ZEELAND 17
WILMA VALK
„Gemeenschapszin. Door dat alles
kom ik ook veel onder de mensen.
En geloof me, er zijn zelfs tussen
de kleine dorpen vlakbij elkaar
heel veel verschillen, alleen al in
taalgebruik. Wij in Bresjes gaan
naar het strange, in Oostburg
gaan ze naar de zee. Hier bruist
het, in Groede - dat het toch ook
van de toeristen moet hebben - is
het veel rustiger, bedaagder. Bres
kens bruist, dankzij de Bressiaan-
ders, dankzij de ondernemers en
dankzij de volksaard. Je zult ook
niemand horen klagen over drie
dagen feest tijdens de Visserijda-
gen. Mensen die zeuren over het
lawaai dat hen uit hun slaap hield,
zul je hier niet horen. Zo zitten
we niet in elkaar."
Uitbundige lach: „Leuk. Ze heb
ben het nog over me gehad in het
college van B en W, of dat eigen
lijk wel kon: iemand die voor de
krant werkte in die functie. Ik
bracht koffie rond bij de collegele
den en in het college zelf. En je
hoorde natuurlijk alles en kende
iedereen. Ik was op een gegeven
moment ook bode bij 'huwelijken
op locatie'. Liep ik in m'n uniform
met m'n schoenen in m'n handen
door het zand, want dan had zo'n
paartje besloten te trouwen op
het strand, pardon, het strange."
Ze heeft eigengemaakte garnalen
kroketten geserveerd en ruimt af.
Ze moet naar een honderdjarige
voor de krant en later nog naar
een bedrijf voor een verhaal in Op
Bresjes.
want ik ken ze. Het leefde
heel erg en er overheerste één me
ning: geen AZC. Ach, het heeft
zichzelf opgelost. Die opvangcen
tra gaan nu overal dicht bij gebrek
aan vluchtelingen."
Op Bresjes besteedt aandacht aan
werkelijk alles in het dorp. De
Bressiaander wil weten wat er om
de hoek is gebeurd. En heeft hij
zelf nieuws dan geeft hij dat door
en wil hij het graag teruglezen
in 'zijn' blaadje. Wilma Valk
zorgt daarvoor, samen met
Reggie Corijn en coördina
tor Frans Meijaard.
„Ja. Veel mensen, die
zo'n sticker op hun brie
venbus hebben met 'Nee,
geen reclame', hebben
daar een stickertje onder
geplakt met de tekst 'Behal
ve Op Bresjes'. Het blad
wordt bezorgd in het hele ge
bied tussen de vuurtoren en
Nummer Een én op de Kruis-
dijk. We hikken eerlijk gezegd jaar
lijks aan tegen een faillissement,
maar dankzij de boeken die wij
uitgeven, kunnen we de uitgave
van Op Bresjes rondbreien. Men
sen denken dat wij veel geld ver
dienen aan die boeken, zoals Vijf
tig Jaar Visserijfeesten, 11 septem
ber 1944, Over Bresjes en Bres
kens en de Visserij, maar de op
brengst gaat helemaal op aan het
krantje."
zaterdag 3 september 2016
Geboren op 30 april 1943
Weduwe van Hans Valk, ras-Bressiaander en kok
Moeder van John en Karin
Redacteur van periodiek Op Bresjes en Rondje West
Mede-auteur tal van boeken over Breskens
Oud-gemeentebode
Oud-beheerder musea
Gids Visserijmuseum
Koninklijke onderscheiding, Kikkerorde en Award
Ondernemers Breskens
Visserijmuseum, de vuurtoren...
En dan ook nog de krant en de
catering. Welk virus is dat?
In 2004 werd je ook nog gemeen
tebode. Hoe was dat?
Geschrokken van de reacties
van je dorpsgenoten? Onge-
fel...
ledereen kijkt er reikhal
zend naar uit?
Je zat altijd al achter typemachi
nes, calculators en andere appa
ratuur. Je werkte voor een staal
concern, voor een stellingbou
wer en de snoepgroothandel. En
je rent nog steeds dagelijks rond
in West-Zeeuws-Vlaanderen.
Eerst in de musea in Aardenburg,
IJzendijke en nu nog steeds het
