ZEELAND 17
WILMA VALK
„Ja. Veel mensen, die zo'n sticker
op hun brievenbus hebben met
'Nee, geen reclame', hebben daar
een stickertje onder geplakt met
de tekst 'Behalve Op Bresjes'. Het
blad wordt bezorgd in het hele ge
bied tussen de vuurtoren en Num
mer Een én op de Kruisdijk. We
hikken eerlijk gezegd jaarlijks aan
tegen een faillissement, maar
dankzij de boeken die wij uitge
ven, kunnen we de uitgave van
Op Bresjes rondbreien. Mensen
denken dat wij veel geld verdie
nen aan die boeken, zoals Vijftig
Jaar Visserijfeesten, it september
1944, Over Bresjes en Breskens en
de Visserij, maar de opbrengst
gaat helemaal op aan het krantje."
Uitbundige lach: „Leuk. Ze heb
ben het nog over me gehad in het
college van B en W, of dat eigen
lijk wel kon: iemand die voor de
krant werkte in die functie. Ik
bracht koffie rond bij de collegele
den en in het college zelf. En je
hoorde natuurlijk alles en kende
iedereen. Ik was op een gegeven
moment ook bode bij 'huwelijken
op locatie'. Liep ik in m'n uniform
met m'n schoenen in m'n handen
door het zand, want dan had zo'n
paartje besloten te trouwen op
het strand, pardon, het strange."
Ze heeft eigengemaakte garnalen
kroketten geserveerd en ruimt af.
Ze moet naar een honderdjarige
voor de krant en later nog naar
een bedrijf voor een verhaal in Op
Bresjes.
ratuur. Je werkte voor een staal
concern, voor een stellingbou
wer en de snoepgroothandel. En
je rent nog steeds dagelijks rond
in West-Zeeuws-Vlaanderen.
Eerst in de musea in Aardenburg,
IJzendijke en nu nog steeds het
Visserijmuseum, de vuurtoren...
En dan ook nog de krant en de
catering. Welk virus is dat?
„Gemeenschapszin. Door dat alles
kom ik ook veel onder de mensen.
En geloof me, er zijn zelfs tussen
de kleine dorpen vlakbij elkaar
heel veel verschillen, alleen al in
taalgebruik. Wij in Bresjes gaan
naar het strange, in Oostburg
gaan ze naar de zee. Hier bruist
het, in Groede - dat het toch ook
van de toeristen moet hebben - is
het veel rustiger, bedaagder. Bres
kens bruist, dankzij de Bressiaan-
ders, dankzij de ondernemers en
dankzij de volksaard. Je zult ook
niemand horen klagen over drie
dagen feest tijdens de Visserijda-
gen. Mensen die zeuren over het
lawaai dat hen uit hun slaap hield,
zul je hier niet horen. Zo zitten
we niet in elkaar."
opinieblad. We varen een onafhan
kelijke koers en doen niet aan poli
tiek. Dat is al vanaf het begin - we
zitten nu in de achttiende jaar
gang - het credo van de redactie
en dat blijft zo. Niet te negatief;
opbouwend dus."
„Nee, want ik ken ze. Het leefde
heel erg en er overheerste één me
ning: geen AZC. Ach, het heeft
zichzelf opgelost. Die opvangcen
tra gaan nu overal dicht bij ge
brek aan vluchtelingen."
Op Bresjes besteedt aan
dacht aan werkelijk alles in
het dorp. De Bressiaander
wil weten wat er om de
hoek is gebeurd. En heeft
hij zelf nieuws dan geeft
hij dat door en wil hij het
graag teruglezen in 'zijn'
blaadje. Wilma Valk zorgt
daarvoor, samen met Reg
gie Corijn en coördinator
Frans Meijaard.
zaterdag 3 september 2016
Geboren op 30 april 1943
Weduwe van Hans Valk, ras-Bressiaander en kok
Moeder van John en Karin
Redacteur van periodiek Op Bresjes en Rondje West
Mede-auteur tal van boeken over Breskens
Oud-gemeentebode
Oud-beheerder musea
Gids Visserijmuseum
Koninklijke onderscheiding, Kikkerorde en Award Ondernemers
Breskens
ledereen kijkt er reikhal
zend naar uit?
Je zat altijd al achter typemachi
nes, calculators en andere appa-
In 2004 werd je ook nog gemeen
tebode. Hoe was dat?
Geschrokken van de reacties
van je dorpsgenoten? Onge
meen fel...
