6 zeeland nazomer festival
Over verzwegen verdriet gaat het, over woede
zonder woorden. Annelore Kodde bewerkte
zelf de roman Juni van Gerbrand Bakker tot
een locatievoorstelling die in meerdere
opzichten heel dicht bij haar staat.
M
Juni
Hoe men elkaar in
een greep houdt,
is heel herkenbaar
én absurd, maar
wel op een leuke
manier
boerderij Oranjepolder
Arnemuiden
23 (try-out), 24 (premiè
re), 25 t/m 27 aug, 30, 31
aug, 1 t/m 3 sep,
k. 20.30 uur. A
en trieste gebeurtenis
houdt de gemoederen
in een familie decennia
later nog altijd bezig.
Anna en Zeeger Kaan
verliezen in 1969 hun
tweejarige dochter Han-
ne bij een tragisch incident. Als de rest
van het gezin bijna veertig jaar later bij
een is op de ouderlijke boerderij, inmid
dels bestierd door oudste zoon Klaas,
heeft Anna zich met een fles advocaat
en een pak bokkenpootjes teruggetrok
ken op de strozolder. Ze blijft weigeren
naar beneden te komen, om maar niet
te hoeven praten over wat er destijds is
gebeurd. Ook over onderlinge wrijvin
gen wordt binnen de familie vooral ge
zwegen. Hier heerst woede zonder woor
den.
Het is, in kort bestek, het verhaal van
de roman Juni van Gerbrand Bakker.
Een prachtig gegeven, vindt regisseuse
Annelore Kodde, die het boek bewerkte
tot een locatievoorstelling voor het Zee
land Nazomerfestival. „Hoe zo'n gebeur
tenis doorwerkt en men elkaar in een
greep houdt, is heel herkenbaar én ab
surd, maar wel op een leuke manier. De
wijze waarop mensen manoeuvreren
binnen zo'n overlevingsmechanisme en
de bokkensprongen die ze maken om
maar niet op de hete plaat terecht te ko
men, vind ik buitengewoon komisch."
In 2009 maakte ze al een theaterbe
werking van Boven is het stil,
de roman waarmee Ger-
band Bakker drie jaar
eerder een dave
rende entree maak
te in de Nederland
se literatuur. Kod
de is geraakt door
Annelore Kodde: „Ik kom graag op de boerderij van de jongste broer van
mijn vader, in de Oranjepolder bij Arnemuiden." foto lex de meester
zijn werk. „Dat heeft te maken met de
agrarische setting en met zijn dialogen.
Het draait om een manier van communi
ceren - en vooral niet communiceren -
over wat onderhuids broeit, die ik ge
woon snap. Een soort herkenning."
Eigen levensloop
Kodde wisselt 'stadse' stukken, met
praatgrage Woody Allen-achtige perso
nages, af met voorstellingen waarin de
stilte van het platteland heerst. Dat con
trast zit ook in haar eigen levensloop. Ze
werd geboren in Duitsland, als dochter
van ouders met Zeeuwse wortels. Haar
vader, een landbouwingenieur, overleed
al toen ze vijf was. Haar moeder besloot
toen terug te gaan naar Nederland, maar
had een dubbel gevoel over Zeeland.
„Zelf heb ik altijd in steden gewoond,
maar ik zoek ook graag de stilte. Ik kom
graag op de boerderij van de jongste
broer van mijn vader, in de Oranjepol
der bij Arnemuiden. Ik voel me hier
heel erg thuis. Ik ben in Göttingen gebo
ren, maar dat is niet mijn thuisplek. Als
mensen vragen waar ik vandaan kom,
dan zeg ik: Utrecht en Zeeland. Zeeland
is steeds meer mijn tweede thuis gewor
den."
Het is ook die boerderij van haar oom,
Jo Kodde, waar Juni wordt opgevoerd.
„In de tijd van Boven is het stil heb ik al
gezegd: dit is de perfecte locatie om een
grote locatievoorstelling te maken. Nu
komt voor mijn gevoel alles bij elkaar."
Roman
Aanpassingen zijn bij de transformatie
van boek naar theater onvermijdelijk.
„Je componeert uiteindelijk toch iets an
ders", zegt Kodde. „Ik heb bijvoorbeeld
de focus echt op het gezin gelegd. De an
dere personages in het boek vallen daar
door weg." In de roman is het meisje
omgekomen door een auto-ongeluk. In
de voorstelling is ze verdronken. „Daar
door valt het nog meer onder de verant
woordelijkheid van de moeder. Dat
maakt het veel dramatischer."
Het is een opmerkelijke verandering,
want ook het broertje van Bakker zelf
verdronk op jonge leeftijd. „Ik heb wel
gevraagd aan Gerbrand wat hij van de
veranderingen vond. Hij zegt: mijn boek
is af, anderen moeten ermee doen wat
Rolf Bosboom
Binnen de
familie wordt
vooral
gezwegen
