16 NI
Exclusieve topkok-organisatie kent keukengeheimen groten der aarde
Het is een curieus gezelschap dat meestal
achter de schermen blijft: de club van koks van
koningen, presidenten en wereldleiders. Maar soms
lekken er geheimen uit.
Rutte is dol op
bier en kroepoek
Vladimir Poetin heeft een voor
proever. Er gaat geen hap door
de keel van de Russische presi
dent zonder minutieuze inspec
tie vooraf van dat hapje. Eeuwen
geleden was dat algemeen ge
bruik: koningen en despoten lie
ten hun maaltijd voorproeven uit angst voor ver
giftiging. „En zulke proevers bestaan nog steeds,
maar alleen op het Kremlin", aldus een ingewijde.
In Moskou neemt een Russische hofarts elk ge
recht persoonlijk door met de kok van Poetin. En
dat niet alleen. „Alle ingrediënten gaan eerst naar
een laboratorium. Daar worden ze getest en pas
daarna worden ze gebruikt om te koken", beaamt
Jéröme Rigaud, de voormalig chefkok van het
Kremlin.
Het selecte gezelschap dat als enige van deze de
tails op de hoogte is, noemt zich de CCC: de 'Club
des Chefs des Chefs'. Op hun website omschrij
ven ze zichzelf als volgt: 'Het is 's werelds meest
exclusieve gastronomische organisatie met ex
treem strenge lidmaatschapseisen: om geaccep
teerd te worden in deze eliteclub moet je de per
soonlijke kok zijn van een staatshoofd.' Op dit mo
ment zijn zo'n 25 mannen en vrouwen lid: koks
van koningen, presidenten en regeringsleiders in
alle uithoeken van de wereld, van Washington tot
Kopenhagen, van Peking tot Berlijn en van Mos
kou tot Kaapstad.
'De prins heeft honger!'
Het is een curieus gezelschap: ze krijgen nooit Mi-
chelinsterren, maar ze koken wel voor de machtig-
sten op aarde. En vaak is het hard - en onver
wacht - werken.
Kok Henry Halier herinnert zich het vredesak
koord van Camp David in 1978, dat gevierd werd
met een galadiner voor de betrokkenen op het
Witte Huis: „Ik kreeg zeven dagen van tevoren te
horen dat ik voor r.300 mensen moest koken."
Jérome Rigaud moest in 2011 zo'n 5.000 kilome
ter vanuit Moskou reizen om op een afgelegen
Russische militaire basis te koken voor de bezoe
kende Noord-Koreaanse president. Clément Ma
rie, die voor de koninklijke familie van Koeweit
kookte: „Om drie uur 's nachts werd ik wakker ge
maakt. 'De prins heeft honger!', werd me verteld.
In het Midden-Oosten wordt dag en nacht gege
ten, ontdekte ik toen."
Zuinige Thatcher
De CCC-leden houden publiekelijk meestal de ka
ken op elkaar over de smaak van hun bazen. Want
dat kan contraproductief werken. Oud-president
Jacques Chirac verklapte ooit hoeveel hij van kalfs
kop hield en sindsdien kreeg hij bij elk staatsbe
zoek, jaar in jaar uit, kalfskop opgediend.
NEDERLANDS MENU
Koning Wil
lem-Alexander en ko
ningin Maxima heb
ben ook hun eigen
chefkok, maar die is
geen lid van de elite
club CCC. Wat de fa
milie graag eet, blijft
geheim. Vorig jaar
ging de koning wel
een keer met twee
van zijn dochters
eten bij McDonald's.
Premier Mark Rutte
heeft geen eigen kok.
Ingehuurde koks zor
gen voor het ontbijt,
de lunch of het diner
als de premier offi
ciële gasten ont
vangt. Verder is Rut
te gek op Indone
sisch eten. „Eerst
neemt hij een bier
tje, dan kroepoek en
eenn pindasausje er
bij", aldus de eige
naar van zijn favorie
te Indonesische res
taurant.
71
Maar heel soms lekken wel wat geheimen uit.
Angela Merkel eet vaak soep: goed voor de lijn.
Francois Hollande haat asperges. Barack Obama
smult van broccoli. De zuinige Margaret Thatcher
stapte na een officiële maaltijd eens op haar kok af
en beet hem toe: „Het was heerlijk hoor, maar het
waren wel héél dure gerechten."
De Franse keuken is lang niet overal geliefd. Tij
dens een D-day-herdenking in Normandië gaf de
bezoekende Britse koningin Elizabeth al vooraf in
structies: geen kikkerbillen of slakken op haar bord.
Bill Clinton werd in 2993 president van de Verenig
de Staten. Zijn vrouw, Hillary Clinton, liet meteen
de toenmalige Franse chefkok van het Witte Huis
ontslaan: „Ze vond het Franse eten te vet", aldus de
Franse zakenman Gilles Bragard, die vroeger de wit
te pakken maakte voor topkoks in alle uithoeken
van de wereld en in 1977 de CCC oprichtte.
De koks van de CCC staan niet gewoon achter
het fornuis, ze zijn ervan overtuigd 'gastronomi
sche diplomatie' te bedrijven. Bilaterale betrekkin
gen, vredesonderhandelingen, handelscontracten:
ze staan of vallen met wat er aan eten en drinken
op tafel verschijnt tijdens die gesprekken.
Diplomatiek middel
Tijdens het bezoek van de Chinese vicepresident
aan Washington in 2012 besloten de Amerikanen
een van de bekendste Amerikaans-Chinese koks,
Ming Tsai, aan het werk te zetten. „We stelden
Ming Tsai voor aan de vicepresident en die klaar
de meteen helemaal op. Hij waardeerde het
enorm dat we dat speciaal voor hem hadden gere
geld", aldus Capricia Marshall, destijds hoofd pro
tocol van het Witte Huis. „Een goede maaltijd is
een diplomatiek middel."
Een lunch van toenmalig president Sarkozy en
de Iraakse premier Nouri al-Maliki liep faliekant
mis. De Irakezen wilden geen wijn op tafel zien.
De Fransen weigerden hun nationale alcoholische
trots van het menu te schrappen. Al-Maliki was
onverbiddelijk: hij zegde de afspraak af.
Koken op topniveau is soms als lopen op eieren,
weet ook Shalom Kadosh, de kok van de Israëli
sche president. Hij vertelde dat hij sommige di
ners bereidt met een keukenstaf van half Israë
lisch en half Palestijns personeel. Tijdens een
staatsbezoek van de koning van Jordanië koos hij
vis: maar dan wel vis die zwom in de wateren tus
sen Israël en Jordanië. Want stel je voor dat conflic
ten in het Midden-Oosten oplaaien door één poli
tiek incorrect hapje.
zaterdag 20 augustus 2016
De chefs van de chefs
koken voor koningen
Frank Renout
Parijs
Angela Merkel eet
graag soep. Barack
Obama smult daaren
tegen van broccoli. De
Clintons ontsloegen
de Franse chef van
het Witte Huis: Hillary
vond de Franse keu
ken te vet.
T De CCC in 2015.
