Dafne twijfelt even,
maar gaat dan los
Handbalsters en volleybalsters Oranje behoren in korte
4
OLYMPISCHE SPELEN RIO 2016
De volleybalsters en de handbalsters spelen vandaag voor
brons. Beide teams hebben zich in korte tijd naar de wereldtop
gewerkt. Hoe komt dat? En hoe ziet hun toekomst eruit?
From Rio with love
WESSEL PENNING
RIK SPEKENBRINK
Of je er nou de pest over in hebt of niet, als je een
medaille wint móet je naar het Holland Heineken
House voor de huldiging.
In Sotsji zag ik hoe Sven Kramer daarmee om
ging. Er kon geen lachje vanaf. Vier jaar lang ge
brand op revanche op de 10 kilometer, weer mis
lukt, moet ik hier dan gemaakt blij gaan staan
doen? Half Nederland viel over hem heen, vond
zijn houding respectloos tegenover winnaar Jorrit
Bergsma. Ik begreep Sven wel.
In het Heineken House wordt moeilijk kijken
niet zo gewaardeerd. Elke medaille telt, proost!
Dafne leek een paar tellen ongemakkelijk, maar in
de armen van Humberto Tan brak ze. Op de klan
ken van haar vriend Nicky (deejay) ging het dak
eraf. Ik had het niet zien aankomen.
Gisteravond namen ook de
hockeyers er een pils. Niet
dat ze wat te vieren hadden,
maar ik begrijp best dat het na
alle opofferingen fijn is om
even te ontladen met familie
en vrienden. De bus stond
klaar om 23 uur, het werd
misschien een half uurtje la
ter, maar voor zover bekend
deed niemand er een Yuri'tje.
Veel collega's mijden het
huis. Te veel brallende bobo's
en dronken landgenoten, vin
den ze. Klopt, maar het bier
glas kan ook halfvol zijn. Het is een prachtige plek
en het is er goed georganiseerd. Locals komen he
lemaal opgedirkt voor een avondje uit, fans uit de
hele wereld weten de 'beachclub' in Lebion te vin
den. Goede pr voor Holland én Heineken.
Kom op Rudi!
Het zijn de laatste dagen van de Spelen en dat is
aan alles te zien. De schappen in de supermarkt
zijn leeg. In de bussen is het stil. Enthousiaste
vrijwilligers die in de eerste week door hun
semafoon iedereen welkom heetten, zwijgen in
alle talen. Overal liggen mensen te pitten, zelfs
plat op de stoep als de bus er nog niet is. Tegenover
me heeft een Aziatische collega net zijn laptop aan
de kant geschoven en zijn hoofd op de tafel gelegd.
Tien seconden later was-ie weg. Die gasten
kunnen overal slapen.
Het voelt een beetje alsof de Spelen uitgaan als
een nachtkaars. Ik voel mee met mountainbiker
Rudi van Houts. Zijn dag komt morgen pas. Houd
het vlammetje brandende, Rudi!
Ik voel mee
met Rudi
van Houts.
Zijn dag
komt pas
morgen
THIJS
ZONNEVELD
"'J
Eén. Meer niet. Van de negenen
twintig Nederlandse handbalsters
en volleybalsters speelt er één in
de Nederlandse competitie. Het is
Michelle Goos, die voor VOC Am
sterdam handbalt.
De andere 28 verdienen hun geld
in buitenlandse competities. Ze
zijn uitgewaaierd door heel Eu
ropa: naar Duitsland, naar Dene
marken, naar Turkije, naar Italië en
naar Frankrijk. Ze wonen en leven
in landen waar hun sport groter en
rijker is dan in Nederland.
Ze spelen een andere sport met
een andere dynamiek, maar qua
opzet lijken de Nederlandse hand-
balploeg en de Nederlandse vol-
leybalploeg verrassend veel op el
kaar. In beide ploegen zijn de
speelsters profin het buitenland,
in beide ploegen ligt de gemid
delde leeftijd rond de 24 a 25 jaar,
in beide ploegen komen de speel
sters een aantal keer per jaar bij el
kaar om te trainen met de Neder
landse selectie.
Handbalster Laura van der Heij
den: „Het niveau in buitenlandse
competities ligt een stuk hoger. Ik
ben erheen gegaan om beter te
worden. Je wordt er harder van, je
moet harder aan de bak, je speelt
veel wedstrijden op topniveau.
Een keer of vier, vijf per jaar ko
men we samen met het Neder
lands team. De ene keer een week,
de andere keer weken achtereen.
Veel mensen denken dat we het
afgelopen jaar ineens goed zijn ge
worden, maar vergeet niet dat we
al heel lang samen spelen. Onze
groep is al jaren bij elkaar. We heb
ben veel patronen ingeslepen, we
zijn al lang met elkaar bezig, we
weten dat we ver kunnen komen
als we als groep vertrouwen in el
kaar hebben."
Bij de volleybalsters gaat het niet
anders. In de periodes dat de com
petities stil liggen, trainen ze sa
men op Papendal. Sessie na sessie,
training na training. Ze weten al
lemaal waarvoor ze het doen.
Bondscoach Guidetti heeft geen
regels hoeven op te stellen, een
boetepot is er niet - er komt nooit
een speelster te laat en niemand
loopt de kantjes er vanaf.
De structuur van de huidige hand
bal- en volleybalploeg verschilt
van de structuur waarmee in het
verleden succes werd gehaald in
het volleybal. Het zogenaamde
'Bankrasmodel', waarmee de vol-
Veel mensen denken
dat we ineens goed
zijn geworden, maar
vergeet niet dat we al
lang samen spelen
leybalmannen de basis legden
voor hun olympische successen in
de jaren negentig, is overboord ge
zet. In dat model speelden de vol
leyballers nauwelijks in competi
tieverband, maar trainden ze het
hele jaar met elkaar in een muffe
sporthal in Amsterdam (de Bank-
rashal, vandaar de naam).
Weerstand
Het huidige model van de hand
balsters en de volleybalsters lijkt
anders in elkaar te zitten: er be
staat wel een handbal- en volley
balacademie, maar die wordt door
Revanche
de meeste speelsters alleen ge
bruikt om zo snel mogelijk op het
niveau te komen waarmee ze naar
het buitenland kunnen vertrekken
om er te spelen en te trainen met
meer weerstand. Die functioneert
overigens vooral bij de vrouwen:
de mannelijke handballers en vol
leyballers kwalificeerden zich niet
voor de Spelen. Dat is geen toeval:
doordat alleen de besten naar het
buitenland kunnen, zijn de Ne
derlandse hand- en volleyballers
afhankelijk van een klein groepje
toptalenten. De spoeling is dun.
Nederland is in beide sporten een
klein landje in een wereldsport.
Volleybalster Anne Buijs: „Er zijn
niet heel véél volleybalsters in Ne
derland die het niveau van de Spe
len aan kunnen. Ik hoop dat er bij
de jongere generaties meisjes zit
ten die bij ons kunnen aanhaken
in de komende jaren, maar we
moeten afwachten of dat lukt. In
China of Rusland trekken ze ieder
jaar een nieuw blik open, wij moe
ten hopen op dat ene talent."
Aansluiting
Het voordeel voor beide teams is
dat de meeste speelsters in prin
cipe nog jaren mee kunnen. Derti
gers zijn er bij het handbal zelfs
helemaal niet. Van der Heijden:
„Ze zeggen dat je als handbalster
op je best bent op je 28ste. Dat zou
mooi zijn. Het komt goed uit voor
de volgende Spelen. Ik verwacht
dat we de komende jaren de aan
sluiting met de wereldtop dus wel
kunnen behouden." Bij de volley
balsters zijn er wel twee dertigers:
Quinta Steenbergen (31) en Debby
Stam (32), maar de kern van het
team is jong en kan dus nog jaren
mee.
Het succes van beide teams hoeft
dus zeker niet incidenteel te zijn.
Maar het is wel afhankelijk van de
tails. Van blessures, van een door
brekend talent. Bij gebrek aan geld
en een goede nationale competitie
moet het Nederlands team bij de
handbalsters en de volleybalsters
vissen uit een kleine vijver.
Maar zolang daar precies de juiste
vissen in zwemmen kom je een
heel eind.
zaterdag 20 augustus 2016
GO
Vanuit Rio de Janeiro berichten Rik Speken-
brink en Wessel Penning dagelijks over wat zij
zien, voelen en ruiken op en rond de 28ste zo
merspelen. Vandaag Rik Spekenbrink over een
dansende Dafne en de nachtkaars van de
Olympische Spelen.
Ik was er voor Dafne. Haar woede na de 200
meter, het interviewtje dat nog korter was
dan de race. Spannende televisie. Wat nou blij
met zilver, mag ik dat lekker zelf uitmaken?
Kleine vijvers,
maar met de
juiste vissen
$0 @thijszonneveld
Rio de Janeiro
- Laura van der Heijden
De handbalsters kunnen van
daag revanche nemen op Noor
wegen. Vorig jaar verloor Neder
land van dat land de WK-finale: in
Denemarken werd het 23-31.
