Dafne baalt van
zilver, en weg
is de koning
4
OLYMPISCHE SPELEN RIO 2016
Dafne Schippers
werd tweede op
de 200 meter en
pakte de eerste
Nederlandse
atletiekmedaille
sinds 1992, maar
voor haarzelf was
het niet genoeg.
Eerste in 24 jaar
From Rio with love
WESSEL PENNING
&RIKSPEKENBRINK
Een uur of twaalf vind ik wel een goed tijd
stip om je dag als supporter te beginnen. Dan ben
je lekker uitgeslapen, heb je ontbeten, zit er drie
koffie in je mik en ben je in staat om eens lekker de
fan uit te hangen.
Ik heb hen de afgelopen weken regelmatig voor
tienen getroffen in een van de sporthallen in het
olympisch park. Wakker dat ze waren. Zingen, jui
chen, dansen, met duizenden tegelijk. Ik nam nog
maar eens een slokje van mijn tweede espresso
van de dag. Stelletje aanstellers!
Toch, de pit van die Brazili
anen, die geestdrift, die on
voorwaardelijke loyaliteit
voor hun sporters - hadden
wij er maar wat meer van.
Prinsesjes
in het olympisch stadion van
Rio. Hij had zijn koningin en
de drie prinsesjes meege
bracht en had blijkbaar zin in
goud voor Dafne Schippers.
Toen zijn snelle onderdaan
het stadion binnenliep, rees
de koning van zijn stoel op het ereterras en begon
te klappen en te zwaaien, in zijn vlotte oranje jac-
kie.
De bobo's om hem heen - onder wie zijn trouwe
lakei Camiel Eurlings - deden hem na, want bij de
koning maakt iedereen graag een goede beurt.
Toen Dafne even later op volle snelheid langs
kwam sprinten was het dus een dolle boel in het
vak van de koning. Goud, het kon nog steeds.
Snelle Dafne kon het niet verkroppen. Languit lag
ze op de grond. Uitgeteld, teleurgesteld, verdrietig.
Zilver, dat was niet wat ze wilde. Ze voelde zich al
leen. Zag de koning niet dat hier een onderdaan in
nood was? Of moesten de prinsesjes naar bed?
Want toen Dafne opstond en nog even doelloos
ronddwaalde rond de finishlijn, was haar koning al
met de noorderzon vertrokken. En de bobo's ook.
Stel nou dat Brazilië een koning had gehad, zou
die na het verlies van de grootste sporter van zijn
land ook zo rap het stadion hebben verlaten?
Zag de
koning niet
dat hier een
onderdaan
in nood
was?
THIJS
ZONNEVELD
Ze zit op de baan. Haar ogen zijn ge
richt op het scorebord. Zolang er
geen uitslag verschijnt kan het nog,
heel misschien, maar diep van bin
nen weet ze het al. Ze heeft verlo
ren. Ze heeft verdomme verloren.
Er verschijnt een naam op het
bord, achter het nummer één. Het
is die van de Jamaicaanse Elaine
Thompson. Die rent juichend weg.
Schippers valt achterover en slaat
haar handen voor haar gezicht. Se-
condenlang ligt ze zo, wachtend tot
ze wordt opgeslokt door het tartan,
smachtend naar een ander moment
dan dit. Thompson rent, danst, valt
op de grond en huilt van blijdschap.
Schippers ligt daar maar, een paar
meter na de finishlijn, hopend dat
het slechts een boze droom is.
Na een eeuwigheid richt ze zich
op. Ze trekt haar schoenen uit. Op
haar sokken loopt ze naar de zijkant
van de baan. Ze wordt achtervolgd
door een cameraman. Haar woede
is voelbaar in het hele stadion. Ze is
een vulkaan die op uitbarsten staat.
De boosheid borrelt van binnen,
zoekt een weg naar buiten - en
braakt dan vuur. Schippers smijt
haar schoenen op de baan zo hard
als ze kan.
Ze kan zich niet beheersen, ze
kan niet wachten om met spullen
te smijten tot ze uit het oog van de
camera's is, zoals Bart Veldkamp
ooit zijn schaatsen door de kleedka
mer heen kletterde, zoals Sven Kra
mer ooit een prullenbak en een
klok kort en klein sloeg. Ze kan het
V,.
HISTORISCH
niet verbergen. Ze is woest, zo
woest dat ze niets anders meer kan
voelen. Ze voelt geen teleurstelling,
ze is teleurstelling.
Een rood-wit-blauwe vlag hoeft
ze niet, want er is niets te vieren. Ze
loopt naar Thompson toe en felici
teert haar plichtmatig, daarna loopt
ze zonder om te kijken de catacom
ben in. Haar schoenen blijven ach
ter op de baan, als de stille getuigen
van haar uitbarsting.
In de mixed zone draait ze er niet
omheen. Tweede is niet genoeg. Bij
lange na niet. „Of ik nog iets van
vreugde voel? Nee, absoluut niet. Ik
kwam hier voor goud. Ik win hier
geen zilver, ik verlies goud. Ik baal
ervan. De race was zwaar. Ik kwam
vrijdag 19 augustus 2016
GO
Vanuit Rio de Janeiro berichten Rik Speken-
brink en Wessel Penning dagelijks over wat zij
zien, voelen en ruiken op en rond de 28ste zo
merspelen. Vandaag Wessel Penning over onze
koning die de pit van de Brazilianen mist.
Juichen voor topsport, voor je favoriete
team, vanaf hoe laat doe je dat?
Nee, dan de Brazilianen.
Gisternacht trof ik het op
perhoofd der Nederlanders
Het werd zilver.
Ifc
Ze smijt haar spikes
y @thijszonneveld
Rio de Janeiro
De uitslag is
zojuist op het
bord versche
nen: Dafne
Schippers is
tweede gewor
den op de 200
meter. En daar
baalt ze enorm
van. FOTO PIM RAS
Het zilver van Dafne Schip
pers was Nederlands eerste
olympische atletiekmedaille in
24 jaar. Ellen van Langen won
in 1992 goud op de 800
meter. Sinds 1896 haade Ne
derland 16 atletiekmedailles,
waarvan 6 gouden. Fanny
Blankers-Koen won er in 1948
vier (100, 200, 4x100 en 80
horden) en discuswerpster
Ria Stalman (1984) één.
