LIEFDEVOLLE HERINNERING 19 Kees Dekker is een naam, die nog lang door zal klinken. Hij baande het pad voor het historisch onderzoek naar middeleeuws Zeeland. Daar kunnen we generaties mee vooruit. Vraag maar eens rond in geschiedenisland. Kees Dekker? Iedereen die zich met de geschiede nis van Nederland, van Zeeland in het bijzonder en van Zuid-Beve land helemaal speciaal heeft bezig gehouden, zal instemmend knik ken. Om Kees Dekker kun je niet heen. Het begint met zijn middeleeuw se geschiedenis van Zuid-Beve land, de studie waarop hij in 1971 promoveerde. Dan is er zijn mid deleeuws stadsportret van Goes, dat in 2002 verscheen onder de ti tel Een schamele landstede. Zes jaar geleden stond zijn naam samen met die van de Antwerpse histori cus Roland Baetens op de cover van het boek Geld in het water, over landaankoop op Zuid-Beveland in de 16e eeuw. Eind 2012 overleed Kees Dekker in zijn woonplaats Odijk bij Utrecht. We blikken terug op zijn 'histori sche' leven met Peter Henderikx (1940) in Veere. Henderikx is eme ritus-hoogleraar Nederzettingsge schiedenis van de Nederlanden in de middeleeuwen aan de Universi teit van Amsterdam. Hij kende Dekker al vanaf zijn studietijd in Amsterdam. Er mag best nog eens uitgebreid worden stilgestaan bij Dekker, meent Henderikx. Bij zijn overlij den is er wel aandacht geweest in historische periodieken en tijd schriften voor archieven. Maar voor het grote publiek is de histori cus en archivaris in stilte van het toneel verdwenen. Terwijl hij toch echt iemand was die in de herinne ring van veel mensen mag voortle ven. Henderikx: „Kees - Cornelis als hij chic wilde doen - heeft er voor gezorgd dat Zeeland meetelt in historisch Nederland. Wie over de middeleeuwen schrijft, waar ook in Nederland, kan eigenlijk niet om Dekker heen." Dekker is in 1933 geboren in We- meldinge en volgde in Goes het christelijk lyceum. Henderikx werd in Goes geboren en is zeven jaar jonger, precies een schoolleef tijd, en ging bovendien naar het openbaar lyceum. Vandaar dat ze elkaar pas in Amsterdam tegenkwa men. Henderikx: „Ik was in 1966 kandidaatsassistent bij professor Van de Kieft. Die zei op een gege ven moment: vanmiddag krijg ik meneer Dekker op bezoek, hij is be zig met een proefschrift over Zuid-Beveland, wil jij erbij zijn? Ik werkte toen zelf aan mijn docto raalscriptie over de abdij in Middel burg. Het klikte. We zijn samen wat gaan eten en hebben uitge breid gepraat over de stichting van parochiekerken in Zeeland." Kees Dekker was na zijn middel- ma bare school en militaire dienst mid deleeuwse geschiedenis gaan stude ren in Gent. Die studie rondde hij in 1959 af. Direct daarna begon hij in Nederland met de archiefoplei ding. Zo kwam hij bij het Rijksar chief in Utrecht terecht, waar hij in 1975 rijksarchivaris werd. Henderikx vertelt dat Dekker een gepassioneerd docent was, hij wilde zijn kennis uitdragen. In 1981 werd Dekker benoemd tot bui tengewoon hoogleraar in de Ar chiefwetenschap en de paleografie (kennis van het oud schrift) aan de Universiteit van Amsterdam. Inder daad, dezelfde universiteit waaraan Henderikx inmiddels als docent en later als hoogleraar verbonden was. Henderikx: „Sinds we elkaar bij de voorbereiding van zijn proef schrift hadden leren kennen, zijn we goed met elkaar gebleven. We raakten bevriend, ik bleef bij hem logeren in Odijk, waar hij woonde. Toen hij in Amsterdam werd be noemd, hebben we een jaar of tien echt intensief samengewerkt. Ik gaf ook paleografie en viel daar mee onder zijn leerstoel." Kees Dekker was niet de gemak kelijkste man om mee te werken. „Er is wel eens wrijving geweest", zegt Henderikx. „Hij was een mar kante, emotionele man, die heel po sitief en meevoelend kon zijn, soms was hij ook kwaad en nuk kig. Op zijn Zeeuws gezegd was hij wat 'druzig'. Dat hoorde erbij. Bo ven alles was hij een bijzondere man met een enorme kennis en veel enthousiasme." Het Bevelandse accent is Dekker zijn hele leven bijgebleven. Als hij netjes wilde praten, klonk er een Vlaamse tongval door. Waarschijn lijk omdat hij in Gent gestudeerd had, veronderstelt Henderikx. Over de geschiedenis van Zuid-Beveland kan niet genoeg worden gezegd. Henderikx formu leert het zo: „Je mag zeggen dat Dekker met zijn proefschrift een nieuwe basis legde voor de bestu dering van de middeleeuwse ge schiedenis van Zeeland. Het ging niet alleen over Zuid-Beveland, maar over heel Zeeland. Hij toonde als eerste aan hoezeer het lokale be stuur op het platteland, het kerke lijk bestuur en de waterstaatkundi- Op zijn Zeeuws gezegd was hij wat 'druzig'. Dat hoorde erbij. Boven alles was hij een bijzondere man met een enorme kennis en veel enthousiasme ge organisatie met elkaar verweven waren. Zijn werk betekende een mijlpaal in de beoefening van de middeleeuwse geschiedenis in Zee land." Dekker was een gevierd man op Zuid-Beveland. Elders in Zeeland was dat volgens Henderikx min der. Dat had misschien ook met het karakter van de man te maken: „Hij kwam uit een middenstands gezin en hield niet van kak. Zo moest hij niet veel hebben van het Zeeuwsch Genootschap. Dat was volgens hem te Middelburgs. Ik vind dat hij op provinciaal niveau te weinig waardering heeft gekre gen, en dat is jammer." Henderikx is nog altijd blij, dat hij het eerste deel van de vierdeli ge Geschiedenis van Zeeland aan de Zuid-Bevelander heeft kunnen op dragen: „Dat gebeurde in septem ber 2012 in de Burgerzaal van het stadhuis in Middelburg, enkele maanden voor zijn overlijden. Zo lieten we zien hoe belangrijk we zijn bijdrage aan de geschiedschrij ving over middeleeuws Zeeland vonden. Ik ben blij dat hij dat kon meemaken." zaterdag 9 juli 2016 Kees Dekker 22-08-1933 18-12-2012 Een markante, emotionele man Jan van Damme Kees Dekker, de his toricus die middel eeuws Zuid-Beveland op de kaart heeft ge zet Heeft u ook mooie herinneringen aan een overleden dierbare? En is er een datum die daarom speciaal voor u is? U kunt uw verhaal doen in 'In liefdevolle herinnering'. U kunt contact opnemen met Ab van der Sluis: 08801-30203, chefnieuws@pzc.nl.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2016 | | pagina 55