44
22 ZON&2
COLUMN ROMKE VAN DE KAA
pz
Nederland telt bijna drie miljoen waterrecreanten. Op de
meest uiteenlopende bootjes zoeken ze ontspanning. Deze
week: Peter van Latum en zijn varende familiegeschiedenis.
Zijn grootvader Petrus - die hij
nooit heeft gekend - en zijn
vader Evert gingen hem voor.
Ze waren voor en na de Tweede
Wereldoorlog schipper op de
Mr. P.L.F. Blussé uit 1909, het schip
waarvan Peter van Latum (67) nu de
eigenaar is.
Het ruim 12 meter lange schip, ver
noemd naar een negentiende-
eeuwse liberale bestuurder 'met
grote verdiensten voor de provinciale
waterstaat', diende als directiejacht
van de provincie Zuid-Holland.
De jeugd van Van Latum is verwe
ven met het schip. In een van de
laden in het ruim legde zijn moeder
hem als baby te slapen op een zon
dags familie-uitje. En als jochie van 11
jaar voer hij soms mee op het presti
gieuze scheepje, dat prominenten als
koningin Juliana en prins Bernhard
meenam om bijvoorbeeld te kijken
hoe de Zeeuwse Deltawerken vor
derden.
Gouden kans
Nu is Van Latum, gepensioneerd
timmerman en gepassioneerd water
recreant, schipper van zijn eigen her
inneringen. Want hij kreeg én greep
de gouden kans het schip te kopen
dat zo nauw is verbonden met zijn
familie.
Zijn vrouw Marja durfde het aan.
„Ze zei 'ik vind het gaaf en dat was
het." Ook hond Dinkie blafte goed
keurend. Gedrieën genieten ze nu
elke zomer van de Nederlandse bin
nenwateren in hun varend museum
stuk. Soms alleen maar meestal -
zoals nu - in colonne met hun vrien
den van de Vereniging van Booteige
naren Oude Glorie.
De vloot van vooroorlogse notaris
bootjes, bakdek- en kofferdekkrui-
sers en Maaskruisers vaart dit week
end op de wateren rond Gouda,
Woerden en Uithoorn. Vanaf de oe
vers en het water van de Rotte trekt
de karavaan van met liefde onder
houden scheepjes de aandacht van
fietsers, roeiers, wandelaars en bewo
ners van woonboten.
Het is ook een bijzonder schouw
spel. Sluit je ogen en je ziet de prins
gemaal achterop het dek staan, non
chalant de as van zijn sigaret tikkend.
Jarenlang had Van Latum een an
der, kleiner bootje. „Daar waren we
heel gek mee. Maar toen we deze te
genkwamen, zei ik tegen de eigenaar:
'denk aan me als je hem wegdoet'.
Drie maanden later belde hij. Geen
makkelijke beslissing, grote aankoop.
Maar vrienden zeiden: zo'n kans
krijg je nooit meer. Op een zondag
morgen hebben we de knoop doorge
hakt. De verkoper die altijd erg zui
nig op zijn bezit was geweest, was
dolblij dat het schip een verhaal had
waarin wij pasten." En de Van La-
tums passen op hun beurt prima bij
de liefhebbers van Oude Glorie, dus
het plaatje klopt helemaal.
Ambachtsschool
Het blijft bijzonder: een timmerman
die het schip koopt waarop zijn opa
en vader nog hebben gewerkt. „Dat je
dat zo treft, dat het kan, zegt iets over
het leven. Ik ben de jongste van ons
gezin en gewoon naar de ambachts
school gegaan. Het idee dat ik mijn
vader kon opvolgen, bestond niet. Ik
wilde timmerman worden. Als mijn
grootvader dit had geweten.... Ik kijk
vaak naar boven, vooral als ik alleen
ben. En dan denk ik: 'kijk, hier sta ik,
op dezelfde plek waar mijn vader en
opa hebben gestaan'. Ja, dan schiet ik
even vol."
ket genoemd. Onder welke
naam dan ook: het blijft een
onding dat na het water ge
ven nog uren incontinent
blijft en waaraan je ook nog
eens je hoofd openhaalt.
Na een periode waarin ver
ticaal tuinieren vooral een
zaak van pioniers was, be
gint deze tuinvorm gemeen
goed te worden. Plantenbak
ken voor aan de muur zijn in
elk tuincentrum te krijgen
en zelfs IKEA voegde de ver
ticale tuin toe aan zijn ver-
dienmodel; het Askholmen
klimplantenrek kan zomaar
de Billy-boekenkast van
deze eeuw worden.
In zijn eenvoudigste vorm is
de verticale tuin een plan-
We hangen geen
bak aan de muur,
maar een module
die we irrigeren
tenbak of bloempot aan de
muur. Vroeger hing je je lin
kerklomp aan de muur als de
rechter was versleten, maar
sinds klompen alleen als
souvenir worden verkocht is
deze vorm van verticaal tui
nieren uitgestorven.
Wat je ook aan de muur
hangt: het droogt uit. Bin
nen de kortste keren hangt
je peterselie zieltogend aan
de muur.
Nadat de robotmaaier ons
van dat vervelende gras-
maaien afhielp, en de tuin-
lamp-met-zonnepaneel
onze tuin 's nachts gratis in
een sprookjesachtig schijn
sel doet baden, is een seri
euze verticale tuin voorzien
van een watergeefsysteem.
Bij een nieuwe vorm van
tuinieren hoort nieuw taal
gebruik. We hangen geen
bak aan de muur, maar een
module, en die vullen we
niet met potgrond, maar met
een substraat. Dat substraat
kan potgrond zijn, maar dat
hoeft niet, want planten zijn
net zo gelukkig in steenwol -
zolang je maar voldoende
water en mest geeft. Trou
wens, we geven geen water.
We irrigeren.
Zo'n module is een serie van
zakjes of vakjes die je be
plant. Je kunt hem ook kant
en klaar kopen, met planten
en al. Desgewenst kun je
derden betalen om je irriga
tiesysteem op afstand te be
dienen, bijvoorbeeld via een
internetverbinding. Maar bij
moderne vormen van tui
nieren horen moderne geva
ren: je irrigatiesysteem kan
worden gehackt.
Deze zomer beleven
we de doorbraak van
de verticale tuin.
Hoe kleiner onze tuin, des te
meer maken we gebruik van
de verticale ruimte. Neem
de meest extreme situatie:
geen tuin. Wie alleen over
een balkon beschikt, of een
binnenplaatsje, heeft wel
muren. En die worden
steeds groener.
Tuinieren op hoogte is niet
nieuw. We hangen al jaren
bakken met hanggera-
niums aan ons balkon.
Aan het eind van de
vorige eeuw kwam
daar het hang
mandje bij - door
anglofielen nog
steeds hanging bas-
vrijdag 12 augustus 2016
Marja
en Peter
van
Latum en
hondje
Dinkie
genieten
volop van
hun
koffer-
dek-
salon-
kruiser.
FOTODESIRÉE
SCHIPPERS
Varend museumstuk
Bob van Huët
En hier brengen moderne
technieken uitkomst.
Reageren?
r.vandekaa@persgroep.nl
Tuinexpert Romke
van de Kaa buigt
zich elke week over
zomerse artikelen
die de tuincentra
uitvliegen.
Vandaag: alles voor
de verticale tuin.
