met Jan
18 NI
WD-Kamerlid Ton Elias verloor dit jaar de
strijd om het voorzitterschap van de Tweede
Kamer. Als secretaris van de fractie is hij het
'oliemannetje dat dingen moet regelen.'
'Tarbot,
poon of
schol'
Het is onmiskenbaar Ton Elias
die in de verte op zijn witte
e-bike de strekdam oprijdt. De
karakteristieke liberaal zet zijn
fiets voor het roodwitte vuurto
rentje van het noordelijke ha
venhoofd op Scheveningen. „Elf
kilometer gefietst!" roept de WD'er vrolijk. Hij
pakt een hengel beet, maar de jongensachtige bra
voure van Elias (6i) wordt vanavond niet met vis
beloond. De vissen bijten pas als het pikdonker is.
„Welnee. Ik zit aan de periferie van de macht, ben
oliemannetje en moet dingetjes regelen. Ik zit niet
in het kernteam. Dat is ook helemaal niet zo erg.
Dan kan ik een paar keer per week thuis met mijn
vrouw eten. Wel laat, tussen acht en half tien, dus
dan moet het diner wat lichter zijn. Dat gelooft
nooit iemand, maar dat is wel zo. Ik sport veel, dat
gelooft ook niemand."
„Ik vecht niet, ik zou de wijn kunnen laten staan,
maar dat doe ik niet. Ik heb een verbrandingsstoor
nis. Ik sport twee keer per week onder begeleiding
én twee keer per week thuis. Ik doe er erg veel
aan. Ik heb weieens anderhalfjaar lang alleen
maar uit zakjes gegeten. Een ander valt dan drie
keer zoveel af, maar ik verloor ruim 20 kilo. Ander
halfjaar zakjes...daar is het leven niet voor be
doeld. Ik let er een beetje op, het gaat prima."
„Ik had een inhoudelijk verhaal en ik ben niet on
sportief, ik kan verliezen. Dat mijn gezin op de tri
bune zat, vond ik heel erg leuk, maar vooral om
dat ik het ze niet gevraagd had. De volgende dag
heb ik tegen mijn vrouw gezegd: ik heb nu geen
verplichtingen als Kamervoorzitter in het mei
reces, we gaan met vakantie! Dat zit ook in de
aard van het beestje. Ik heb dat van mijn vader.
Hij liet zich na de oorlog ieder jaar op 11 april als
ontbijt op bed door mijn moeder een biefstuk en
een glas rode wijn voorzetten. Omdat hij op die
datum na tweeënhalf jaar uit concentratiekamp
Buchenwald kwam. Van hem heb ik leren doorzet
ten. En als het tegenzit: doorzetten! En als het nog
iets harder tegenzit nóg iets harder doorzetten!
Harde humor heb ik ook van mijn vader."
„Dat is heel raar, ik heb het moment dat ik ouder
werd dan hij heel bewust meegemaakt. Hij is 59
geworden: van de trap gevallen terwijl hij de klim
op knipte. Op slag dood. Ik heb aan mijn huis met
een de klimop laten weghalen. Mijn moeder vond
hem en daar is ze nooit meer overheen gekomen.
Ze hadden het heel leuk samen. Ik was toen 25."
„Als wij een referendum hadden georganiseerd de
dag nadat het jongetje in gewone westerse kleren
was aangespoeld (Aylan, die in september vorig
jaar aanspoelde op een Turks strand, red.), had Ne
derland gezegd: we moeten meer vluchtelingen
opnemen. Dat beeld greep iedere ouder naar de
keel. Als het vijf weken later was gebeurd, was de
uitslag: wég met die vluchtelingen. Daarom ben
ik zo tegen referenda. Het is levensgevaarlijk. Som
mige zaken zijn te ingewikkeld, daar hebben we
KORTOM
politici voor aangesteld die er uitgebreider over na
denken dan de meeste kiezers bereid zijn te doen.
Maar dan moeten die politici dat wel doen! An
ders valt de legitimiteit weg."
„De parlementaire zeden verwilderen en dat gaat
ten koste van ons aanzien. Er wordt maar wat ge
schreeuwd. Dat gaat ten koste van de inhoud. Veel
journalisten letten ook alleen maar op dat getet
ter. Feiten doen er niet meer toe, er wordt maar
wat geroepen. En als dat doorwerkt in de journa
listiek... Omdat het er vaak inhoudelijk zo mager
aan toegaat, zitten Kamerleden op basis van hun
geschreeuw vaak bij Pauw. Ze bepalen daarmee
het aanzien van de politiek. Wie zaten daar het
vaakst? Types als Tofik Dibi en Hero Brinkman.
Dat zijn strovuurpolitici! Je hebt daar niets aan.
Het maakt alleen maar lawaai in die talkshows."
Eind februari zei Halbe Zijlstra in de Tweede Ka
mer tijdens het vluchtelingendebat dat als het
niet lukte de stroom te stoppen, geen enkele maat
regel zou worden uitgesloten. Daar hadden we in
de fractie lang over gesproken, dat is nogal wat.
Na dat debat hoor ik in Nieuwspoort twee serieu
ze journalisten van het NOS-journaal tegen elkaar
zeggen: er gebeurde niet zoveel, want Wilders
was zo rustig. Ongelooflijk!"
„Ik vind dat je niet moet schreeuwen, niet zo plat
moet worden. PW-Kamerlid Dion Graus wenste
mij eens toe dat ik zelf getroffen zou worden door
een exploderende koffer. Dat hoort hier niet in Ne
derland. Ik ben toch heel rustig gebleven."
„Dat is effectbejag. Die zit 's ochtends met fractie
secretaris Martin Bosma te bedenken wat ze nu
weer zullen doen. Ik vind het gevaarlijk. Het is
een vorm van ophitserij via het parlement. De
PW gebruikt het parlement louter en alleen als
zaterdag 16 juli 2016
'Schreeuwen
gaat ten
koste van
de
Jan Hoedeman gaat deze zomer elke week vissen met een politicus,
en praat met hem of haar over het leven en de politiek
inhoud'
U zit in het centrum van de macht en hoort als
fractiesecretaris van de grootste regeringspartij
alles.
U maakt er een grapje over, maar u vecht tegen
uw gewicht. Hoe komt dat?
U verloor dit jaar de strijd om het voorzitter
schap van de Tweede Kamer onder toeziend
oog van uw kinderen en uw tweede echtgenote.
U bent nu ouder dan hij is geworden.
U bent een tegenstander van referenda.
Waarom?
Vangst: drie
scharren, een zee
ster en een krab
Vissen: „Dat is
mijn sterrenbeeld.
Ik heb er het ge
duld niet voor."
Favoriete vis:
„Een tarbotje is
erg lekker. Maar
een goeie schol
ook. Rode poon
eet ik ook graag,
met een sauce hol-
landaise die ik
zelf maak."
Vakantie: „We
hebben een huis
in Zuid-Frankrijk
gekocht, ook daar
is de klimop ver
wijderd. En ik ga
ieder jaar zeezei-
len met vrienden
die ik al bijna 50
jaar ken."
U maakt zich zorgen over hoe het eraan toegaat
in het parlement.
Wat zou u Kamerleden willen meegeven die in
de hitte van het parlementaire debat terecht
komen?
Hoe kijkt u naar de meester van de parlemen
taire zweepslagen, Geert Wilders?
