We wisten: deze
dag zou er komen
2
Chef de mission Maurits Hendriks erkent ook fouten
Column
ZONNEVELD
THIJS
Ik ben bang geweest. Maandenlang heb ik er
als een berg tegenop gezien. Ik heb gepro
beerd om het te ontkennen, ik heb geprobeerd
het weg te stoppen in een donker hoekje van mijn
ziel - maar er was geen houden aan. De angst was
niet te onderdrukken. Ik was als de dood voor de
eerste maandag na de Spelen. Ik was als de dood
dat het ooit vandaag zou worden. En laten we wel
wezen: jullie waren er ook bang voor.
Met sport is het net als met chocola of heroïne: het
is verslavend. Maandenlang hebben we elke dag
een shot gekregen. We leefden van wedstrijd naar
wedstrijd en van toernooi naar toernooi. Van de
Giro naar Roland Garros, via het EK Voetbal naar
de Tour en daarna door naar de Spelen.
voor de tv gehangen. En als we niet op de bank
hingen, dan stonden we ergens langs een parkoers
of zaten we op een tribune
te kijken naar sport. Het
gras moest worden ge
maaid, we moesten mee
naar de meubelboulevard
of naar de verjaardag van
onze oudtantes, het
schuurtje moest geverfd, er
moest nog een aangifte
naar de Belastingdienst -
maar al die klusjes konden
we voor ons uit schuiven
omdat er Heel Erg Belang
rijke Dingen gebeurden. De
ene keer reed er een Neder
lander in een roze trui, de andere keer was Will
Griggs on fire - en anders rende er wel een geel gra-
tenpakhuis tegen de Ventoux op of was er een
handboogschutter die Sjef heette bezig om pijltjes
in een roos te mikken.
achter sport. We hoefden nergens over na te den
ken, we hoefden geen vermaak te zoeken, we hoef
den geen emoties van onszelf te voelen: het was
een stuk makkelijker om mee te leven met al die
sporters op tv. We wentelden ons in onze heerlijke
grafhekel aan Cristiano Ronaldo, we stonden op de
bank voor Tom Dumoulin, we jankten mee met de
volleybalvrouwen en de handbalsters, we gooiden
de zapper naar de tv toen Dafne Schippers haar
schoenen op het tartan van de atletiekbaan smeet.
We mochten ons druk maken over etappezeges,
medaillespiegels en over de vraag of een turner
met een bakkie te veel op naar huis moest.
Maar we wisten dat er een dag zou komen dat het
allemaal over zou zijn. Dat we van de bank af
moesten komen, dat we weer aan de slag moesten,
dat we weer echt iets aan moesten met ons leven.
Dat we naar ons werk moesten sloffen en zwij
gend met elkaar in de rij bij de koffieautomaat
stonden. Dat we het 's avonds aan tafel met elkaar
maar weer over het weer moesten hebben.
Het is gebeurd, de sportzomer is over. Het is maan
dag geworden. Welkom in het Zwarte Ga.... Of-
wacht, wacht - nondeju! Helemaal vergeten. De
Vuelta! Drie weken lang wielrennen op de buis.
God, Allah, Brahma, Vishnu en het Vliegend Spa-
ghettimonster zij geprezen. We zijn gered.
Maanden
hebben we
ons kunnen
verschuilen
achter sport
maandag 22 augustus 2016
GO
@thijszonneveld
'Aantal medailles
Dagen- en nachtenlang hebben we op de bank
Maandenlang hebben we ons kunnen verschuilen
Yuri van Gelder plaatste
zich voor de turnfinale,
maar moest na een disci
plinaire straf naar huis.
Hendriks: „We hadden het
duidelijker moeten com
municeren." FpTOPIM RAS
