Dansen met de
hockeymeisjes
La Cruz treft oude bekende in olympische ring
24
Voor Anna van der Breggen, favoriete voor
olympisch goud in de wegwedstrijd (zondag) én op de
tijdrit (donderdag) gaat de kalender niet verder dan Rio.
OLYMPISCHE SPELEN RIO 2016
From Rio with love
WESSEL PENNING
RIK SPEKENBRINK
Het is hier winter. Goed, in Rio is het dan nog
altijd wel een graadje of 20, maar verder krij
gen we soms het hele pakket: een wolkendek,
wind, regen, Holland in februari zeg maar. Best wel
weer om neerslachtig van te worden.
Op zo'n dag werd deze week voor de Nederlandse
sporters een welkomstceremonie gehouden in het
olympisch dorp. Meestal zijn dat plichtmatige verto-
ninkjes, dus ik slofte er die namiddag ongeïnteres
seerd heen. Maar toen brak de zon door, opeens wer
den we getrakteerd op een Indian Summer, zo'n
warm onverwacht cadeautje. Over het plein voor het
dorp hing zo een oranje gloed en dat was wel gepast,
want een stuk of vijftig
Nederlandse sporters wa
ren ook juist komen aan
lopen.
Daar
stonden
onze sporters,
een grote
groep vrolijke
mannen en
vrouwen,
in de kracht
van hun
leven. Wat
een lijven!
Daar stonden onze
sporters, een grote
groep vrolijke mannen
en vrouwen, in de
kracht van hun leven.
Wat een lijven!
Er kwam muziek. Bra
zilianen gooiden er een
samba uit, Kaapverdia-
nen hielden zich ook
niet langer in. En toen
de lenige boys gingen
dansen met ons mooiste
exportproduct - de hock
eymeisjes - kreeg ik op
eens heel veel zin in de
ze Spelen.
Maurizio
Vandaag is het een be
langrijke dag voor mijn
vriend Maurizio, bobo
van de Italiaanse boogschutterséquipe, die vandaag
al, voor de officiële start van de Spelen, in actie
komt. Maurizio zat naast me in het vliegtuig en
maakte - voordat we tot een leuk gesprek over
pijl-en-boog-schieten kwamen - een vrij agressieve
indruk. Zijn tv-schermpje deed het niet en daar was
hij overstuur van geraakt.
Toen de steward geen techneut bleek en het tv'tje
op zwart bleef staan, riep Maurizio dat het crazy was.
En daarop begon hij op de stoel rondom het scherm
pje te slaan. Had Maurizio op dat moment zijn
pijl-en-boog in handen gehad, dan had hij zeker ge
richt op de billen van de net zo boze steward die
hem de rug toekeerde.
Zeg Maurizio, als de Nederlandse boogschutters
morgen voor jouw neus een medaille wegkapen, kun
je dan wel je driften de baas?
ver de rand van het
tijdschriftenrekje han
gen twee handschoen
tjes. Wit zijn ze, met
een regenboog erop.
Ze zijn gebreid door
haar tante. Speciaal
voor de wereldkampioenschappen in
Richmond van vorig jaar september. Maar
Anna van der Breggen heeft de hand
schoentjes nog nooit aangehad. „Dat doe
ik pas als ik wereldkampioene ben. Ik
moet ze eerst verdienen."
De Zwolse werd het bijna, wereldkam
pioene, vorig jaar in Richmond. Maar in
de wegwedstrijd kwam ze één trap tekort
en in de tijdrit strandde ze op twee secon
den van de winnares. Twee keer tweede.
Zo dichtbij, maar tegelijkertijd zo ver
weg. „Tweede, dat is niks", zegt ze. „Daar
baal je alleen maar van. Zeker als je zo
dicht bij goud bent. Ik heb mezelf zo vaak
afgevraagd of ik niet ergens harder kon.
Die ene bocht. Dat ene klimmetje. Ik
denk er nog bijna iedere dag aan."
Het zit er diep in, de wil om te win
nen. Van der Breggen begon op haar 7de
met fietsen, maar ook als klein meisje
moest en zou ze iedere wedstrijd op het
podium staan. „Als dat niet lukte, was ik
de rest van de dag chagrijnig. Zat ik ach
terin de auto te mokken. En ik werd boos
als mijn vader iets zei over de wedstrijd.
Mijn vader vond dat wel grappig, denk ik,
achteraf. Hij heeft het niet, die drang om
te winnen. Mijn moeder ook niet. Alleen
mijn broer heeft hetzelfde. Mijn zusje wil
de nooit spelletjes met ons spelen. Ze
vond ons te fanatiek."
Apenrots
Maar profwielrenster worden? Neuh. „Die
droom heb ik nooit gehad. Thuis keken
we niet vaak naar wielrennen, en het ging
er aan tafel ook nooit over. Tot mijn 15de
wist ik niet eens dat het kon, profwielren
ster worden. Ik reed in het weekeinde
wedstrijdjes, en dat was dat. Pas toen ik
werd geselecteerd voor de nationale selec
tie en erachter kwam dat ik goed kon
klimmen begon ik te beseffen dat ik van
wielrennen mijn beroep kon maken."
De route naar de top van de apenrots
PASPOORT
RIO DE JANEIRO Bokser Enrico
La Cruz treft zondag in de eerste
ronde van het olympisch toernooi
een oude bekende. De 22-jarige
lichtgewicht uit Huissen neemt
het in de ochtendsessie op tegen
Lai Chu-en uit Taiwan. Beide ama
teurs kwamen elkaar eind juni in
de halve finales van het olympisch
kwalificatietoernooi in Bakoe even
eens tegen. La Cruz won destijds af
getekend met 3-0 en schreef later
ook het toernooi op zijn naam.
La Cruz weet bij winst ook al wie
hij in de tweede ronde moet ver
slaan. Otgondalai Dorjnyambuu uit
Mongolië kreeg vrijaf voor de eer
ste ronde. Hij is tweevoudig kam
pioen van Azië en staat zesde op de
wereldranglijst.
Peter Müllenberg (-81 kg) komt
zondag in de avondsessie uit tegen
de Iraniër Ehsan Rouzbahani, de
nummer zeven van de wereldrang
lijst. Müllenberg staat vijfde op de
mondiale ladder.
Nouchka Fontijn, de derde Neder
landse deelnemer aan het bokstoer-
nooi, heeft een vrije toegang tot de
kwartfinales gekregen. De Euro
pees kampioene komt daardoor pas
in de tweede olympische week in
actie.
verliep met een omweg. „Bij de junioren
was ik gewend om altijd en overal voor
aan te rijden. Maar bij de elitevrouwen
was ik nergens. Ik schrok ervan hoe hard
het ging, hoe je moest dringen en duwen
om de klimmetjes van voren te beginnen.
Ik weet nog dat ik na de Grote Prijs Knete-
mann volkomen uitgeput bij de doping
controle zat en dacht: dit is niks voor mij.
Als ik niet kan winnen, is voor mij de lol
er wel een beetje af. Vergelijk het met au
to's. Als je in een Mercedes rijdt en je
krijgt daarna een oud Peugeotje onder je
kont, dan ben je daar ook niet tevreden
mee. Ik ben teruggegaan naar mijn clubje
en begon met studeren. Verpleegkunde.
Trainen deed ik twee keer in de week,
meer niet. De inspanningsfysioloog van
de wielerbond zei dat ik niks met mijn
mogelijkheden deed. De enige die in mij
bleef geloven was Johan Lammerts, de
bondscoach. Met zijn referentie kon ik
terecht bij Sengers, een klein ploegje.
Ik besloot er één winter alles voor te
doen: ik heb zelf een trainingssche
ma gemaakt en ben als een idioot
gaan trainen. Bij de eerste wed
strijden merkte ik het verschil
en was ik vertrokken."
Volwassen
Ze praat net zoals ze fietst:
met overtuiging. Volwas
sen ook, en open. Ze
zegt wat ze vindt, ze
durft openlijk te twijfe
len of ze mee moet
doen aan de wielercul-
tuur van zo min moge
lijk eten en zo veel mo
gelijk gewicht verlie
zen. En ze weigert or
ders vanuit de ploeglei
derswagen klakkeloos te
volgen. „Ik luister alleen
als ik er zelf achter sta."
26 is ze nu. Op haar
erelijst onder andere de
Giro d'Italia voor vrou
wen, de Nederlands
tijdrittitel en twee keer de
Waalse Pijl. En is ze in Rio
een van de favorieten voor olym
pisch goud in de wegrit (zondag)
en in de tijdrit (donderdag). Haar
stijl van rijden is het beste te verge-
vrijdag 5 augustus 2016
Vanuit Rio de Janeiro berichten Rik Spekenbrink
en Wessel Penning dagelijks over wat zij zien, voe
len en ruiken op en rond de 31ste Zomerspelen.
Vandaag Wessel Penning over een onverwachte
Indian summer en een agressieve Italiaanse boog
schuttersbobo.
'Ik rijd wel, met
Thijs Zonneveld
Rio de Janeiro
Naam: Anna van
der Breggen
Sport: Wielrennen
Leeftijd: 26
Eerdere Spelen:
Geen
Grootste succes
sen: Winnares Giro
(2015), winnares Waal
se Pijl (2015 en 2016),
tweede in tijdrit en
tweede in wegwed
strijd WK Richmond
(2015)
