30
TT
THIJS ZONNEVELD
De mooiste
Nederlandse
tourdag in
tijden, met een
winnende Tom
Dumoulin en
een naar
plaats twee
oprukkende
Bauke
Mollema,
werd volledig
overschaduwd
door de
aanslag in
Nice. „Fietsen
is nu niet
belangrijk."
Dit plaatst
de Tour
volledig in
een ander
perspectief
lotto
TOUR DE FRANCE
ct
Column
Ik staarde naar een foto. Naar het lichaam van
een klein meisje onder een deken van alumi
niumfolie. Naast haar, op het asfalt van de
boulevard van Nice, lag haar pop.
Ik staarde naar een foto. Op een tv-scherm
vlakbij fietsten mannen op tijdritfietsen van het
ene Franse dorp naar het andere. De een reed
snel, de ander langzaam, weer een ander viel en
stond weer op. Ze bewogen in mijn ooghoek,
maar ik zag ze niet.
Ik staarde naar een foto. De commentatoren
zeiden af en toe iets over secondes en kilome
ters. Ze hadden het over tussentijden en tijdsver
schillen en plekken in het klassement. Ik hoorde
ze wel, maar verstond ze niet.
Ik staarde naar een foto. Iemand legde een
Franse sportkrant voor me neer, met daarop een
man in een gele trui die tegen een berg op rende.
Ik keek naar de voorpagina, maar ik zag slechts
het water in mijn eigen ogen. Ik probeerde een
artikel te lezen, maar de letters wilden maar
geen woorden vormen.
Ik staarde naar een foto. Ik at een stuk stok
brood. Wat er op zat wist ik niet. Mijn kaken
maalden wel en ik slikte af en toe een hap door,
maar ik proefde niets.
Vlakbij reed Tom Dumoulin
over de finish. Hij wist dat
hij bijna een uur lang heel
snel had gefietst, maar hij
juichte niet. Hij werd op een
stoeltje gezet dat er stond
voor de renner met de snel
ste tijd, maar hij was niet blij.
Er lag een schaduw over zijn
gezicht, er klonk een scha
duw in zijn woorden.
Ik staarde naar een foto. De
renner in de gele trui vermor
zelde een stel klimmers. Hij
besliste de grootste wieler
wedstrijd van het jaar, maar
enkel belang.
Ik dacht
aan
gezinnen
op een
boulevard
in Nice
dat was van geen
Ik staarde naar een foto. Op een podium ston
den mannen in lycra pakjes naast elkaar. Er wa
ren geen rondemissen, er was geen champagne.
Op de plek waar op alle andere dagen gevierd
werd, werd nu slechts gezwegen.
Ik staarde naar een foto. En dacht aan gezin
nen op een boulevard in Nice, wijzend naar het
vuurwerk aan de hemel. Aan de stemmen van
kleine kinderen: „Kijk mama, kijk papa, moet je
die zien." En aan de zielloze man die even verder
op het gaspedaal van een witte vrachtwagen, be
laden met verdriet, indrukte tot op de vloer.
Ik staarde naar een foto. En stelde mezelf de
vraag waarom er vandaag mannetjes op fietsen
van de ene plek naar de andere reden, waarom er
een etappe in een sportwedstrijd werd georgani
seerd, en waarom we daarnaar keken. Ik wist het
antwoord er niet op. Alleen dat het alternatief-
niet rijden - nog slechter was.
Ik staarde naar een foto. Naar het lichaam van
een klein meisje onder een deken van alumini
umfolie.
Naast haar, op het asfalt van de boulevard van Ni
ce, lag haar pop.
Ze zal er nooit meer mee spelen.
Hij is net over de streep gere
den voor de grotten van
Pont-d'Arc, na zijn beste
tijdrit ooit. Goed voor zijn
tweede ritzege in zes da
gen tijd. Zijn vader, moeder, vriendin
en een legertje journalisten staan hem
op te wachten. Maar Tom Dumoulin
voelt perfect aan dat dit niet het mo
ment is om te jubelen, nog geen twin
tig uur na de bloederige aanslag in Nice.
Een verslaggever van de Franse tv
vraagt hem of hij blij is. „Blijdschap is
niet wat ik voel, nu", antwoordt Dumou
lin gelaten. „Dit is een treurige dag."
Met alle truidragers gaat hij later kort
het podium op voor een ingetogen cere
monie. De minuut stilte beleeft hij tus
sen Chris Froome en Bernard Hinault
met een bos bloemen in zijn handen en
het hoofd gebogen. „Wel zo gepast",
vindt de Nederlands kampioen. „Fiet
sen is nu niet belangrijk."
Hier staat een sportman met 'gemengde
gevoelens', na een dag die begon met
een onderhoud van de tourorganisatie
en de Franse anti-terreureenheid GIGN
over de vraag of er überhaupt wel ge
fietst moest worden. Het antwoord: ja.
„Omdat we vinden dat we ons niet mo
gen laten onderdrukken door mensen
die onze manier van leven willen veran
deren", stelt directeur Christian Prud-
homme.
Dumoulin is het daar roerend mee
eens. „We moeten niet zwichten voor
wanstaltige gebeurtenissen", vindt hij.
„Maar wel ons respect tonen."
Daarom is de Tour vandaag verso
berd. Twee keer vindt er een minuut
stilte plaats. Alle opsmuk ontbreekt.
En de reclamekaravaan toert rond als
een lamgeslagen bejaardenoptocht,
zonder vrolijke zomerdeuntjes, rond
vliegende Haribo-beertjes en schaars
geklede dansmariekes.
De Tour moet een uitnodigend wiel-
erfeest zijn waar je als profwielrenner
bij wilt horen. Maar vandaag voelt
bijna niemand dat zo. „Dit is een in-
en intrieste dag", zegt Chris Froome, al
gemeen leider, die nabij Nice woont.
„Ik kon de beelden die ik zag niet gelo
ven. Dit plaatst de Tour de France volle
dig in een ander perspectief."
De Boulevard des Anglais, waar de
aanslag plaatsvond, is geen onbekende
straat in wielerland. Parijs-Nice finisht
er jaarlijks en ook de Tour komt er gere
geld. Het wakkert de angst aan dat ook
deze Tour zomaar een rondreizend
doelwit kan zijn.
Ongetwijfeld daarom ziet het van
daag blauw van de politie. Liefst 6oo
extra agenten zijn uitgerukt langs het
37,5 kilometer lange tijdritparkoers.
Wat opvalt: in de laatste stijgende ki
lometers staat bijzonder weinig pu
bliek. Doorgaans staan de laatste kilo-
SOUDAL
Theuns
verlaat
Tourna
zware val
Van
Baarle
niet op
gemak
@thijszonneveld
Foto
zaterdag 16 juli 2016
Ik staarde naar een foto.
Dylan van Baarle
is dagelijks opge
lucht als de Tour
etappe zonder
problemen on
derweg is. „Om
eerlijk te zijn,
ben ik elke keer
blij als we de
stad uit zijn", liet
de coureur van
Cannondale gis
teren weten. „Of
ik bang ben? Ze
ker. In Montpel-
lier waren zoveel
mensen, dat ik
ging nadenken.
Het is ook zo erg
wat er in Nice is
gebeurd."
■c
o
c.
Geen moment
Arjan Schouten
Vallon-Pont-d'Arc
—Chris Froome
^Oarrefour
VAL
De Belgische
wielrenner
Edward Theuns
heeft gisteren bij
zijn val in de
tijdrit van de
Tour de France
een ruggenwer-
vel gebroken. De
sprinter moet
geopereerd wor
den. Theuns
werd naar eigen
zeggen in een af
daling uit balans
gebracht door
de harde wind.
„Ik moest corri
geren, raakte
van de weg en
sloeg over de
kop."
ANGST
Chris Froome en Tom Du
moulin leggen na de tijdrit
op het podium bloemen
neer ter nagedachtenis
aan de slachtoffers van de
aanslag in Nice, foto belga
