Daar fietst Zorro
anas de zee
4
Dafne oefent startjes met Churandy: Superleuk!
From Rio with love
WESSEL PENNING
RIKSPEKENBRINK
Zorro is in Rio. Duizenden hebben hem al
over de klippen en boulevards langs de
woeste oceaan zien zoeven. Nee, niet de
echte Zorro natuurlijk, maar een eigentijdse versie
van mijn jeugdheld. Deze Zorro heeft zijn paard
ingeruild voor een fiets, zijn hoed voor een helm
en zijn masker voor een zonnebril.
De Zorro van nu is mijn collega Thijs Zonneveld,
journalist en wielrenner. Zondagmorgen landde
hij en nam direct bezit van mijn appartement. Uit
een grote zwarte tas kwam, in delen, een racefiets
tevoorschijn. Die moest snel in elkaar worden ge
zet. Na veel gevloek lukte het, onder meer nadat de
hak van de pump van de eigenlijke bewoonster
buiten haar medeweten als hamer was gebruikt.
Direct vloog Zorro
weg. Een kilometer of
30 verderop was de fi
nish van de wegwed
strijd voor vrouwen. Er
was, zei hij, goud op
komst. Om wat tijd te
winnen nam hij de
olympische baan, want
de bussen die daar rij
den hielden hem uit de
wind. Ruim op tijd
haalde hij de finish,
waarna hij zich in zijn
strakke wielerpakkie op
het asfalt zette, een laptop uit zijn rugzak tilde en
een stuk voor deze krant begon te tikken.
Dat Nederland een paar uurtjes later goud won,
was natuurlijk geen toeval.
Soms zit het tegen, dus op het moment dat Anne-
miek van Vleuten zo gruwelijk viel zondag, zat ik
in de perszaal van het olympisch park tussen de
Amerikanen.
Andere journalisten schrokken zich rot, een en
keling gilde van de schrik, maar deze Amerikanen
hadden andere emoties. Die zagen goud voor de
Amerikaanse Mara Abbott gloren. Ze balden de
vuisten.
Er werd met verwondering naar hen gekeken.
Maar we zwegen, geschokt en teleurgesteld door
de ellende van Annemiek van Vleuten en we staar
den wezenloos in onze laptops.
Tien minuten later tikte mijn Deense buurman
me op mijn schouder. „Kijk nou!"
We zagen een wonder. Abbott viel stil. Anna van
der Breggen kwam steeds dichterbij. De Amerika
nen kreunden. „No, no, come on, Mara, come on!"
Abbott werd vierde.
Mijn Deense collega gaf me een vette knipoog.
Een enkeling
gilde van
schrik, maar
de Amerikanen
balden hun
vuisten
RIK
SPEKENBRINK
Dafne onderuit gezakt in een
oranje strandstoel. Dafne in de
starthouding op een plastic rots
blok, voor een luchtfoto van Rio
de Janeiro. Dafne lachend. Dafne
met strakke blik. „Is dit goed zo, of
moet ik een stukje naar je toe
draaien?"
Geen vraag of verzoek is te veel
voor Dafne Schippers, op haar eer
ste persuurtje in het olympisch
dorp. Ze neemt uitgebreid de tijd
en lijkt er wel lol in te hebben, al
die draaiende camera's, klikkende
fotografen en driftig schrijvende
pennen om haar heen.
Met een opgewekt 'Goeiemor-
gen allemaal' komt Hollands Hoop
in Rio de Janeiro de piepkleine
perskamer binnen. Verzorgd als
altijd, haar lange benen zonge
bruind, de oorbellen in, keurig op
gemaakt en de haren nog ruikend
naar shampoo. Om haar hals een
ketting met twee oranje klompjes.
„Wat een gezellige kringetje
weer", zegt ze. Dit soort vragen-
kwartiertjes zijn onderhand ge-
VOORBEREIDING
sneden koek voor de 24-jarige at
lete: tientallen keren zat ze afgelo
pen jaar aan zo'n tafel. „Op een ge
geven moment lijkt het me voor
jullie ook moeilijk om nog met
originele vragen te komen", denkt
ze mee met de journalisten.
Afgewezen
Om die reden heeft Schippers de
vele buitenlandse interviewver-
zoeken afgewezen. „Die hebben
hun kans gehad bij de Diamond
League-wedstrijden. En die vra
gen waren niet heel spannend. Het
is voor mij ook fijner om mijn
praatje in het Nederlands te doen."
De vragen gaan van zeer tech
nisch naar human interest. Dwars
door elkaar. Schippers fietst er ge
routineerd doorheen.
Haar meest gebruikte woord
deze ochtend is 'prikkels'. Ze is pas
een paar dagen in Rio en weet nog
van vier jaar geleden in Londen: de
eerste dagen in de olympische
dinsdag 9 augustus 2016
GO
Vanuit Rio de Janeiro berichten Rik Speken-
brink en Wessel Penning dagelijks over wat zij
zien, voelen en ruiken op en rond de 28ste zo
merspelen. Vandaag Wessel Penning over een
fietsende Zorro en onsportieve Amerikanen.
@rikspekenbrink
Rio de Janeiro
Het laatste trainingskamp
van Dafne Schippers was
in Portugal en verliep zeer
naar wens.
Ze deed er onder andere
starttrainingen met 'de jon
gens': Churandy Martina
en de rest. „Dat was echt
superleuk. Starten tegen
anderen is sowieso beter
dan in je eentje. En met wie
kan je het dan beter doen
dan met mannen? Juist
omdat ik op dat eerste
stuk nog winst kan boeken.
De eerste 10 meter kan ik
bijblijven en dan wil ik na
tuurlijk zo dicht mogelijk bij
ze blijven en ga ik de strijd
aan. Het is wel intensief: je
moet het niet elke dag
doen."
Speciaal voor de Olympi
sche Spelen heeft ze van
Nike nieuwe spikes gekre
gen. Of nieuw - ze zijn het
zelfde, maar de kleuren zijn
anders. „Van fel geel gaat
het over in roze en de on
derkant is paars met glit
ters. Dus dat past mooi bij
het oranje", lacht ze. „Ik
ben een soort regenboog,
maar knal er wel uit
straks."
A Dafne
Schippers
heeft wel lol in
de wensen en
vragen van de
Nederlandse
media.
FOTO'S PIM RAS, ANP
