'Hopelijk kunnen we ergens
in de wereld samen verder'
5
S&s£É3s9teÊ
week en hebben we aan veel activi
teiten meegedaan. Superleuk dat dat
wordt georganiseerd en dat het bo
vendien ook nog eens niets kost. Aan
het einde van de dag zijn de kinderen
helemaal versleten, dus dan slapen ze
als een roos. Natuurlijk is er meer
rommel als ze er zijn, dan wanneer
Richard en ik samen zijn. Dan gooi ik
aan het einde van de week alles in de
auto en trek een stofzuiger door de
voortent; dan zie je er niets meer
van."
Richard: „We hebben nauwelijks
strubbelingen. We zijn maatjes en
laten elkaar in onze waarde. Maar als
er eens iets is, gaat het over troep. Ik
kan niet zo goed tegen rommel. Of
het gaat erover dat Ulanda niet de
hele tijd op haar laptop moet zitten
werken."
Ulanda: „Maar ik heb hem nu niet
meegenomen!"
Richard: „Op de camping hebben we
meer tijd voor elkaar."
Vriendschappen
moetje onderhouden
Ulanda: „Niet alleen neefjes en
nichtjes komen hierheen, ook vrien
den. Vriendschappen vinden we heel
belangrijk. Ik heb hier een tijdje te
rug nog met vijf vriendinnen gesla
pen. Heel gezellig. Mensen vinden
twee uur rijden naar Zeeland vaak
erg lang. Ons interesseert dat niet. Ik
rij hier ook heel simpel alleen heen
vanuit Rhenen."
Richard: „Het is me opgevallen dat
het drukker is geworden op de weg.
Je kunt er de donder op zeggen dat
we op vrijdagmiddag in de file staan.
Gelukkig kan ik de middag vaak vrij
nemen. Dat scheelt."
Ulanda: „Omdat we hier al meer dan
twintig jaar komen, kennen we in de
buurt best veel mensen. Ik heb hier
inmiddels zelfs opdrachten en begin
een aardig netwerk op te bouwen.
Het nadeel is dat ik hier soms nog aan
het werk ben."
Richard: „Af en toe ga ik naar mijn
stamkroegje Café Anders in Renesse.
Daar ken ik wat mensen, en die heb
ben weer wat anders te vertellen dan
ik."
Ulanda: „Overigens zijn we niet zo
van het socializen met andere cam-
pinggasten. We maken een praatje en
zeggen goedemorgen, maar verder
gaat het niet."
Ga er ook eens op uit
in de winter
Ulanda: „Renesse voelt bijna als ons
tweede thuis. We zouden hier best
willen wonen, maar dat is lastig met
werk. In de winter missen we Zee
land en het leven op de camping wel
een beetje."
Richard: „We gaan geregeld week
endjes weg, dan pakken we een ho
telletje in een leuke stad. Als we dan
naar Zeeland komen, dan kiezen we
ook altijd voor Renesse."
Ulanda: „Het is leuk om even in het
dorp te kijken, een rondje te doen.
We gaan ook altijd langs de cam
ping."
Richard: „Dan is het er muisstil."
„Rai en ik leerden elkaar kennen in
mei 2015, toen we allebei op reis
waren. Ik reisde al vijf maanden door
Azië en was op dat moment in de
Filipijnen. Rai is Filipino, maar hij
woont in San Francisco.
Hij was voor de eerste keer zijn
thuisland aan het verkennen en ik
verbleef op het vliegveld van Manila
voor een vlucht naar het eiland Pala
wan. Die raakte vertraagd, werd ge-
canceld, de hele mikmak.
Op een gegeven moment hoorde ik
mijn naam omgeroepen worden. Of
ik naar de AirAsia-desk kon komen.
Daar stonden al twee reizigers, onder
wie Rai, en tijdens de wachttijd,
raakten we aan de praat. Daarna
gingen we onze eigen weg, maar we
zaten in hetzelfde vliegtuig. Toen we
eindelijk aankwamen in Puerto Prin-
cessa, haalde ik mijn rugzak op en
nam een tricycle naar mijn hostel.
Daar zag ik ineens een bekend
gezicht: de man van het vliegveld!
Rai dus."
Busrit
„Hij en zijn reisgenoot hadden met
twee Canadese rugzakreizigers een
bus geboekt naar El Nido. Ik besloot
om de volgende ochtend mee te gaan.
Dat was het begin van een periode
van samen optrekken. De vijf uur
durende busrit naar El Nido was heel
bepalend: Rai en ik konden niet stop-
MIJN TATTOO
pen over van alles en nog wat te pra
ten. Maar vooral kamperen met de
groep op een afgelegen strandje gaf
de doorslag.
Wat ik zo leuk vind aan Rai? Ik heb
veel respect voor zijn normen en
waarden. Ik leer veel van hem en hij
is een van de aardigste mensen die ik
ken. Bovendien hebben we dezelfde
passie voor reizen. En zo kan ik nog
wel even doorgaan.
Of het tussen mij en Rai liefde op
het eerste gezicht was? Nee, daar
geloof ik niet in. We hebben ook
geen officiële begindatum van onze
relatie geprikt.
Kamperen op een
afgelegen strandje
gaf de doorslag voor
onze liefde
Maar in september werd het zeker
serieuzer. Na die periode van samen
de wereld intrekken, ben ik eind
vorig jaar naar San Francisco gevlo
gen. Daar hebben we nog een tijdje
samengewoond.
Het probleem is dat ik geen werk
kan vinden in die stad, omdat ik geen
verblijfsvergunning krijg. Momen
teel zit ik in Australië om er mijn
geld te verdienen. Rai en ik onder
houden noodgedwongen een latrela-
tie. We zijn allebei hard aan het werk
om onze relatie te laten slagen. Hope
lijk kunnen we ergens in de wereld
samen verder."
Mijn vakantieliefde
dinsdag 19 juli 2016
PZ
Richard
en
Ulanda
van den
Brink
missen
hun
plekje in
Renesse
in de win
ter.
FOTO
MARISKA
DEN HARTOG
Een vakantieliefde gaat meestal
maar één zomer mee. Maar er zijn
zomerliefdes die nooit voorbijgaan.
Rianne de Bakker (23) uit Hulst
vertelt over haar ontmoeting met
Rai Pöquiz (36) uit San Francisco.
Gertie de Boey
Het is zomer! De
jurkjes, topjes en
T-shirts gaan aan,
tattoos komen te
voorschijn. Wat is
het verhaal achter
het plaatje?
Wie: Erwin Vermeulen,
47 jaar, Sint Jansteen
Wat: pijl en boog met
de naam van dochter
Jessy
Waar: binnenkant
onderarm
Laten zetten: oktober
2014 in Kapellebrug
„Jessy is mijn vlees en
bloed. Haar sterren
—Rianne de Bakker
beeld is boogschutter,
maar daar konden we
geen mooie afbeeldin
gen van vinden. Mijn
vrouw kwam op het
idee van een pijl en
boog en maakte het
ontwerp. Aan het eind
van de pijl zit een dro-
menvanger met vier
veertjes en aan de
bloemen zitten twaalf
krulletjes. Het staat
voor 4 december, Jes
sy's geboortedatum.
Ik had al een tattoo
van een indiaan, maar
die was lelijk. Daar
heb ik een roos over
laten zetten."
