0
Regen
Het bijhouden van een
grote tuin vergt discipline
ZEELAND 15
MARGOT
eindscore
BEOORDELING
Alles wat uit de keuken van chefkok Ray
mond komt, eerbiedigt het product. Wortel
crème smaakt intens naar wortel. Het is geen
flauw aftreksel met veel room en zout. Sommi
ge gasten kunnen dat ervaren als vlak, wij zijn
gewend weinig zout te gebruiken en zijn daar
om fans. De wortelcrème omlijst een perfect
gegaarde dorade, met blokjes tomaat, een
crumble met -denken we- oregano, en een fij
ne saus met flink wat zure room. De crumble
heeft te veel vuurkracht voor de tere vissmaak.
Le Beau last een pauze in met een spoom van
groene appel en cava. Er drijft naar anijs sma
kende China cress in het glas. „Antibiotica", re
censeert mijn tafeldame. Ik vind het wel ok,
maar we drinken ons glas niet helemaal leeg.
Ze veert op als het hoofdgerecht verschijnt.
Kalfsvlees met witlof, ertwenpuree, aardappel
puree, linzen en beetgare knolselder. Het vlees
is van binnen mooi roze en supermals. De
groente en aardappel zijn puur en intens. Een
verleidelijke combinatie.
Het romige dessert met framboos en mascarpo
ne is de zomer op je lepel. Allemansvriend. De
clafoutis (een klassiek Frans gebakken dessert)
met mango, passievrucht en yoghurtquenelle
steelt onze harten. Deeg goed gebakken, frui
tig en fris. Smulmomentje.
Behoorlijk goed, We proefden een fruitige, ex
pressieve chardonnay uit Limoux bij de bisque
en een stenige, kruidige (wat anijs, prettige bit
ters) Gavi uit Piemonte bij de dorade. De
Spaanse Tierre de Castilla bij het hoofdgerecht
vonden we (brrr) eikensap. Barbera dan?
Het eerste. Relaxte, vriendelijke mensen met
kennis van zaken. Gastvrij tot het eind toe,
want we zijn de laatsten. Omdat we de finish
van de culinaire marathon hebben gehaald,
ontvangen we de originele Restaurant Le Beau
Medaille. Een koddig moment, maar toch om
gehangen. Zo onsportief zijn we niet.
Voorgerecht
Hoofdgerecht
Nagerecht
Bediening
Ambiance
Prijs/kwaliteit
Margot Verhaagen schrijft
op deze plaats elke week
over eten en drinken
in Zeeland
Het is alweer een aantal jaren geleden
dat we met de Mannen, toen nog Man
netjes, door Zeeland gingen fietsen.
Eerst naar de kust, dan naar Hulst, vervolgens
met het pontje naar Kruiningen en via Goes
naar de kop van Schouwen. De accommoda
ties waren geregeld, de fietskar zal vol met
spullen, dus we waren er helemaal klaar voor.
Met het voetveer over was al een belevenis
voor de Mannetjes en we voelden ons al echt
op vakantie terwijl we achter ons nog steeds
Vlissingen konden ontwaren. We genoten
van de kust en fietsten na drie dagen weer ver
der. Totdat we in een stortbui terechtkwa
men. En dan ben je kwestbaar met kleine kin
deren, al probeerden ze nog zo stoer te doen.
Na 15 kilometer fietsen waren we doorweekt
en belandden we in de muziektent van IJzen-
dijke. Inmiddels met alle droge kleding die we
bij ons hadden over elkaar aangetrokken. Het
bleef regenen. Van internet op de telefoon had
nog nooit iemand gehoord maar in de PZC la
zen we dat de weersvoorspelling niet veel
goeds beloofde. Alles was die maandagoch
tend dicht en daar zaten we. Toch mijn vader
gebeld, die ons na een uurtje ophaalde met
een thermoskan warme tomatensoep in de de
auto, met een karretje erachter. Lang gold de
ze actie als de mooiste vakantieherinnering
van onze jongste Man. Na een paar dagen
thuis geschuild te hebben, scheen de zon en
gingen we weer op pad richting Schouwen via
Goes. Soep is altijd goed. Rooster 500 gram to
maten, wat knoflook, een rode peper en 2 ge
sneden uien in olijfolie ongeveer 45 minuten
in een oven van 200C. Voeg dit bij 1,5 liter
groentebouillon en pureer even met de staaf
mixer. Ook voor als het niet regent.
Het voetveer was al een belevenis voor de
Mannetjes en we voelden ons al echt op
vakantie ook al lag Vlissingen vlak achter ons
ZONNEMAIRE Ze zijn alle
maal strak geregeld, de rond
leidingen bij Dineke Klompe
in Zonnemaire. Maar als je
hoort hoe ze hier gekomen is,
hoeveel werk ze heeft verzet
en nog steeds verzet en wat
ze allemaal nog van plan is,
begrijp je het helemaal. Dine
ke is een harde werker die
enorm geniet van wat ze
doet.
De rondleiding begint met
zelfgemaakte thee en cake
met eetbare bloemen. Wel
even je mobiel achterlaten
voordat je rond gaat lopen
want je moet hier kijken,
proeven en ruiken met je zin
tuigen.
In 2000 begon ze met een
kaal stuk land van één hecta
re. Eerst plantte ze een flink
bosplantsoen langs de ran
den. Zo houdt ze niet alleen
de wind maar ook bestrij
dingsmiddelen tegen die de
buren spuiten.
Stop gewoon een
tomatenplantje
in de grond en
zet daar een
doorzichtige
paraplu als kas
overheen
„Ieder jaar maak ik een
nieuw teeltplan. Dat is een
heel gepuzzel maar de grond
raakt uitgeput als je telkens
hetzelfde gewas erop ver
bouwt", vertelt ze gedreven.
„Het is heel moeilijk om je be
drijf netjes te houden. Nu lig
gen de paden tussen de perce
len met de bladgewassen, de
wortelgewassen, de kruiden
en het fruit er strak aange
harkt bij. Dat is een kwestie
van discipline. Alles hier is zo
veel mogelijk duurzaam en
met een groot hart voor de na
tuur."
Dat maakt dat de belangstel
ling voor haar producten
groot is, en niet alleen bij
chefkoks.
„Goijbessen en quinoa; hou
daar toch eens mee op, be
toogt ze. Stop gewoon een to
matenplantje in de grond en
zet daar een doorzichtige pa
raplu als kas overheen. Zo
kweek je je eigen lekkers."
zaterdag 6 augustus 2016
FOTO'S JOHAN VAN DER HEIJDEN
goed
Al vol? De hoofdgerechten komen nog.
Toetjes ook te pruimen?
Hoe was het wijnarrangement?
Goede bediening of Fawlty Towers?
(Prijs/kwaliteit telt dubbel)
