'De kinderen willen
eik jaar hierheen'
'In februari begint het bij ons al te kriebelen'
3
Man maakt misstap na selfie op uitzichtpunt
O
Oom Gerrit
Zuid-Frankrijk
Sombrero
FAMILIE VAN SETTEN
vrijdag 5 augustus 2016
GO
zo rank gebouwd. Boven
dien zweven we niet vrij in
de lucht.
Werktuigbouwkundige
Andrew Dickerson filmde
mug-druppelbotsingen in
een speciaal gebouwde op
stelling waarin druppels op
vliegende muggen vielen.
Waarom?
Muggen brengen ziektes
over. Zika, malaria, dengue.
Hoe beter je je vijand kent,
des te beter kun je je voor
bereiden op de strijd.
De mug blijft droog.
FOTO ANDREW DICKERSON
Ook werktuigbouwkundi
gen willen weten hoe een
mug dit flikt. Met deze ken
nis kun je vliegende robot-
jes druppelbestendig bou
wen. Hoe de mug het flikt?
Kleine druppels met lage
snelheid stuiteren gewoon
van de muggenrug af. Een
dikke druppel in full impact
brengt hem uit balans. Maar
slechts voor even. De vleu
gels hebben microscopisch
kleine waterafstotende
haartjes. De mug blijft
droog en vliegt gewoon
verder.
Slaap lekker!
Gerda
Als je naar Italië gaat,
kom je op sommige
routes langs prachtige
natuur. Een Nederlands
stel, dat op weg was
naar Zuid-ltaiië,
besloot daarom een
stop te hou
den en daar
een selfie
van hen
samen te
maken met
het mooie uitzicht op
de achtergrond. Na de
foto verstapte de man
zich en viel een flink
aantal meters naar
beneden en kwam hard
terecht.
De man was nog wel
aanspreekbaar
en riep om
hulp. In
het zie
kenhuis
bleek de man een her
senschudding te heb
ben. „Wij hebben de
ziekenhuisopname be
geleid en vervoer naar
huis voor het stel gere
geld. Ook hun auto met
bagage is inmiddels
weer in Nederland",
aldus Markus van Tol,
woordvoerder van de
ANWB. „Gelukkig liep
het met een sisser af."
Af en toe waren Jan (63)
en Nel (62) Schoenmaker
de weg kwijt. Dan stonden
ze in Spanje of Tunesië.
Maar niets gaat boven
Castricum aan Zee. Al 33
jaar brengt het echtpaar
elke zomer de caravan
naar camping Bakkum, op
15 minuten van huis.
Het leven is hier al 33 jaar
hetzelfde. Elke dag om
8.00 uur wordt Jan
wakker, uit zichzelf.
Hij trekt zijn
mouwloze hemd
aan, doet de
afwas en leegt de
po. Daarna stapt
hij de campingwinkel
binnen, altijd als eerste
klant. En altijd vraagt hij om
hetzelfde: een krantje en
Duitse bolletjes. Wit.
Jan: „Als ik terugkom, is Nel
wakker." Nel is zijn grote
liefde, die hij ontmoette
toen hij met een vriend
werd geweigerd bij een jon
gerencentrum. De vriend
wist nog wel twee 'meis-
sies' die naar de bios wil
den. En wie van de
twee ging al van
kleins af aan naar
camping Bak
kum? Juist.
Sinds Jan en Nel
met prepensioen
zijn, kamperen ze
hier van april tot sep
tember. Het duo rijdt elke
week naar huis voor de
plantjes. Toen kat Ar
nold Schwarzeneg
ger nog leefde,
gingen ze vaker
huiswaarts. Het
dier ligt nu begra
ven achter de ca
ravan.
De twee fietsen, lezen,
pellen pinda's voor de eek
hoorns en gaan op vrijdag
naar de markt. De halve
campinginventaris is bij el
kaar gebingood: de dek
bedden, het bestek, de bor
den en de wasmolen - Nel
is de koningin van de bingo.
En Jan de koning van het
darten. Althans, dat vindt hij
zelf, zegt Nel grinnikend.
Haar man organiseert
toernooien voor de
deur, waar hij een
dartbord aan een
boom spijkerde.
Nel: „Drie keer
per jaar gooit hij
120. Dan weet de
hele camping dat."
Jan en Nel mogen een be
grip zijn op de camping, ze
zullen oom Gerrit niet snel
overtreffen. De oom van
Nel, beter bekend als
de 'kabouterman',
stond zeventig
jaar op deze cam
ping. Elk jaar
stalde hij zijn tuin
kabouters rond
zijn caravan. „Toen
hij een paar jaar geleden
overleed, werd hij opge
baard in zijn caravan. Ze
moesten grotere stoppen
aanleggen om de koelpla-
ten koud te houden", be
schrijft Jan. „Voor hij naar
het crematorium ging, lie
pen we nog een rondje met
de kist over de camping."
De kampeerplek werd ruim
honderd jaar geleden aan
gelegd voor Nederlanders
die geen vakantie naar het
buitenland konden betalen.
Nu zitten er ook yuppen
met bakfietsen, vertelt Jan,
die zijn benen uitstrekt van
uit zijn luie stoel. Hij is zo
veel buiten dat zijn voeten
nooit helemaal schoon wor
den. „Het zijn goede men
sen, maar ze doen het an
ders. Ze zetten hun
caravan neer en
komen hier maar
een paar week
enden per jaar."
Nel: „Bij ons be
gint het in februari
te kriebelen: we
mogen bijna weer." Jan:
„Als we thuis zijn, zitten we
maar binnen. Hier leven we
buiten. Zelfs de Tour de
France bekijken we in de
open lucht; dan slepen we
de tv uit de caravan."
Twee cavia's, twee hon
den en een furby: de
hele ark van Noach gaat
mee met de familie Van
Setten naar camping De
Heidense Bossen. Al vijf
jaar stallen zij hun cara
van op deze kindvrien
delijke Limburgse bos-
camping.
„Heerlijk rustig hier", ju
belt vader Dennis. Hij
heeft de woorden nog
niet uitgesproken of rott
weiler Jamie tilt zijn
pootje op en doet een
plasje voor de tent. Zoon
Tim (8) knoeit
koffie op
tafel en de
pluchen
furby gilt
dat hij
honger
heeft:
'nomnomnom'.
Dennis doet een tweede
poging om uit te leggen
waarom hij voor geen
goud naar een andere
camping wil. „De cam
pingplaatsen zijn ruim.
Het is hier mooi, zo
midden in het bos. De
kinderen vragen elk
jaar of we terug
gaan."
De supermarktmanager
heeft bovendien geen
trek om veertien uur met
kinderen, beestenboel en
furby in de auto naar
Zuid-Frankrijk te zitten.
„Ik hoef niet per se naar
het buitenland.
Nederland is
ook mooi."
Steevast
staat de
familie op
hoek-
plaats num
mer 910, vlak
bij de campingwinkel en
het zwembad. Tim slaapt
in de zijtent en Luuk (12)
in zijn eigen koepeltentje.
Als het even kan, boeken
ze dezelfde periode als
Nels ouders - die drie
plekken verderop staan -
en hun vakantieburen.
Dorien: „Met de buur
vrouw doe ik af en toe
een drankje in de disco
en de mannen vinden het
leuk om te darten."
Op de eerste vakantie
dag zorgt een cateraar
standaard voor een uit
gebreide barbecue.
Camping de Heidense
Bossen heeft elke dag
een jeugdprogramma; de
droom van veel ouders.
Terwijl Dennis en Dorien
met een boek onder de
luifel zitten, doen hun
zonen mee aan het
Vriendjes Vind Feest, de
minidisco, sombrero-
werpen en de spook-
tocht. Sinds kort zit
ten ook tientallen
Pokémons op het
terrein verstopt,
maar daar hoefde het
recreatieteam niets
voor te doen.
De wonderlijkste verschij
ning op de familiecam
ping blijft toch wel 'het
bosmannetje' dat in een
treintje over het terrein
crost. Het is een
gifgroen fi
guur met
een
enorme
voeten en
een eikel-
dop op zijn
hoofd. Tim,
fluisterend: „Er
schijnt ook een bos-
vrouwtje te zijn. Het tak-
kewijf."
Een paar jaar geleden
gruwde Dennis nog van
kamperen. „Ik moest er
niet aan denken om met
een toiletrol over de
camping te lopen."
Dorien moest hem
overtuigen. En hoe,
vertelt ze met glin
sterende ogen van
pret. „We gingen met een
vouwwagen op pad. We
hadden twee weken
slecht weer en moesten
geulen graven rondom de
tent. Nooit meer, zei hij."
Uiteindelijk zwichtte hij
voor de blauwe ogen van
Dorien en iets meer luxe:
een caravan. „We hebben
alweer geboekt voor vol
gend jaar. Waar? Op
deze plek natuurlijk."
-H Zoons Tim (I.)
en Luuk hoeven
zich nooit te
Vervelen.
t
^jpTQ KOE^VERHEI JDEN
s£KhCE£
