16 ZEELAND
WILMA VALK DUIZENDPOOT
Ambassadrice van Breskens? De 'ogen en oren' van de krant en het
huis-aan-huisblad Op Bresjes in Breskens? Wilma Valk (73) haalt haar
schouders op. Ze vindt het leuk om onder de mensen te zijn en ze schrijft
erover, meer niet. Ze wuift de loftuitingen allemaal weg.
esondanks is
haar palmares
indrukwek
kend. Vlak voor
Koningsdag
werd ze konink
lijk onderschei
den, nadat ze eerder al de Kikker
orde in Aardenburg had ontvan
gen en een heuse Award van de
Bedrijfs Belangen Vereniging Bres
kens. Voor 'de vrouw die het pro
duct Breskens op positieve wijze
uitdraagt'.
Het is allemaal leuk en prachtig,
maar Wilma Valk-Moors (73) gaat
er niet van naast haar schoenen lo
pen. Eerder nog loopt ze driemaal
per week het vuur uit haar sloffen
om de maaltijden van het catering
bedrijf van haar zoon John in
Oostburg te bezorgen in de streek.
Ze kan daar smakelijk over vertel
len. Toen haar overleden man
Hans nog kok was in zorgcentrum
Coensdike in Aardenburg blief
den de bewoners daar geen rode
bieten. „Kroten? Dat vonden ze
geen groente; dat aten ze niet. Ik
had het laatst nog in Sluis. Daar
zei een vrouw dat ze walgde van
zoute boontjes. 'Die protestantse
kost moet ik niet', zei ze. Vroeger,
toen Hans nasi maakte, haalden
mensen in het tehuis daar ook
hun neus voor op. En kregen ze
met kerst aardappelkroketjes - en
daar ging echt heel veel werk inzit
ten - dan wilden ze die ook niet,
want 'we hebben toch al vlees?'.
Lasagne of moussaka lever ik voor
al af bij jongeren." Dat doet ze 's
morgens tot twaalf uur.
Daarna stort ze zich op verhalen
voor Op Bresjes en het andere
blad Rondje West. En ze leidt
mensen rond in het Visserijmu
seum. Af en toe trouwens ook in
de vuurtoren van Bresjes, maar al
leen als ze tijd heeft. Niet al te
vaak dus. Maar voor de krant kun
nen ze haar altijd bellen. Sinds
1995 heeft ze ruim 500 bijdragen
geleverd, vertelde burgemeester
Annemiek Jetten haar toen die
haar het lintje op spelde. Het zal
wel. Wilma vindt dat het er nog
veel te weinig zijn. En wordt ze
niet gebeld voor een opdracht,
dan belt ze zelf. Waarom ze niet
op pad wordt gestuurd.
Resoluut, maar ook met tranen in
de ogen: „Dat heb ik van Hans.
Die is nog steeds mijn motor,
mijn aanjager. Hij is 12 jaar en 41
weken geleden overleden. Ik zou
hem gaan ophalen in het Universi
tair Ziekenhuis in Gent. Ik zag
hem staan wachten voor het
raam. Hij zwaaide naar me. Toen
ik op de kamer kwam, was hij
overleden. Mogelijk een infarct.
Hij was al een tijdje ziek. En dan
weer niet; het ging op en af. We
waren heel hecht. Hij was een ras
echte Bressiaander, stond als zoon
van de eigenaar van hotel Het Wa
pen van Breskens middenin de ge
meenschap, was ook sociaal, veel
meer dan ik was. Als we terugkwa
men van een reisje of zo, moesten
we eerst even naar De Kaoje. Hij
bedacht allerlei dingen en ik voer
de ze uit."
„Zoals die 1 aprilgrap, een jaar of
zestien geleden toen de veerboten
zouden verdwijnen en de tunnel
in gebruik zou worden genomen.
De boot Bresjes-Vlissingen zou
worden vervangen door een ferry.
Ik schreef een verhaal in Op Bres
jes over een werf die al aan zo'n
ding werkte. Die zou aan de kade
van de Handelshaven afmeren en
kon worden bezichtigd. Een hele
boel mensen op de been, zelfs
met camera's. Maar die ferry was
in geen velden of wegen te beken
nen. Nee, hij heette de Lirpa...
Draai dat maar eens om. Later
kreeg ik er nog boze reacties op."
Wij in Bresjes gaan
'naar het strange', in
Oostburg gaan ze
'naar de zee'. Dat is
het verschil
Ik ken de
Bressiaanders. Het
leefde heel erg en er
overheerste één
mening: geen AZC.
Ach, het heeft
zichzelf opgelost
„Nee, ik ga nog liever zwemmen.
Dan sta je voor zo'n hekje met je
ov-kaart en dan gaat het niet
open. Blijkt dat kreng vol. En als
je pech hebt, is de volgende ook
vol. Het is niet voor niets dat ze
het hier op Bresjes hebben over de
ferry en de boot. Voor vrachtver
keer is die tunnel natuurlijk een
uitkomst, maar voor ons is het
een aderlating."
„Ja. Die komt natuurlijk nooit
meer terug, al weet ik dat er jonge
Bressiaanders rondlopen, die wel
zouden willen. Maar ja, waar haal
je het kapitaal vandaan om een
kotter te kopen... Je ziet ze wel
hoor op De Kaoje. Jongens die va
kantiewerk doen, die willen mee
helpen en gek zijn op de visserij.
Dat zit allicht in het bloed. Je had
grote gezinnen die helemaal leef
den van de visserij."
„Ook erg. Ik weet dat Piet Vroon
dat in zijn hart ook heel erg
vindt."
„We hebben die bijeenkomsten
wel vermeld, maar wij zijn geen
opinieblad. We varen een onafhan
kelijke koers en doen niet aan poli
tiek. Dat is al vanaf het begin - we
zitten nu in de achttiende jaar
gang - het credo van de redactie
en dat blijft zo. Niet te negatief;
opbouwend dus."
Het hele dorp
kij kt altij d weer
uit naar Op Bresjes
Wout Bareman
Je bent 73 jaar. Waarom nog die
dagelijkse geldingsdrang?
Zoals?
Je hebt het niet op die ferry's,
toch?
Net als de visserij?
En rederij Vroon weg?
In Op Bresjes is nauwelijks ge
schreven over de heftige discus
sie rond de mogelijke komst van
asielzoekers. Waarom niet. Het
is toch een tweewekelijks blad
dat op 2700 adressen in de brie
venbus wordt gestopt en dan
laat je dat liggen?
Wilma Valk, paraat met foto
toestel en notitieblok.
FOTO PETER NICOLAI
