27
OLYMPISCHE SPELEN NOG 7 DAGEN A
Hij was een van de beste BMX'ers van
Nederland. Hij droomde van de olympische
medailles. Nu staat Jeffrey Hoogland (23)
op de Spelen. Alleen niet als BMX'er,
maar als baansprinter.
Na crasches sloop
er angst in mijn
hoofd. Ik zat niet
meer lekker op
mijn fiets
Het zanderige baantje ligt
om de hoek van zijn
ouderlijk huis. Het ziet
er nog bijna net zo uit
als vroeger. Jeffrey
Hoogland kan het parcours rijden
met zijn ogen dicht. De startheuvel
af, springend de bergjes over, aanzet
ten na de bochten en op één wiel
naar de finish sprinten. Hij was 3
jaar oud toen hij hier voor het eerst
fietste. „Ik had nog zijwieltjes op
mijn fiets. Maar mijn broers duwden
me gewoon van de startheuvel. Dat
ging mis, ja. Nog een keer, en nog
een keer. Ik wilde steeds opnieuw."
De jeugd van Hoogland is gemak
kelijk te omschrijven: BMX'en,
BMX'en en nog meer BMX'en. Op
school denkt hij aan BMX'en, zodra
hij thuis komt pakt hij zijn BMX-
fietsje en scheurt hij urenlang over
het baantje met zijn broers, 's
avonds aan tafel gaat het over
BMX'en. En na het eten zoekt hij
met zijn vader vaak nog naar nieuwe
uitdagingen op andere BMX-baan-
tjes in de omgeving. Zijn broers zijn
goed, maar Jeffrey is nog beter. Hij
wordt zó vaak Nederlands kampioen
dat hij de tel kwijt raakt.
Hoe ouder en hoe beter de broer
tjes Hoogland worden, hoe vaker ze
naar het buitenland moeten voor gro
te wedstrijden. Vakanties worden ge
combineerd met BMX-EK's en
-WK's. Pa en ma Hoogland zijn fana
tiek en zijn broers ook - maar Jeffrey
is de fanatiekste. Hij móet en hij zal
iedere wedstrijd winnen. Als hij een
keer onverhoopt verliest, dan is hij
de rest van de dag niet te genieten.
Zit hij in een boom of achter een con
tainer te mokken.
„Ik accepteerde het niet als ik niet
won. Dan was ik zó boos, zó gefrus
treerd. Ik had er alles voor over om
als eerste over de streep te gaan. Het
was winnen of crashen. Vallen hoor
de erbij." Mama Hoogland: „Ik heb
hem weieens zo hard zien vallen dat
zijn fiets in tweeën brak. Hij werd
door de lucht geslingerd als een lap
penpop. Ik dacht: die is dood. Het
viel uiteindelijk, zoals zo vaak, wel
mee. Al hebben we door heel Europa
ziekenhuizen van binnen gezien.
Maar dat vonden we heel normaal."
Spectaculairder
Maar dat verandert als de sport zelf
verandert. BMX moet nóg spectacu
lairder worden: de startheuvels wor
den hoger gemaakt, de snelheid gaat
omhoog en de sprongen worden nog
extremer. Hoogland: „Die overgang
ging me niet goed af. Ik crashte een
paar keer serieus en een paar andere
keren liep het maar net goed af. Er
sloop angst in mijn hoofd. Ik zat niet
meer lekker op mijn fiets. Als ik bo
ven op de startheuvel stond begon ik
na te denken, te twijfelen. Het was
zo dubbel: ik wilde naar beneden,
die heuvel af denderen en voluit
springen, maar ik was ook bang dat
het mis zou gaan. De overtuiging
was weg. En daardoor bleven de pres
taties ook uit. Ik heb heel lang gefrus
treerd rondgereden. Ik wilde als
BMX'er naar de Olympische Spelen,
want daar lag mijn hart. Maar het
was op een gegeven moment niet
realistisch meer."
Er is een roze olifant in het brein
van Hoogland gekropen. En die tet
tert iedere keer dat hij op zijn BMX-
fiets stapt. Botbreuken helen, kneu
zingen verdwijnen, fietsen worden
gerepareerd - maar de roze olifant
gaat niet meer weg. Hoogland kan
het BMX'en vergeten.
Maar er komt een nieuwe kans. Uit
tests blijkt dat hij nog iets anders
heel goed kan: baansprinten. Hij
neemt zijn startsnelheid en zijn be
hendigheid mee vanaf het BMX-
baantje; in geen tijd is hij omge
schoold tot baansprinter. In 2011
doet hij voor het eerst mee aan een
NK op de baan. Daar wordt hij afge
droogd, want in de eerste jaren komt
hij vooral tactisch inzicht tekort. Dat
leert hij stukje bij beetje van bonds-
coach René Wolff. Hoogland wordt
beter en beter. Zijn grootste kwali
teit: lompe, brute kracht. Zijn boven
benen zijn zo dik dat hij geen norma
le spijkerbroeken past. Hij past in de
ontwikkeling van het baansprinten
van de afgelopen jaren: het gaat
meer en meer om kracht, en minder
om souplesse. En op de wielerbaan
is de roze olifant in geen velden of
wegen te bekennen. Hoogland:
„Angst? Op de baan? Voor de snel
heid of zo? Nee. Nooit."
Een jaar voor de Spelen laat hij
zien waartoe hij in staat is, op de Eu
ropees kampioenschappen in het
Zwitserse Grenchen. Hij wint goud
op de individuele sprint, de teams
print en de kilometer tijdrit. En in
maart, op de WK baanwielrennen in
Londen, doet hij er een zilveren me
daille bij op de teamsprint.
Van een kleuter die met zij wieltjes
over een BMX-baantje denderde
naar een baansprinter met Europese
titels op zak: soms loopt de route
naar de top via vreemde omwegen.
Maar op de Spelen in Rio is Hoog
land een medaillekanshebber op de
teamsprint en de individuele sprint.
Met dank aan een tetterende roze oli
fant.
PASPOORT
vrijdag 29 juli 2016
Hoogland rekent af met
tetterende roze olifant
Thijs Zonneveld
Nijverdal
—Jeffrey Hoogland
Naam: Jeffrey Hoogland
Sport: Baanwielrennen
Leeftijd: 23 jaar
Eerdere Spelen: Geen
Grootste successen:
Drie keer goud bij EK 2015
(sprint, 1 km tijdrit, teams
print), zilver bij WK 2016
(teamsprint)
A Jeffrey Hoogland: „Angst?
Op de baan? Voor de snel
heid of zo? Nee. Nooit."
FOTO GETTY IMAGES
