weening 'Expeditie Robinson',
dat vanavond begint. De Haagse 'tun dad' over
knutselen, hokjes en het vaderschap.
'Kees stond te janken in mijn armen'
Ik geniet meer van
mijn gezin, maar
natuurlijk ga ik
nog wel eens los
Veertig nachten was Den
nis Weening van huis van
wege Expeditie Robinson.
Veertig nachten zat de
Haagse presentator op de
Filipijnen, ver weg van
zijn gezin. „Dat was wel
eens lastig, ja, vooral voor mijn dochter Co-
co van zeven. Maar daar had ik dit jaar iets
op verzonnen." Weening knutselde een ka
lender voor haar. „Met veertig vakjes. Kon
ze er elke dag één wegstrepen. Sommige
had ik kleuren gegeven. Rood voor grote ca
deautjes, geel voor kleine. Daar zat dan een
envelop met een opdracht bij. Als onder
deel van een speurtocht. Gaat de tijd wat
sneller. De nacht voor vertrek zat ik nog al
les uit te schrijven en te verstoppen, maar
het was het waard. Dat zag ik aan de film
pjes die ik kreeg opgestuurd."
Pittig in meerdere opzichten, noemt Wee
ning (39) de opnamen van Expeditie Robin
son. „Als ik een game heb, moet ik de avond
van tevoren twee A-viertjes in mijn hoofd
stampen. De druk is enorm, want een dag
later staan 150 man mij aan te staren. Van
het hele productieteam tot aan de hongeri
ge kandidaten die ook nog eens bloedner
veus zijn. Maar ik vind het steeds leuker
worden. Ik heb het gevoel dat ik Expeditie
Robinson meer naar me toegetrokken heb.
Ik voel me veel zelfverzekerder."
Wie denkt dat Weening er ondertussen
in Azië een minivakantie op na hield, heeft
het mis. „Je zit in een houten hutje van
twee bij drie. Er is een douche en een bed,
that's it. Geen zwembad en in zee zitten gif
tige kwallen. Daarom laat ik mijn gezin ook
niet overkomen. Er is daar gewoon niks. En
het was ook nog eens het begin van het re
genseizoen. Dan zijn de dagen soms lang.
Ik had mijn gitaar mee en heb de geweldige
series Peaky Blinders en Fargo gekeken. En
ik ben in Anna begonnen, het boek van
Niccolö Ammaniti. Geen reden tot klagen
dus, zeker niet op dagen dat het regende en
stormde. Werd mijn hutje bijna weggebla
zen, maar zaten de kandidaten op het ei
land."
Rustiger
Dennis Weening is rustiger geworden, zo
wel privé als in zijn werk. Lange tijd ging
het op beide vlakken alle kanten op. „Op te
levisie werd ik in een soort hokje geplaatst.
Met Wipe Out, The Pain Game en Killer Ka
raoke kreeg ik een imago als Dennis de sa
dist. Vond ik wel vervelend. Ik heb vele ge
zichten en hou nog steeds van die domme
Wipe Out-humor. Maar met So You Think
You Can Dance, Tourette on Tour en Expeditie
Robinson ben ik wat meer de diepte inge
gaan. Nog steeds zou ik nooit hetzelfde wil
len blijven doen, al teken ik meteen als ik
de rest van mijn leven Robinson kan presen
teren. Het is zes weken lang een eigen cul
tuurtje waar je in zit. Een soort bubbel. Zo
bijzonder." Privé is Weening nóg meer fa
milieman. Over het eerste deel van zijn le
ven heeft hij voorlopig genoeg gezegd,
vindt hij. De Hagenaar, die op de middelba
re school nogal eens slachtoffer was van
pesterijen, nam op zijn 23ste afscheid van
zijn leven als Jehova's getuige. Hij scheidde
van zijn eerste vrouw, verzamelde, zoals hij
MEMORABEL A
eerder zei 'vrienden zonder verantwoorde
lijkheid' om zich heen en stortte zich in
een wild nachtleven met zijn garagerock
band Spider Rico. Een dubbele dosis van
het leven, noemde hij dat. Die tijd is voor
bij. Zijn gitaar, waarop zich de laatste jaren
wat laagjes stof hebben verzameld, staart
hem inmiddels weer verliefd aan.
„De tijd ontbrak, maar het begint weer te
kriebelen. Met mijn beste vriend, met wie
ik Spider Rico opzette, ga ik weer muziek
maken. Ik heb het gemist." Het vaderschap
- met zijn vrouw Stella verwelkomde Wee
ning vijftien maanden geleden hun jongste
dochter Charlie - heeft hem veranderd. „Lo
gisch, is ook effe schrikken. Ineens staat je
leven in het teken van een kind. Dat is wen
nen. Als je geen kinderen hebt, hoefje met
niemand rekening te houden. Dan maakt
het niet uit hoe laat je je bed instapt. Nu
wil je ook een voorbeeld zijn. Kun je niet
met een te brak hoofd je dochter naar
school brengen. Coco is een topgrietje dat
ik al behoorlijk beïnvloed heb. Ze houdt
van Star Wars en gaat met me mee naar
ADO, al doet ze dat misschien wel een beet
je om haar vader trots te maken."
Verdriet
Weening is een 'fun dad', zegt hij. „Op va
kantie lag ik de hele dag met mijn dochters
in het zwembad. Leerde ik de kleinste lo
pen, maar je wilt het niet geloven: bij terug
komst was ze één dagje bij mijn moeder en
prompt ging ze echt los lopen." Met zijn
dochters is ook meteen het belangrijkste in
zijn leven genoemd. „Ik kan heus wel gro
ter wonen, maar ik wil in Den Haag in deze
buurt blijven, omdat mijn dochter daar al
haar vriendinnetjes heeft. Ik ben ook niet
iemand die pocherig doet. Ik denk dat ik re
delijk normaal ben gebleven."
Succes op de werkvloer en gezin op de
rails, maar toch is er ook verdriet. De pre
sentator ziet zijn oudste dochter Lola 'niet
zo vaak als hij zou willen', terwijl zijn va
der probeert op te krabbelen na een beroer
te. „Het gaat iets beter, al gaat het te lang
zaam. Eén arm is verlamd en hij kan niet
praten, maar hij is een sterke, eigenwijze
vent van 67, die op zichzelf woont. Het is
moeilijk, we hebben een goede band. Ik
heb vreselijk veel bewondering voor hem,
ga zo weer naar hem toe."
In de kroeg zie je Weening 'niet elke
avond meer'. „Ik geniet meer van mijn ge
zin, maar zit ook niet elke avond thuis. Na
tuurlijk ga ik nog wel eens los. Laatst heb ik
nog een reisje gemaakt. Op uitnodiging van
Jack Daniel's, dat 150 jaar bestaat. Er was
een cameraploeg met gastjes van twintig.
Nou, die hielden mij niet bij, hoor. Het wil
de randje zal ik altijd blijven houden."
donderdag 8 september 2016
wilde
randje
Dennis Jansen
A Dennis Weenink: zes weken in een bubbel.
FOTO GUUS SCHOONEWILLE
Hoogtepunten van Expedi
tie RobinsonDennis Wee
ning, die de presentatie sa
men met Nicolette Kluij-
ver voor zijn rekening
neemt, mag over komend
seizoen uiteraard niets
zeggen. Uit vorige seizoe
nen noemt hij de avonden
nadat sommige kandida
ten eruit waren gestemd,
memorabel. „Ik probeer
hen altijd een goed gevoel
te geven. Presentator
Kees van der Spek was er
ziek van. Kandidaten gaan
nog even naar een hotelle
tje voordat ze naar Neder
land terugvliegen. Daar,
aan de rand van het zwem
bad, hebben we aan de
rum-cola gezeten. Ik wist
dat hij van Bach houdt en
heb op een gegeven mo
ment Erbarme Dich uit de
Matthaus Passion opge
zet. Hij stond op, pakte
me beet en jankte in mijn
armen, zo emotioneel was
het. Met Ronnie Flex zat
ik ook aan het zwembad
je. Filipijnse toeristen erbij
met badpakken van en
kels tot nek. Wie dat was,
vroegen ze. Famous rap
per from Holland. Zette ik
een liedje op en begon hij
in te rappen voor die toe
risten. Mooie avond."
