Engeland 2
W M HOFMAN
ZEELAND 5
ANALYSE
Engeland was, toen ik er voor het eerst
kwam in het begin van de jaren zestig, in
meerdere opzichten een apart land. Men
reed er links, dat doet men nu nog. Men
had het over mijlen en yards en inches
Sommige Engelsen doen dat nu nog.
Het ontbijt was omvangrijk. Het begon met in wa
ter gekookte porridge, een dikke grijze substantie
waarvan je een stevige klont in je bord wierp. Je goot
er een scheut melk over en bestrooide het met flink
wat zout of suiker. Volgens sommigen hoorde je por
ridge staande te eten en wel uit houten nappen.
Er waren gebakken eieren met spek, witte bonen
in tomatensaus, gebakken worstjes, soms aardappe
len en paddenstoelen. Je at je bord nooit leeg, dat
was niet beleefd. Er kwam dan toast met marmelade.
Er werd veel thee gedronken met flink wat suiker en
een scheut melk.
En ze hadden pubs. Ze gingen vroeg dicht. Kinde
ren mochten er niet komen en er was een toog voor
de elite en een voor de werkman. Ze spraken hun
taal wel op een verschillende manier. De grote gla
zen werden langzaam tot de rand toe gevuld. Het
was wel hetzelfde bier.
En hier en daar kon je fish 'n chips krijgen. Vis
met een jasje, in vet gebakken en met dikke friet.
Het werd je toegestopt in een krant.
Er zijn Engelsen die naar die tijden terugverlan
gen, en soms hebben ze het over een full breakfast,
maar ze eten intussen cornflakes en rice crispies en
niet van die paradijselijke porridge meer en ze drin
ken rustig espresso en cappuccino en Franse of Itali
aanse witte wijn. En ze dragen moderner, kleuriger
kleding en globale tatoeages en hun haardracht doet
niet onder voor die op het vasteland van Europa.
Ook daar zijn van die mensen die denken dat vroe
ger alles beter en knusser en gezelliger was, maar dat
is dromerij gebaseerd op pessimisme en op een af
keer van veranderingen. En dat terwijl leven in we
zen veranderen is.
Als iets Kamp
kenmerkt is het
een zekere
emotieloosheid.
Hij is zakelijk, op
het kille af, en
rechtlijnig, op het
hardvochtige af.
Hij wil energiebedrijf
Delta splitsen. Hij
weigert de kerncentra
le uit de penarie te
helpen. Hij ziet een
fonds voor de Zeeuwse economie
niet zitten. Hij zet gigantische
hoogspanningsmasten neer waar
de Zeeuwen ze niet willen hebben.
Minister Henk Kamp moet wel
een hekel hebben aan Zeeland.
Toch?
Minister Henk Kamp (WD, Eco
nomische Zaken) wordt morgen
64. Hoeveel felicitaties zou hij uit
Zeeland krijgen? Niet veel waar
schijnlijk, want hij ligt hier niet zo
goed. Waarschijnlijk kijkt menige
Zeeuwse bestuurder reikhalzend
uit naar de Tweede-Kamerverkie
zingen in maart. Het is volstrekt
onduidelijk hoe die uitpakken,
maar één ding is zeker. Kamp keert
daarna niet meer terug. Niet als be
windsman en niet als Kamerlid. Is
dat geen feestje waard?
In het hoofdkantoor van Delta
kunnen ze zijn bloed wel drinken.
Kamp is niet degene die heeft ver
zonnen dat het energiebedrijf
moet splitsen in een netwerkbe
drijf (inmiddels Enduris) en een
energieproducent - dat was tien
jaar geleden de toenmalige minis
ter Laurens-Jan Brinkhorst (D66) -
hij is wel degene die geen millime
ter wilde wijken om dat besluit uit
gevoerd te krijgen. Dat ze het el
ders in Europa ook niet doen, dat
het honderden Zeeuwse banen
zou kosten, Kamp bleef doof voor
de argumenten uit Middelburg.
Zeker is dat Delta hem ook het
bloed onder de nagels vandaan
haalde, door maar te blijven door-
drammen over een besluit dat ja
ren geleden al was genomen en al
die tijd was getraineerd. Het mede
door Delta geregisseerde verzet
leidde ertoe dat de Eerste Kamer
in december om de verkeerde re
den de Stroomwet wegstemde, die
niet gaat over de splitsing van ener
giebedrijven. Voor Kamp is zo'n po
litieke nederlaag zeldzaam. Dat
Delta tot op heden vasthoudt aan
een beroep tegen het splitsingsbe-
sluit en de splitsingsdatum (30
juni 20T7) zal hem voorlopig niet
milder stemmen.
Het is verleidelijk te denken dat
deze kwestie daarom bepalend is
voor de manier waarop Kamp zich
het afgelopen halfjaar tegenover
Zeeland heeft opgesteld.
Zijn belangrijkste gespreksonder
werp met vertegenwoordigers uit
de provincie was en is de toekomst
van de kerncentrale in Borssele.
Die draait met verlies. Delta moet
de tekorten bijpassen en heeft voor
gesteld de kerncentrale apart te zet
ten in een stichting. Via een lening
moeten daarin honderden miljoe
nen worden gepompt. Gemeenten
en provincie willen daarvoor ga
rant staan, maar Kamp heeft inmid
dels in drie achtereenvolgende brie
ven laten weten dat het Rijk niet
meedoet. De kerncentrale is een
zaak van Delta (en energiebedrijf
RWE), stelt hij, en Delta is een
zaak van de aandeelhouders (pro
vincie en gemeenten).
Kamp is ook, gedwongen door
de Tweede Kamer, mede-opdracht-
gever van de commissie die onder
leiding van oud-premier Jan Peter
Balkenende aanbevelingen heeft
gedaan over de Zeeuwse econo
mie. Die vindt ook dat de kerncen
trale een verantwoordelijkheid is
van het Rijk en de investerings
kracht van de regio ver te boven
gaat. De enige manier waarop Zee
land de kerncentrale kan financie
ren is als netwerkbedrijf Enduris
wordt verkocht. Dat kost banen en
de gemeenten en provincie lopen
daar naar verwachting veel toekom
stig dividend mee mis - geld dus
dat ze in de Zeeuwse economie
kunnen steken. De deur staat nog
op een kiertje, omdat Kamp be
loofd heeft rekening te houden
met de werkgelegenheid.
Gehakt
Vrijwel alle adviezen van Balkenen
de die geld kosten heeft Kamp
voorlopig naast zich neergelegd.
En tot overmaat van ramp kwam
hij woensdag met een brief waarin
hij gehakt maakt van de alternatie
ven die in Zeeland zijn ontwikkeld
voor de 38okV-hoogspanningslei-
ding die hij door Zeeland wil aan
leggen. Te duur. Kosten te veel tijd.
Zou hij dan echt een hekel aan Zee
land hebben?
Nee, dat heeft hij niet. Afkeer is
een emotie en als iets Kamp ken
merkt is het eerder een zekere emo
tieloosheid. Hij is zakelijk, op het
kille af, en rechtlijnig, op het hard
vochtige af. Hij beargumenteert
zijn beslissingen en er is vaak geen
speld tussen te krijgen. En het is
niet Kamp die iets beslist, maar
het kabinet. Alleen gaat hij nou
net over de portefeuilles die er hier
toe doen. Daardoor is hij het ge
zicht geworden van het Haagse
nee. Als Henk Kamp volgend jaar
van zijn pensioen gaat genieten,
verandert dat heus niet zomaar in
een ja.
vrijdag 22 juli 2016
De wereld van Wim Hofman, schrijver/illustrator
Heeft Kamp een hekel aan Zeeland?
Minister Henk Kamp, het gezicht van het Haagse nee. foto bart maat/anp
Ernst Jan Rozendaal
