8 zeeland nazomer festival
Dezelfde zee
Het Zeeland Nazomerfestival en Vlaanderen hebben al lange jaren een gelukkige
klik. Elk jaar zijn er wel schrijvers, regisseurs en acteurs uit de top van het Vlaamse
theaterleven die de Zeeuwse nazomer kleur geven. Dit jaar is de jonge,
Antwerpse regisseuse Rosa Vandervost zee) één van hen.
Haven Kloosternol
Scharendljke
23, 24 (try-outs), 25 (pre
mière), 26, 27 aug, 30 aug
t/m 3 sep, 20.30 uur.
Vandervost
Inderdaad, ze is de dochter van Lucas
Vandervost, één van de oprichters en
tot vorig jaar artistiek leider van theater
gezelschap De Tijd in Ant
werpen. Hij werd opge
volgd door een drie
manschap - Freek
Vielen, Suzanne
Grotenhuis en Re-
bekka de Wit - die
een eigen koers
wilden varen en daarom de naam van
het gezelschap veranderden in De Nwe
Tijd. Ze formuleren het zo: „De Nwe
Tijd wil het centrum zijn van het heden
daags persoonlijk teksttheater. Diep ge
worteld in de stad, toonaangevend in
heel het Nederlands taalgebied en met
een duidelijke internationale ambitie."
Rosa Vandervost (32) is één van de me
dewerkers van het gezelschap.
We ontmoeten elkaar in de repetitie
ruimte in Antwerpen. Een tafeltje met
twee stoelen op de speelvloer. Op de ta
fel ligt de roman Dezelfde zee van de Is
raëlische auteur Amos Oz.
Rosa
„Thuis werd er nooit over toneel ge
praat. Pas vanaf mijn dertiende heb ik
een paar theatervoorstellingen gezien.
Dat ik me voor de toneelschool aanmeld
de, was voor mijn ouders een complete
verrassing. Ik was een verlegen, braaf
meisje dat zelf nooit toneel had ge
speeld. De toelatingsproef voor de to
neelschool was de eerste keer, toen ik ze
ventien was. Tot mijn totale verbazing
werd ik aangenomen. Daar ben ik pas
echt mezelf geworden. In het tweede
jaar kreeg ik les van mijn vader. Dat was
in het begin wel zoeken. Je moet de
schroom voorbij, je moet ook je ouders
het wroeten en zoeken durven laten
zien."
Lucas
„Ik heb inmiddels wel al vaker in een re
gie gestaan van mijn vader. Zoals in de
voorstelling Een schitterend gebrek, naar
het boek van Arthur Japin. In de voor
stelling voor het ZNF zijn de rollen om
gedraaid: ik ben de regisseur, mijn vader
Lucas is één van de vier acteurs. Werken
is voor ons werken, daarin voelen we
geen vader-dochter relatie. Zelfs als we
dagelijks repeteren, kan het voorkomen
ledereen blijft hoe
dan ook alleen
Jan van Damme
