Cummings boekt enkel
30
THIJS ZONNEVELD
Beschouwing
In de eerste
tourweek
hielden de
favorieten
hun kaarten
tegen de borst.
TOUR DE FRANCE
Column
Het was soms net alsof hij
het erom deed. In elke
wedstrijd hetzelfde liedje:
Greg Van Avermaet viel aan op
het verkeerde moment, smeet met
zijn krachten terwijl het niet hoef
de en werd vervolgens knap vijf
de. Of anders zesde.
Greg was de koning van de ere
plaatsen. Wereldkampioen Net
Niet Winnen. Hij was zijn groot
ste tegenstander. Als Van Aver
maet aanviel, dan wist je één ding
zeker: dat er iemand anders op het
hoogste treetje van het podium
zou staan. Greg reed elke wed
strijd met zijn kop tegen een be
tonnen muur. En de muur won el
ke keer, al was het nipt. Zelfs toen
er een dopinggerucht over hem
opdook was het net niet: babyvoe
ding is bepaald geen epo.
Maar sinds een jaar is alles an
ders. Vanaf het moment dat Van
Avermaet Peter Sagan klopte in de
touretappe naar Rodez moet er
een juten zak vol bakstenen van
zijn rug zijn gevallen. Eindelijk.
Ein-de-lijk won hij een grote wed
strijd. Eindelijk bewees hij dat hij
het wél kon; toeslaan op het juiste
moment.
Sindsdien lijkt er niets meer te
kunnen misgaan voor Van Aver
maet. Alles wat hij doet lukt. Hij
fietst afschuwelijk hard, zijn de
marrages zijn allemaal raak en hij
staat overal met twee handen in
de lucht op de foto. In de Omloop
Het Nieuwsblad was hij de snel
ste, in de Tirreno-Adriatico de
slimste. Hij kreeg zelfs een veeg
uit de pan van Sagan, die vond dat
Van Avermaet een wieltjesplakker
was geweest. Greg, een wieltjes
plakker. Als Sagan het een jaar eer
der had gezegd, dan was het een
mop geweest. Van Avermaet was
jarenlang het tegenovergestelde
van een wieltjesplakker; het
schijnt dat hij zelfs bij scootertrai
ningen op kop reed.
zelfvertrouwen. Het blinkt in zijn
ogen, het druipt van zijn woor
den. Hij durft nog altijd aan te val
len en zichzelf pijn te doen, maar
nu doet hij het op het goede mo
ment. Twee keer haalde een
vlucht het in deze Tour tot de
eindstreep, en twee keer zat Van
Avermaet erbij. De manier waarop
hij gisteren overstak vanuit het pe
loton - in de gele trui nota bene -
was een tactisch meesterwerkje.
Daardoor kreeg hij het als niet-
klimmer voor elkaar om tijd te
winnen op de klimmers in een
klimetappe.
net-wei is soms heel klein. Bij
Van Avermaet heeft het er nooit
aan gelegen dat hij niet hard ge
noeg trainde of er niet genoeg
voor overhad; integendeel. De be
nen had hij altijd al. Maar nu
denkt hij er ook nog bij na. Je zou
kunnen zeggen dat Greg zo vaak
tegen de muur aan is gelopen dat
hij de muur heeft gesloopt. Maar
het is nog net even anders. Greg
heeft ingezien dat hij de muur
niet hóeft te slopen.
Je kunt er soms ook omheen lo
pen.
Niets lijkt meer
mis te kunnen
gaan voor Greg
e eerste Tour
week is voor
bijgegaan zon
der één serieu
ze aanval van
een van de
klassements
renners. Ze staan vrijwel alle
maal nog binnen een handvol se
conden van elkaar. De enige
slachtoffers waren de favorieten
die uit het klassement vielen van
wege onvoorziene omstandighe
den. Alberto Contador schoof on
deruit in een bocht, Richie Porte
reed lek in een hectische finale
en Thibaut Pinot werd gisteren
ineens ziek op de beklimming
van de Col d'Aspin.
Het doet denken aan Tours van
tien jaar geleden. Toen hielden
de klassementsrenners zich soms
ook dagenlang achter elkaar
koest en mochten de sprinters en
de vluchters de gele trui hebben.
Op die manier gaat het nu ook.
De gele trui ging van sprinter
naar sprinter, en daarna naar een
vluchter, Greg Van Avermaet.
Het is geen toeval dat deze
Tour op die Tours van tien jaar te
rug lijkt. Hij is namelijk op dezelf
de manier opgebouwd door de
tourorganisatie. Destijds wilden
ze voorkomen dat de Tour in de
eerste week al werd beslist (lees:
door Lance Armstrong) en dat
zelfde wil de ASO dit jaar ook
ten koste van alles voorkomen.
De eerste tourweek loopt name
lijk parallel aan de laatste week
van het EK voetbal, dat óók in
Frankrijk wordt gehouden. Zo
lang er veel media-aandacht naar
het EK gaat, wil de tourdirectie
het liefst dat het kruit van de gro
te mannen droog blijft. Met ande
re woorden: ze willen dat er niks
gebeurt in de eerste week.
Ontbranden
Dus waar de ASO de afgelopen ja
ren koos voor spectaculaire etap
pes in de eerste week (kasseienrit-
ten, aankomsten bergop, chaoti
sche finales) hebben ze de ope
ningsweek dit jaar zo saai moge
lijk gemaakt. Veel lange, vlakke
ritten over grote brede wegen
dus. En bij de eerste bergrit - die
van gisteren - werd de finish niet
op de top gelegd om één-tegen-
één-gevechten tussen de groten
te voorkomen. Pas dit weekeinde
mag de Tour ontbranden.
Daarnaast zorgen de weersom
standigheden deze Tour ook voor
een saaie koers. Er stond over het
algemeen weinig wind en het re
gende niet met bakken uit de
lucht. Dat zorgt ervoor dat de ner
vositeit in het peloton niet groot
is, wat terug te zien is in het be
perkte aantal massale valpartijen
in de eerste week. En minder val
partijen leidt tot nog minder val-
Het is nog 27 kilometer naar de fi
nish als de vier koplopers het Py-
reneeëndorp Sarrancolin binnen
rijden. Vlak voor het naambordje
splitst de weg in tweeën. Mis
schien dat Stephen Cummings
(35, Dimension Data) het wist,
maar waarschijnlijker is het dat
hij zijn instinct volgt. Cummings
stuurt rechts langs de vluchtheu
vel, zijn medevluchters Daniel
Navarro, Matti Breschel en Antoi-
ne Duchesne rijden links en teke
nen zo hun doodvonnis. De Brits
rijdt een paar honderd meter zo
hard als-ie kan. Dan komt de weg
weer bij elkaar, maar de vogel is
gevlogen.
Cummings rijdt niet alleen on
noemelijk hard, de oud-baanren
ner (wereldkampioen ploegen-
achtervolging in 2005) doet dat
in een stijl om van te likkebaar
den. In zijn eentje scheurt hij
door Sarrancolin. De Spaanse
klimmer Navarro probeert hem
nog bij te benen maar is geen par
tij voor Cummings. Niemand die
Cummings nog ziet totdat hij is
gezoend door de rondemissen op
het podium bij Lac de Payolle.
Aan de voet van de Aspin, een
col van de eerste categorie, is zijn
voorsprong een halve minuut. Na
varro krijgt bergop hulp van Ni-
bali, maar het is vergeefs. Cum
mings loopt alleen maar uit. De
achtervolgers bijten zich stuk op
de man die patent heeft op won
derschone etappezeges. „Ik zat de
zaterdag 9 juli 2016
@thijszonneveld
Alles is anders
8e etappe
9 juli -184 km
nPsu
Lourdes 36km
Peyresourde
Esquieze-
169km
Sere 67km
20km
r Tourmalet 86km
La Séoube106km
Val Louron-Azet 148km
SPANJE
184km
Bagnères-de-Luchon
Hourquette d'Ancizan 1564m
Tourmalet 2115m_
Peyresourde c\j
1569m 2
V.L.Azet
La Seoube 948m
hoogteverschil en moeilijkheidsgraad
Hij bulkt in deze Tour van het
Het verschil tussen net-niet en
9e etappe
10 juli -184,5 km
Vielha
Val d'Aran
FRA
Andorra
Arcalis
184.5km
Bonaigua
19km
Beixali
157km
SPANJE
Llavorsi 54km
Sort 68km
10km Cantó 88km
Guils del Cantó 93km
138km
Andorra-
La Vella
Vielha Val d'Aran Cantó Andorra Arcalis 2240m
1105m 1721m Cornelia Beixalis I
_Bonaigua 1347m 1796m
Ökm
106km
184km
Guils
1580m
hoogteverschil en moeih
heidsgraad
Tour in schaduw
Thijs Zonneveld
Lac de Payolle
Op wonderschone wijze won
Stephen Cummings de eerste
Pyreneeënrit in de Tour. Eigen
lijk helemaal niet zo vreemd,
want Cummings wint ongeloof
lijk veel. En altijd mooi.
Daan Hakkenberg
Lac de Payolle
Het is al de vier
de Britse etappe
winst deze Tour.
Cummings' ploeg
genoot Mark Ca
vendish zorgde
voor de eerdere
drie ritzeges.
Zoals zo vaak wor
den de kopmannen
omringd door hun
helpers, foto cor vos
