'Wat was dit een bizarre dag'
Mannenploeg faalt in
een 'gekke wedstrijd'
3
positie, maar Van der Breggen blijft ijzig koel in bloedstollende finale
Gelééfd wordt ze, Anna van der
Breggen, na haar gouden race die
even eerder is geëindigd op de Co-
pacabana. Iedereen wil iets van
haar, officials leiden haar weg zo
als dat gaat met olympische kam
pioenen. Ondertussen vechten
turbulente emoties in haar lijf en
hart om voorrang. „Ik ben blij met
het goud, maar bezorgd om wat er
met Annemiek (van Vleuten, red.)
is gebeurd. Gelukkig hoor ik net
dat ze bij bewustzijn is en kan pra
ten", is het eerste dat ze kan uit
brengen. En weg is ze.
In haar spoor Hans Nieuwenburg,
perschef van NOC*NSF, zwaaiend
met zijn telefoon naar de eerste
Nederlandse olympische kampi
oen van Rio de Janeiro. Premier
Mark Rutte aan de lijn. „Een ogen
blik, ik zal Anna even geven."
Nadat iets later het Wilhelmus
heeft geklonken over 's werelds
beroemdste strand en ze haar gou
den plak omgehangen heeft gekre
gen, kan Van der Breggen het alle
maal nog steeds maar amper be
vatten. „Het is eigenlijk idioot dat
ik hier nu rondsjouw met die gou
den plak om mijn nek", zegt ze
terwijl ze de medaille omhoog
houdt. „Mooi is-ie wel, hè?"
Er breekt voorzichtig een lach
door op haar gezicht. Maar is ze
echt heel blij of niet? Ze weet het
niet goed. Dan begint ze maar ge
woon te vertellen. „Wat was dit
een bizarre dag! Ik zag Annemiek
toen wij met ons groepje voorbij
reden. Ik dacht eigenlijk dat ze
dood was. Het zag er zo raar en eng
uit. Het schokte me."
Even twijfelde ze. Stoppen? „Het
schoot wel door mijn hoofd", zegt
de olympische kampioene. „Maar
stoppen doe je eigenlijk nooit.
Daar heb je niks aan, dan win je
zeker niet. Het was wel lastig om
door te fietsen. Als je je ploegge
noot daar zo ziet liggen, dan doet
de wedstrijd er even helemaal niet
meer toe. Het duurde een tijdje eer
ik weer op stoom was.
„Op een gegeven moment reed
bondscoach Johan Lammerts
voorbij. Hij riep naar me: kom op,
rijden! We doen het voor Anne
miek! Toen heb ik een knop omge
zet. In de slotfase van de koers
moest ik een beetje gokken, want
normaal gesproken win ik niet in
het groepje waarmee we naar de
streep reden. Op een gegeven mo
ment zag ik een bordje met 150
meter en toen ben ik maar volle
bak gegaan."
Afgezet tegen de veelbelo
vende woorden vooraf, waren
de reacties van de Nederlandse
mannen zaterdag na de weg
wedstrijd zouteloos. Niemand
kon verklaren waarom niet één
renner van Oranje een hoofdrol
speelde. Bauke Mollema werd ze
ventiende na vooral op zichzelf
aangewezen te zijn geweest.
Wout Poels moest lossen, zo ook
Steven Kruijswijk. En Tom Du-
moulin was vanwege zijn pols
blessure al na een paar kilometer
afgestapt, om zijn kansen woens
dag in de tijdrit te vergroten.
„Bauke deed er alles aan. Al had
hij er bij moeten zitten toen die
kopgroepen ontstonden. Net als
Wout, hij loste te vroeg. Maar ik
kan dit niet verklaren, het kwam
als een verrassing", aldus bonds
coach Johan Lammerts. Mollema:
„Dit was een gekke wedstrijd, we
reden al snel volle bak om een
kopgroep terug te halen. Dan
moet je nóg rso kilometer."
Ook voor de Belgische winnaar
Greg Van Avermaet (31) was het
onwezenlijk, maar om een andere
reden: „Nu al hét hoogtepunt van
mijn carrière. Hier gaat niets meer
boven komen, dit is voor eeuwig."
maandag 8 augustus 2016
goud voor Oranje
Emotioneel onderonsje na de finish: Anna van der Breggen (links), de nieuwe olympische kampioene, met Marianne Vos, haar voorgangster, foto pim ras
De emoties vochten gisteren om
voorrang na de gouden race van
Anna van der Breggen. „Ik ben
blij met het goud, maar tegelij
kertijd bezorgd om wat er met
Annemiek is gebeurd."
Joost de Jong
Rio de Janeiro
Anna van der Breggen met
haar gouden plak. foto pim ras
Rik Spekenbrink
Rio de Janeiro
A Stuk na de race: Mollema (I), Poels (m) en Kruijswijk (r).
FOTO'S PIM RAS
