LIEFDEVOLLE HERINNERING
19
Moeder overleed op jonge leeftijd. En ineens zat vader De Kort daar alleen in de polder bij
Ossenisse met negen jonge kinderen.
Ron de Kort uit Vogelwaar
de komt uit een groot ge
zin, negen kinderen. Hij
was de oudste. Toen hij ne
gen jaar was en zijn jongste broertje
een halfjaar, verloor hij zijn moeder,
Maria Wezepoel. Zijn vader, Jac de
Kort stond er alleen voor.
Ze woonden in de polder bij Osse
nisse, aan de Westdijk. „Geen
stroom, geen gas. Verlichting was
voor ons zo'n butagaslamp met een
kousje. We hadden het niet breed. In
negen jaar tijd zijn we één keer sa
men weggeweest. We zouden naar
opa en oma op Groenendijk gaan.
We haalden het niet eens. Halverwe
ge zijn we met de fietsen vastgeraakt
in de slik."
„Mijn moeder was heel vaak ziek.
De dokter kwam zo vaak langs. Al
leen wanneer ze zwanger was ging
het beter met haar."
In 1962, toen hij negen was, over
leed zijn moeder. „Het was begin ja
ren zestig, we wisten het toen niet
precies; een of andere bloedziekte.
Vermoedelijk was het Hodgkin denk
ik nu, want daar overleed in 1975
mijn broer ook aan."
„Ik heb zelf vijf kleinkinderen. Als
die er zijn heb ik er mijn handen vol
aan. Dat kan mijn moeder met ne
gen kinderen natuurlijk nooit zo ge
daan hebben. Ik denk dat ze zich ge
woon doodgewerkt heeft, ze was
niet sterk. Ik herinner mijn moeder
als een heel lief mens, dat wel. Maar
de herinnering vervaagt."
Het leven van zijn vader stond na
de dood van zijn jonge vrouw in een
klap op zijn kop.
„De pastoor had binnen een week
al geregeld dat we ondergebracht
konden worden in een klein inter
naat in Oudenbosch. Een gezin van
negen kinderen had een streepje
voor bij de priester. Mijn vader
kwam regelmatig met de scooter van
Ossenisse naar Oudenbosch om ons
op te zoeken. Soms kreeg hij dan een
van de kinderen niet te zien omdat
die kamerarrest had." Hij kijkt nog
boos als hij aan de strenge nonnen
van Oudenbosch terugdenkt. „Mijn
vader vertelde later dat hij soms hui
lend naar huis reed, op de scooter."
Na een jaar gingen de twee jongste
kinderen naar een kinderloze oom
en tante. Voor de overige kinderen
volgde een rondgang langs meerdere
internaten. Ron de Kort heeft in Til
burg bij de fraters gezeten en een in
ternaat in het Zuid-Limburgse Heer.
Tijdens de vakanties werden de kin
deren van het gezin De Kort ver
deeld over de familie.
Pas begin jaren zeventig werd het
gezin weer herenigd, deels althans.
De twee jongsten bleven bij de oom
en tante. „Ik zelf heb toen eigenlijk
maar kort thuis gewoond. Doorleren
aan de HBS was geen optie. Er moest
geld verdiend worden."
Hij ging aan de slag bij Necker-
mann, ging in dienst en werkte daar
na tot zijn pensioen bij Dow in Ter-
neuzen. Ron de Kort was lang lid
van de OR van Dow, hij was gemeen
teraadslid en lid van Provinciale Sta
ten. Nu zit hij in de cliëntenraad van
Zorgsaam, hij is lid van de dorpsraad
van Vogelwaarde en rijdt rond met
de buurtbus. Die brengt hem soms
nog onverwacht in contact met zijn
jeugd in Ossenisse. „Pas stapte er
een vrouw in de bus. Ze keek me aan
en vroeg of ik er een van De Kort
was van de Snis. De oudste van de
kinderen had ze nog zindelijk ge
maakt, vertelde ze." Hij lacht: „Dan
kom je na zestig jaar nog iemand te
gen die je ooit op het potje zette."
„Ja, mijn vader dronk een periode.
Dat was niet gemakkelijk. Hij heeft
rond 1949 anderhalfjaar in Indone
sië gevochten. Andere mannen spra
ken daar wel eens over maar mijn va
der niet. Hij heeft er vast heel veel
problemen mee gehad maar hij zei
er niks over. Alleen als hij gedronken
had, dan vertelde hij wel eens over
Indonesië. Toen had je nog geen na
zorg voor de militairen zoals nu."
„Later is dat goedgekomen, dat
drinken. Hij leerde een weduwe ken
nen, die had ook kinderen. Pas de
kinderen het huis uit waren zijn ze
bij elkaar gekomen."
„Mijn vader was kantonnier (on
derhoud van wegen en sloten red.)
bij het waterschap, aanvankelijk veel
handwerk met de zeis. Later reed hij
Het was een grote,
sterke vent maar ik
heb hem regelmatig
zien huilen
Alleen als hij
gedronken had, dan
vertelde hij wel eens
over Indonesië
op een tractor. Het was een keiharde
werker. Hij moest van zichzelf
steeds bijhouden hoeveel meters hij
die dag gemaakt."
„In die tijd leerde je je ouders niet
echt kennen. Je sprak niet over gevoe
lens als je nu doet met je kinderen.
Het was een grote, sterke vent maar
ik heb hem regelmatig zien huilen."
„Je kijkt terug naar het leven van
die man: in Indonesië gevochten, zo
jong met zoveel kinderen overgeble
ven. Je zou voor minder aan de
drank raken. Maar hij heeft wel het
gezin weer samengebracht."
In 1999 overleed zijn vader Jac de
Kort op 71-jarige leeftijd. Leverkan
ker. „Ik heb kort voor zijn dood zijn
lievelingseten voor hem gemaakt.
Vis, waar hij zo van hield. Met een
glaasje witte wijn. Hij heeft er echt
van genoten. Daarna ging het heel
snel. Twee dagen later was hij dood.
„We hebben allemaal goed contact
met elkaar. Ook de twee jongsten die
zijn opgegroeid bij mijn oom en tan
te horen er helemaal bij. Het is alle
maal nog goedgekomen."
zaterdag 3 september 2016
Jac de Kort
06-06-1926
26-03-1999
'Je sprak toen niet over gevoelens'
Guido van der Heijden
Begin jaren zeven
tig: het hele gezin
compleet. Ron de
Kort staat achteraan
met bril.
—Ron de Kort
Ron de Kort
Heeft u ook mooie herinneringen
aan een overleden dierbare? En is er
een datum die daarom speciaal voor
u is? U kunt uw verhaal doen in 'In lief
devolle herinnering'.
U kunt contact opnemen met Ab
van der Sluis: 08801-30203,
chefnieuws@pzc.nl.
