Schaamteloos subjectief
16 ZEELAND
Internationale expositie Terneuzen: Beelden op de Scheldeboulevard
Terneuzen profileert zich als een gemeente
die kunst ziet als visitekaartje. Haar mooiste
en stedelijkste locatie - de boulevard - krijgt elk
jaar een extra dimensie.
Naast de zeven permanente
beelden zijn er deze zo
mer weer bijna dertig tijde
lijke buitenbeelden te zien. De
helft geselecteerd door kunste
naarscollectief Joseph Panne-
coucke uit Vlaanderen, de andere
helft door de werkgroep nieuwe
beelden. De Vlamingen presente
ren zich door de bank genomen
als traditionele beeldhouwers in
de vroegmoderne traditie. Met als
leidend motief de mensfiguur. De
anderen oriënteren zich op de mo
derne en eigentijdse sculptuur.
Dat betekent meer diversiteit qua
vorm, materiaal en thema, in een
vaak abstracte beeldtaal.
Mijn wandeling langs de beel
den start bij de fraai vernieuwde
opgang naar de dijk onderaan
Brasserie Westbeer. Daar staan de
gehakte beelden. Hoewel: deze
keer zijn enkele beelden van de
groep Pannecoucke in kunststof
uitgevoerd. Met een subtiele, strak
en natuurgetrouw vormgegeven
Steltloper van Veerle de Smet als
opvallendste bijdrage. Alleen de
benen en de handen volstaan om
de idee te verbeelden. De gehakte
beelden zijn vanzelfsprekend mas
siever. Dat is geen probleem, als
het om goede beelden gaat. Daar
kom ik er gelukkig wel enkele van
tegen. Stefaan Ponette is prima op
dreef. Hij heeft een uitstekend
vormgevoel, een eigen vocabulaire
en originele ideeën. Zijn Dans van
Salomé is daarvan een voorbeeld.
En zijn - niet in steen uitgevoerde
- Olympische Droom is mede door
het kleurgebruik lekker eigenwijs.
Maar de vrouwenbuste Awaiting
van Stef Orti is klungelig van
bouw en Vrijheid van Julie Ver-
helst zwak van vorm en verhou
ding. J. Pan weet in zijn Uncovered
de vrouwengestalten strak te stile
ren. Het contrast tussen de lijnen
van hun lichaam en de expressie
van het haar is echter te gefor
ceerd. P.Nand.R. blijft met zijn op
de Venus van Willendorf geïnspi
reerde beelden als altijd onver
stoorbaar tegendraads. Ook qua vi
sie. Het contrast met de huidige
schoonheidsidealen is onoverbrug
baar.
Tussen die waarnemingen door
biedt de Scheldeboulevard zelf
ruimschoots stof tot genieten. De
grootse ruimte, het blauw van
lucht en water, de schepen, de fiet
sers en wandelaars, de keuvelaars
en mijmeraars op de banken, het
profiel van de bebouwing met de
huizen, de flats, de woontoren en
de stadhuizen. Een ideaal decor
voor kunst.
Het is niet altijd makkelijk om
in dat decor overeind te blijven.
Dat lukt Floris Brasser zeker. Zijn
robuuste houten Tripltrap is een
sterk teken, dat visuele kracht
Ook de
Scheldeboulevard
zelf biedt
ruimschoots
stof tot genieten
paart aan functionaliteit. Je kunt
erop klimmen en van het uitzicht
genieten. De driedelige sculptuur
van Rolf Mulder overtuigt even
eens. Met lijnen tekent hij een
spannende vormendans in de
ruimte. Verrassend is ook de bij
drage van Frans Kegels. Zijn sculp
tuur van gekleurde glasplaten aan
palen sprankelt naast de enorme
woontoren. Het strakke Samen op
weg van Ton Koops is te iel voor
de ruimte, de uit staalplaat om
hoogkomende bloemen van Ro-
salinde van Ingen Schenau zijn,
hoe mooi ook, te klein om in deze
omgeving te overleven.
Alle door de werkgroep geselec
teerde deelnemers maken op zich
hun pretentie waar. Soms met een
eenvoudig accent in de ruimte, zo
als Hendrike Huismans, soms met
een complexere bijdrage, zoals
Alinda Ottens, die knap inhoude
lijke referenties aan natuur en
kunst combineert met geraffi
neerd vorm- en materiaalgebruik.
Deze week ben ik sneller bij
het strand dan de weken er
voor. Het is nergens voor no
dig, zee heeft geen haast. Ik fiets. Al
leen pittiger. En het helpt niks. De
ergernis blijft en de verbijstering.
'Kerk dreigt een vesting te worden',
kopte deze krant op 15 augustus jl.
Wat een schaamteloze vertoning.
In de Koorkerk in Middelburg is
het meestal net na de preek en rond
de voorbede dat er aan de deur
wordt gerammeld. Met een beetje
goede wil worden de monumentale
deuren door toeristen geopend.
Sommigen trekken hun hoofd
schuchter terug bij de aanblik van
een gevulde kerk. Anderen schuiven
in een bankje. Voor of na het amen
maken ze wat foto's. Ik vind het wel
wat grappigs hebben en de gedachte
Monniken
werk
José Baars schrijft
wekelijks over reli
gie en kerken in
Zeeland. Kijk voor
haar blog op
pzc.nl/monniken
werk
aan dreiging, moord en verderf is
nog nooit bij me opgekomen. Objec
tief is er weinig gevaar voor gelovi
gen in Nederland. Te weinig om sta
tistisch interessant te zijn zelfs. Je
bent vrij je godsdienst te belijden
en beleven. Het maakt geen biet uit
of je in Nederland moslim, jood,
christen of boeddhist bent. Gods
dienstig zijn leidt niet tot vervol
ging of marteling. Nederland is voor
gelovigen van allerlei pluimage een
vrijplaats sinds de Tachtigjarige Oor
log.
Dit gevoel van onveiligheid is sub
jectief. Het is maar hoe sappel je je
zelf maakt over spoken op de gang
en krokodillen onder je bed. Eén ver
moorde priester in Frankrijk is
triest en er één te veel. Wie zo'n
moord pleegt, deugt niet. Maar wat
ik bedroevend vind, is de angst die
mensen zich daardoor laten aanja
gen. Een kerk op slot doen, beelden
van beveiligingscamera's volgen tij
dens de dienst: paranoia. En zo niet
passend in Zeeland. Nuchtere
Zeeuwen maak je toch zeker 'de pis
niet lauw'? Leven gelovigen niet
meer in het vertrouwen dat hun
God zal voorzien in wat nodig is?
Dat het niks en niemendal uitmaakt
om je zorgen te maken over mor
gen? Schaamteloos vind ik het om
als geloofsgemeenschap de deur
voor gasten te sluiten. Het risico ver
moord te worden is in Nederland
onvoorstelbaar klein in vergelijking
tot andere plekken op deze wereld.
Een kerk die op slot gaat associeer
ik met echte drama's. Waar mensen,
vaders, moeders en kinderen collec
tief een marteldood stierven, nadat
zij een kerk in vluchtten. De afgelo
pen decennia zijn in Ruanda (Hu
tu's, Tutsi's), Guatemala (Maya's) en
Egypte (Koptische christenen) gelo
vigen in hun kerken opgesloten en
levend verbrand. En nog bijna dage
lijks sterven christenen in bijvoor
beeld Nigeria een brute dood. De
christenen die ik, daar reizend, ont
moette maakten op mij diepe in
druk. Onbevreesd, positief en dank
baar. Enthousiast reclame makend
voor hun kerk op elke straathoek en
minibus. Nigerianen. Weet u dat on
danks de moorden gepleegd door
Boko Haram Nigerianen naar Neder
land komen om te evangeliseren?
Omdat wij even de weg kwijt zijn
en het goede nieuws uit het oog ver
liezen? Ik hoop dat dat te denken
geeft. En de deur van de kerk voor
hen open zal staan.
zaterdag 20 augustus 2016
Het decor
vraagt sterke
beelden
Nico Out
RECENSIE
Rolf Mulder combineert drie sculpturen tot een spannende ruimtelijke constructie.
FOTO'S NICO OUT
Internationale kunstexpositie in
de open lucht: Tof en met 11 sep
tember op de Scheldeboulevard in
Terneuzen. Aanvullende tentoon
stelling in Passerelle Stadhuis.
Maandag tot en met donderdag
08.30-16.30 uur. Vrijdag tot 18.00
uur. Info: beeldenopdescheldebou-
levard.nl
José Baars
Overzicht van de kerkdiensten
voor zondag staat op
www.pzc.nl/monnikenwerk
Stefaan Ponette speelt in op de actualiteit met Olympische Illusie.
